تاریخچه‌ی مانتو را که می‌خواندم، به نظر میاد اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار، همسر فرستاده‌ی ملکه‌ی بریتانیا با پوشش مانتو در میهمانی دربار قاجار شرکت کرده و از آن پس زنان دربار مایل به پوشیدن آن شده اند.
ولی وقتی این تاریخچه‌رو میذارم کنار مشاهداتم از فیلمهای فارسی ساخته شده‌ی قدیمی، به نظرم اومد مانتو تا مدتها در میان زنهای ایرانی مورد استقبال قرار نگرفته. در واقع شاید فقط قشر مرفه جامعه‌ی ایران قدیم از این پوشش استفاده می‌کردن.
خوب سوال اینه اولین بار در چه سالهایی این استقبال صورت گرفته و دلیل این امر چه چیزی بود؟
سال های حدود بین 50 تا 57 مانتو و شلوار یک رنگ کاملا ساده با روسری بزرگ که کل شانه ها رابپوشاند و بگونه ای پوشیده شود که تار مویی پیدا نباشد از طرف برخی زنان عضو گروه های مذهبی غیر سنتی مخالف رژیم انتخاب شد و در زندان و نیز جامعه توسط این افراد پوشیده می شد و حتی به عنوان حجاب کامل از طرف روحانیونی نظیر مطهری پذیرفته شده بود .این پوشش درجامعه ان زمان مقبولیت نداشت .
در سال های 57 تا 59 که هنوز حجاب اجباری نشده بود خانم هایی که علاقمند به داشتن حجاب بوده ولی تمایلی به پوشیدن چادر نداشتند از این نوع حجاب استفاده می کردند .تعداد فروشگاه های حجاب اسلامی در شهر های بزرگ بسیار اندک بود.
از سال 59 به علت اجباری شدن حجاب این پوشش در ایران جاافتاد و تعداد فروشگاه های مانتو در همه شهرهای ایران به سرعت زیاد شده تا جایی که الان حضور این فروشگاه ها تکراری و روتین می باشد .
در سال 56 پرتیتراژترین مجله زنان به نام "زن روز"چند مدل لباس پوشیده ارائه داد که تحت عنوان "طرح های پوشیده واسلامی بهتر از چادر"در مجله چاپ شد .ولی از این طرح ها استقبالی نشد .
