ظاهرا روغن پالم در ذهن مخاطب به عنوان یه چیز بد جا افتاده، و در واقع برای بدن مضر به نظر میرسه؛ که البته با این مقاله عصر ایران به نظر نمیرسه جای چندان نگرانی در این باره باشه.
حالا فرض کنیم روغن پالم برای سلامت مضر هست و خوردنی نیست، وقتی یه برند تو تبلیغش از این بگه که «روغن من، پالم ندارم» چه حسی بهتون منتقل میکنه؟
چنین تبلیغی برای چه مخاطب هدفی ساخته شده؟