نحوه طراحی ابزار:
چطور میشه ابزاری برای ثبت و مستندسازی تجربه ها طراحی کرد که در عین توانمندی و کارایی بالا ، حجم کمی رو داشته باشه و یه قول معروف خوش دست باشه و در عین حال قیمت تمام شده اون برای همه معقول و قابل دسترسی باشه؟
نحوه طراحی ابزار:
چطور میشه ابزاری برای ثبت و مستندسازی تجربه ها طراحی کرد که در عین توانمندی و کارایی بالا ، حجم کمی رو داشته باشه و یه قول معروف خوش دست باشه و در عین حال قیمت تمام شده اون برای همه معقول و قابل دسترسی باشه؟
سیستمی باشه که خودش خودکار تجربیات افراد رو ثبت کرده و فردی تو لحظه ای تو اون شرایط مشابه قرار گرفت خودکار تجربیات رو منتقل کنه
همین تلگرام چقدر کار ها رو راحت کرده
یا همین گوشی
سختی باز طراحی به شیرینی کاربری های بعد اون می ارزه
الان به کمک دوربین گوشی ها و اینستا گرام راحت میشه این کارو کرد
شاید یه راه باز طراحی ابزار ها باشه مثلا دوربین هایی که خودشون پردازنده هم داشته باشن که بشه مثل پرزی یا پاورپوینت رو فیلم و عکس های گرفته شده پردازش کرد بعد خود این دوربین پروژکتور هم باشه و بتونه تصاویر رو نمایش بده یا لبتاپ هایی که کار اسکن و تصویر برداری هم بکنه و خودشم بتونم پروژکتر باشه
ولی به نظرم به جای بازطراحی باید افزایش کاربری داد یا تعامل بین چرخه های ثبت رو افزایش داد
مثل ارتباط های اینفرارد و بعدا بلوتوث و حالا وای فای که ارتباط دوربین های الان رو با سیستم های پردازنده ممکن میکنه
یه بخش دیگه که مهم تره برای خود ثبت امنیت اطلاعاته که امروزه خیلی نا امن شده دوربین های سبک مثل دوربین های ورزشی در این مسیر خیلی میتونه کمک کنه به شرط اقتصادی کردن کار
یعنی در باز طراحی باید علاوه بر دسترسی راحت به اقتصادی کردن محصول هم توجه کرد
ببینید با گوشی همه میتونن کار کنن ولی کیفیت مناسبی برای ارایه ها نداره و در واقع مستند سازی مردمی میشه و نه زیاد توانمند
حالا اگر در باز طراحی به این موضوع پرداخته بشه که کالای تولیدی در دسترس تر ، ارزان تر و کارامد تر باشه قطعا نتایج بهتری رو در پی خواهد داشت
ببینید تفاوت و حجم تصاویر مردمی ای وقتی که گوشی های همراه تک دوربینه بود و حالا که دیگه همه دوربین سلفی دارن
بشر همیشه میل به بقای اثر از خودش رو داشه و در باز طراحس این نکته باید گوشه چشمی توجه بهش داشت
لپتاپهای کوچک ابزارهای مناسبی هستند.
قیمت این لپ تاپ معمولا در حدود ۲۰۰ دلار هست. وزنشان کمتر از یک کیلو هست و به خاطر صفحه نمایش کوچکی که دارند به راحتی قابل حمل هستند. مصرف انرژی کمی دارند (چون فقط یک پردازنده و صفحه نمایش کوچکی دارند) و در نتیجه عمر باطریشان معمولا تا یک روز خواهد بود.
حالا تصور کنید که چه قدر بهتر میشد که یکی از این لپتاپ های کوچک برای ثبت تجربه اپتیموم میشد. مثلا نرمافزارهای تایپ مثل لاتک رو به صورت پیشفرض روشون نصب میبود. یا مثلا کیبورد فارسی به صورت پیش فرض برای فارسی زبان ها وجود میداشت.
یه امکان که میتونه موثر باشه امکان تگ گذاری یا خط زدن قسمت هایی از مستندات هست، طوری که اگه کسی مستند رو دید/خوند/شنید بتونه قسمتیش رو برای حذف تگ گذاری کنه و این شکلی به کمک خود جمع، حجم اطلاعات اسپم / نامتناسب کمتر شه.
یک دوربین که ریز باشد به هر کسی وصل باشه تا وقایع رو ثبت کنه
خب قدم اول اینه که بدونیم چه چیزهایی باید ثبت بشه
بهترین کار طراحی یک نرم افزار (مثل نرم افزارهای تحت اندروید) که البته با شرط مقدور بودن همه چیز (که در اینجا فقط از نظر علمی در نظر گرفتمش) میشه گفت میتونه خیلی جذاب تر و زیباتر و راحت تر از نرم افزارهای فعلی باشه
طوری که فرد مجبور نشه چیزی رو بنویسه، فقط دستور بده فلان چیز ثبت شه، یه هوش مصنوعی خیلی باهوش
وقتی خیلی باهوش باشه برای فردی که داره ثبت میکنه کار خاصی نیاز نیست، ولی برای اونی که داره طراحیش میکنه کار زیادی نیازه
مردم دارن تنبل میشن… ولی برنامه نویسا باید خلاق تر بشن
چنین نرم افزاری خودش باید تشخیص بده چه اطلاعاتی رو در چه رده ای ثبت کنه
این یعنی هر زمان که فرد به چیزی نیاز داشت بدون این که کار خاصی بکنه خود سیستم بتونه پیداش کنه
و حتی هراز چند گاهی بتونه آنالیزی از وضعیت فعلی بهش بده.
بهترین کار هم اینه که با سیگنال های مغزی کنترل بشه، بدون حرف زدن