انیمه ها یا مانگاها معمولا یه پیام اخلاقی هم دارن، و معمولا این پیام اخلاقی همراه با یه پیام پاد-اخلاقی هست، مثلا از فساد یه دولت میگن و یا از عطش انسان به برتری جویی تا حدی که این عطش منجر به از بین رفتن تواضع انسانی میشه.
خودم دوست ژاپنی داشتم و اتفاقا چیزی که میدیدم رفتار غنی همراه با لطافت انسانی بوده و نه پادرفتار. توصیفی که از کلیت رفتار ژاپنی ها در رسانه ها دنبال میکنم، درش خبری از پادرفتارها نیست.
اگه کسی با فرهنگ ژاپن و یا نظام سازمانی این کشور آشناس، کنجکاوم بدونم چنین پاد-رفتارهایی در انیمه ها آیا حاصل تخیل نویسنده های انیمه ها هست و یا حاصل مشاهداتشون؟
منم این سوال همیشه تو ذهنم بوده و البته مثلا این موضوع رو در مورد سریالهای هندی هم می دیدم. چون با برخوردهایی که با ادمهای از هند داشتم همیشه می دیدم که ادمهای ارومی هستن ولی اغلب تو سریالهاشون ادمهایی بسیار دنی خیلی بولد ترن. چی میشه که یه فرهنگ که اتفاقا خیلی خصوصیات انسانی داره نکات منفی رو اینقدر تو فیلمها خودشون نشون میده.
نمی دونم ربطی داره یا نه ولی خوب مثلا یه بحثی که این روزها در مورد فیلمهای خود ما هم که تو مجامع مختلف پخش میشه هست که اونها جنبه های تاریک فرهنگ ما رو نشون میدن و به نوعی سیاه نمایی میکنن( به گفته یه سری از منتقدهای این فیلمها)
#نقد
مگه ما تو سریالای تلویزیونیمون انسان های اغراق شده مثبت یا منفی داریم، اینا واقعا وجود دارن؟ نه .
به هر حال این دنیا جمع اضداد هست. در ازای رفتارهای بد شاهد رفتارهای خوبم هستیم.
شاید برای نشون دادن رفتارهای ضد اجتماعی و عبرت آموزی این داستان ها، این فیلم ها اینطور روایت میشه. اینطوری اثرگذاریش خیلی بیشتر هست تا اینکه بخوایم فقط تکیه داشته باشیم به نکات مثبت شخصیت ها و آسمانی کردن شخصیت داستان ها و مثل شخصیت های داخل سریال های صدا و سیما. واقعا از بعضی شخصیت های مثبت آدمیزاد چندشش میشه تو این سریالا طوری که اصلا نمی خوای مثل اونا باشی!!! اغراق زیاده یه جورایی.
به نظرم به عمد و برای آموزش همچین قضیه ای رو مشاهده می کنید.
اتفاقا تو فرهنگ خودمون هم نظیرش رو در داستان های شاهنامه و بوستان و گلستان و مثنوی داریم. نمی دونم انیمیشن های شکرستون و خنده بازار رو دیدید یا نه. اما ما هم بلدیم تا حدودی این کارو. داستان های بهلول و ملا نصرالدین و … اینا زبان طنز هست که در قالبش درس هایی داده میشه.
آشنایی من هم در حد فیلم هایی که دیدم. تو فیلما معمولا وقتی پای گروه های خلاف ژاپنی پیش میاد، خشونتشون واقعا وحشتناکه. البته از گروه مافیایی خشن ژاپنی هم چیزایی شنیدم که به فیلماشون نزدیکه. ویکی پدیا هم چیزایی نوشته.
چه سوال جالبی
یادمون نره که طرفداران اصلی انیمه و مانگاها کودکان و نوجوانان دیگه خیلی پیگیر باشه مثل من جوانان هستند به نظر من سطح کاری که انجام میدن بسیار بالاست و فرهنگ، ارزش ها، باورها، مفاهیم درست وغلط به خوبی داخل انیمه هاشون با هر موضوعیتی گنجانده شده و برای من قابل ستایشه
داستان یا روایت هرچه نیروی منفی شگفت انگیز تر و عجیب تری داشته باشه جذاب تره. تصور کنید قهرمان های داستان ها در برابر آدم های مهربان و دوست داشتنی قرار می گرفتند. ذهن بشریت بسیار خلاق است و نویسندگان این روایتها برای نوشتن داستانها لزومی ندارد که از فرهنگ خود بهره گیری کنند. تلاش آنها برای خلق ابر قهرمان ها و ضد قهرمان هایی بس شگفت انگیز به خلق داستانهایی عجیب و غریب منجر می شود.اصل داستان مبارزه شر با خیر است و هرچه ضد قهرمان عجیب تر و قوی تر باشد چرخ داستان بهتر می چرخد. حالا لازم نیست حتما این ضد قهرمانها را در خود جستجو کنیم… ولی یادمان نرود همه ما هیولاهای بزرگ و کوچکی در درون خود داریم…کافی است جستجو کنیم.
داستان های بهلول و ملا نصرالدین و … اینا زبان طنز هست که در قالبش درس هایی داده میشه.
به نظر من سطح کاری که انجام میدن بسیار بالاست و فرهنگ، ارزش ها، باورها، مفاهیم درست وغلط به خوبی داخل انیمه هاشون با هر موضوعیتی گنجانده شده و برای من قابل ستایشه 