در مسیر رفت و امد من یک پل و یک زیرگذر هست. هر وقت از رو پل رد میشم علامت حداکثر سرعت ۵۰ کیلومتر رو می بینم ولی هیچکس با این سرعت رانندگی نمیکنه، اصلا نمیشه با این سرعت رفت چون پشت سری اونقدر بوق میزنه که خجالت میکشی باعث ترافیک شدی. حالا چرا هم چین تابلویی رو با این مقدار سرعت گذاشتن خدا میدونه، شایدم این تابلو مال سالها پیش هست که آپدیت نشده.
مورد دیگه ای که باید بگم خط پر وسط خیابون هست که به منزله سبقت ممنوعه. مربی آموزش رانندگی من سالها پیش می گفت این خط رو مثل یه دیوار بدون و از روش رد نشو. روی پل ها و زیر گذر ها بین لاین ها این خط رو گذاشتن که هیچ راننده ای خط حرکتش رو عوض نکنه ولی بار ها دیده ام که ماشینها خیلی راحت از روی این خط عبور می کنند و خط خودشون رو عوض می کنند.
من شخصا موقع رانندگی فقط تابلوهای ورود ممنوع و خیابون یه طرفه رو میبینم و همین طور تابلوی پارک ممنوع!
افتخار نمیکنم به این موضوع، ولی بقیه تابلوها انگار فوریت یا اهمیتی بهم القا نمیکنه و یا شاید چون در سرعت پایین به این تابلوها میرسم، میبینمشون (موقع ورود به یه خیابون و یا پارک سرعتم پایین هست و تابلوهای کوچک راهنمایی رانندگی قابل رویت میشن).
سالها پیش تاکسی تلفنی داشتم در میدان ارک جلوی رادیو ایستگاه داشتیم که معمولا مسافر برها ترافیک درست میردند یک روز که یه ماشین استیشن در ایستگاهمان ایستاده بود و هم زمان دو تاکسی تلفنی وارد ایستگاه شدند به راننده ون گفتیم اینجا ایستگاه است رفت و با لباس مامور راهنمایی آمد و تابلوی ایستگاه را کند و تاکسی های موجود در ایستگاه را جریمه کرد با بیسیم به مسئول تاکسیرانی اطلاع دادیم در جواب گفت ما برای نصب یه تابلو شش ماه دوندگی می کنیم ولی یه مامور هر وقت دلش بخواهد از جا می کند. به مرور به این نتیجه رسیده ام که تابلو ها فقط برای اطلاع رسانی است و هیچ پشتوانه ای ندارد
کسی اطلاعی داره که تابلوها و خط کشیها (علائم) مربوط به قوانین راهنمائی و رانندگی، در ایران و جاهای دیگه، توسط چه سازمانی نصب میشن؟ هدف سئوالم اینه که اگر مسائل خیلی بدی توی این داستان اتفاق بیوفته، مردم از چه طریقی میتونن اعتراض کنن؟
من با وجود اینکه رانندگی نمیکنم نمونه‌های زیادی از این علائم بی منطق رو دیدم، از چراغ قرمزهای بیمورد تا مواردی ریزتر که وقتی آدم دقت میکنه میفهمه که چقدر سیستم حداقل در جاهائی از سر-وا-کنی عمل کرده.
توی جامعه هنوز جا نیوفتاده که مسائل و قوانین ریز که با زندگی مردم سروکار دارن، به اندازه مسائل کلان مملکت اهمیت دارن و باید بهشون دقت بشه (اگر بیشتر و اساسی تر نباشن). جدیدا اتفاقی جالب افتاد که یک نماینده به قبض پارکینگ بیمارستانها توی انگلیس اعتراض کرد. نمونه ای که میتونه به این وضعیت هم مربوط باشه. همونطوری که @ehsan_vafa به درستی اشاره کرده، این به جا نبودن قانون، حرمت اون رو در بین مردم از بین برده.
اداره نصب علائم و خط کشیها که زیر مجموعه سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران وابسته به شهرداری است
البته که اینجا انگلیس نیست چون بیشمار خط کشی عابر پیاده من دیدم که یکطرفش یا داخل ایستگاه اتوبوسه یا به کیوسک گلفروشی ختم میشه .بطوریکه مشخصه هدف از خط کشی عابر پیاده فقط برای مقصر جلوه دادن صد در صدی راننده بدبخت هست