بیشتر ترجیح میدی به سوال های طولانی و بلند جواب بدی یا سوال های کوتاه و مختصر؟
دوست داری جوابت به صورت مختصر باشه و به یک یا چند مورد اشاره کنی یا به طور مفصل جواب سوال رو با حوصله می نویسی؟
به نظرت چرا ترجیحت این شکلیه؟
بیشتر ترجیح میدی به سوال های طولانی و بلند جواب بدی یا سوال های کوتاه و مختصر؟
دوست داری جوابت به صورت مختصر باشه و به یک یا چند مورد اشاره کنی یا به طور مفصل جواب سوال رو با حوصله می نویسی؟
به نظرت چرا ترجیحت این شکلیه؟
معمولا ترجیح میدم سئوال قسمتی کوتاه داشته باشه و توضیحی که نشون بده که از جواب چی میخواد. هرچند بعضی وقتها این ممکن نیست ولی به نظرم توضیحی همراه سئوال، میتونه هم به فرد پرسشگر کمک کنه و هم ذهن جوابدهنده رو کمی در مسیر راه بندازه.
جوابهای بلند رو بسیار میپسندم. البته بهترین جواب به نظرم شامل یک جواب مختصر و مفید به همراه توضیحی برای این جوابه. جواب بلند و مفصل، بخصوص وقتی که خوب نوشته شده باشه، به نوعی اطمینان میده که فرد فکر کرده و این فکر رو تا حد امکان به اشتراک گذاشته. البته گاهی وقتها از بس به جواب عمق میدم که فکر میکنم که باید چند روز بشینم و فقط بنویسم و بیخیال میشم ولی کمکم سعی کردم تعادل رو ایجاد کنم.
در پادپرس دوس دارم (هرچند ممکنه خیلی وقتها موفق نشم اینکار رو انجام بدم) که جوابم هم به موضوع چیزی رو اضافه کنه هم بحث رو مفیدتر و جذابتر کنه و آدمها رو وارد گود کنه. این هنر خیلی خوبیه البته رسیدن بهش سخت و به کار بردنش ظریفه.
جواب بلند رو معمولا به کسی که علاقه داره میگم تو مجازی هم کم پیش میاد جواب بلند بدم چون خیلی پیش داوری ها و قضاوت های غلط هست تو گفتگوی حضوری زبان بدن و لحن و… باعث میشه طرف مقابلم فکر نکنه دارم مچشو میگیرم و تو گفتگوی دو طرفه و به شرطی که طرف مقابلم تعصب نداشته باشه و هدفش رسیدن به حقیقت جواب باشه و یه تعامل خوب و دوستانه و بدور از غرض ورزی باشه چرا که نه دوست دارم جوابم طولانی باشه در غیر این صورت سعی دارم جواب خلاصه و مفید ارائه بدم
و سؤالاتم متشکل از سوالات کوتاه و بلنده ولی معمولا سؤالاتم کوتاهه ولی جوابش به کسی که علاقه مند به موضوع هست باید مفصل باشه
دوست دارم چه به عنوان پرسنده و چه به عنوان پاسخدهنده وقت بذارم و توضیح لازم و کافی رو تو سوالم بگنجونم.
گاهی توضیح لازم و کافی با انتخاب ۵ کلمه ی هوشمند ممکنه و گاهی نه.
گاهی اون قدر حضور ذهن و هوش کلامی داری که با یه داستان توضیح رو میدی، و گاهی این خلاقیت رو نداری و با کلمات و جملات عادی مطرحش میکنی.
گاهی نیاز به پیشنیاز هست، برای اینکه توضیحت ملموس و شفاف باشه و گاهی مفهوم اون قدر بدیهی و تجربه شده هست که پیشنیازی لازم نداره.
گاهی طول و درازا دادن به یه محتوا/موضوع اصل مطلب رو گم میکنه! و اصلا بهتر و تاثیرگذارتره کوتاه عنوان شه.
و … .
مهم تو کل ماجرا طول و تعداد کلمه نیست، بلکه اون انرژی و هوشی هست که برای طرح مناسب موضوع به کار بردم.
چرا؟ این طوری دارم نشون میدم پرسش یا پاسخم واقعا چقدر ارزشمنده، و خودم چقدر حاضر بودم براش زمان/انرژی سرمایه گذاری کنم.
از روزی که در پادپرس هستم تا حالا خیلی کم شده که به سوالات خیلی طولانی جواب داده باشم بیشتر دوست دارم به سوالات کوتاه جواب بدهم و دوست دارم جواب هایم هم تا حدودی کوتاه و منطقی باشد بیشتر توضیحات نمیدهم من فکر میکنم هر چی منطقی تر و کوتاه تر بهتر.