منظورم از این سوال اینه که این ارتباط آیا صرفا ارتباط با افراد هست؟ مثلا من و دوستم. یا من و فامیلام. یا این که نه فراتر از اونه. داخل این ارتباط من دنبال یه سری چیزهای دیگه هم هستم. مثلا توی تلگرام من توی گروه هایی که آدم ها هستند عضوم و نظر میدم و … ولی در کنارش داخل یه کانال جک تصویری هم عضوم. داخل کانال عمو پورنگ، bbc و … عضوم. اینایی که اصلا من هیچ نقشی در ایجاد ارتباط ندارم. صرفا یک مصرف کنندم. یکی مینویسه من می بینم.
ببین من نمیدونم از این سوالهایت دنبال چی هستی، شاید نمیتونی منظورت را بیان کنی یا هدف یا خواستتم برای خودتم شفاف نیست؟ یا فقط میدونی دنبال چیزی هستی و نمیدونی اون چیه؟ به هر حال هدف من یکی از استفاده از این وسایل ارتباطی در نگاه اول برقراری ارتباط است، البته ارتباط در لحظه بدون اینکه از کارم بزنم یا کار دیگه ایی را منقطع رها کنم،حالا چه نوع ارتباطی؟ هر نوع ارتباطی که مورد خواست و نیاز من باشد، حالا اگه یک خط خبررسان داشته باشه بهتر، جوک داشته باشه بازم خوبه، داستان باشه یا سرگرمی بستگی به هنر کانال ها و مدیرانشان دارد، به عبارت دیگر این مدیران کانالها هستند که با نوآوری و تعریف نیازها و امکانات جدید ما را به سمت خودشان می کشند که این موارد از شناخت درست نیازهای مصرف کنندگان و خلاقیت طراحان کانالها و ابزارهای ارتباطی نشات میگیره، مثل فیس بوک، اینستاگرام و … مهم اینه که کجا را نشونه بگیری
منظور سوالم دقیقا همون تیتر سوال هست.
توضیحاتش برای روشن تر شدن موضوعه.
ما آدما چرا ارتباط مجازی رو انتخاب میکنم؟ دنبال چی هستیم توش؟ چی داخل این ارتباط مجازی هست که داخل روابط آدما نیست؟
بستگی داره. مثلا من با دوستای قدیمم یه گروه تو تلگرام داریم و خیلی وقتا از هم خبر می گیریم و مشورت می کنیم. باعث شد بعد هفت سال هم رو ببینیم (هر کدوم از یه نقطه جغرافیایی) و تو گروه هماهنگی ها خیلی بهتر اتفاق می افته.
خیلی وقتها شما دسترسی به آدم های متخصص و هم گرایش و حتی هم فکر خودتون ندارین. شبکه های اجتماعی جای خوبی هست که به اینطور افراد دسترسی داشته باشیم و تبادل ایده و نظر کنیم. یه مناظره چندین نفره که وسعت دید آدم رو راجع به یه موضوع افزایش می ده.
خیلی کانال ها هم که خب به موضوعاتشون علاقمندیم و میدونیم به روز هستن ضرر نمی کنیم از اطلاعاتشون. مصرف کننده بودن تو مواردی که نفع داره و نه ضرر، بد هم نیست.
به نظر من ارتباط درست داشتن در دنياي مجازي باعث بيشتر شدن اطلاعات عمومي ميشه و آگاهي در اكثر موارد رو بالا ميبره و از ديدگاه ديگر ميتوان گفت كه باعث سرگرمي نيز ميگردد در رابطه با سوال شما ميتوان گفت دنبال چيز خاصي نيستيم فقط با استفاده درست ميتوان ايجاد سرگرمي و در بعضي موارد هم نيز براي بالا بردن اطلاعات عمومي ميتوان از آن استفاده كرد .
با پیشرفت تکنولوژی و فراگیر شدن شبکه های اجتماعی،افراد روابط خود را در گروه های مختلف،اعم از فامیلی و دوستانه و … گسترش داده‌اند و با وجود مشغله زیاد زندگی روابط خود را در دنیای مجازی حفظ کرده‌اند. و عضو بودن در کانال های مختلف اعم از عمو پورنگ،bbcو… به مفهوم مصرف کنندگی نیست و صرفا به دلیل علاقه مندی افراد به این نوع موضوعات است که مدیر کانال به منظور جمع آوری اطلاعات در یک جا و اینکه این مطالب را در اختیار علاقه مندان قرار دهد،کانال را راه اندازی کرده.
کجاها فعالیت می کنه یه ادم؟
تلگرام و برادرانش مثل واتس آپ
اینستاگرام و برادرانش مثل ویوباگ (این یکی با این که قدمتش از اینستا بیشتر هست و جایزه هم میده کاربرهای کمتری از اینستا داره)
فیسبوک
گوگل پلاس
لینکد این
و …
در اینجاها یا ما محتوا تولید می کنیم. مثلا در اینستاگرام عکس میذاریم. انتظار داریم مردم چه کار کنند؟ چی خوشحال می کنه ادمی رو که عکسی گذاشته؟ لایک و کامنت گرفتن و دیده شدن و زیاد شدن فالوورهاش
یه وقت هست ما محتوای دیگران رو دنبال می کنیم مثلا صفحه بازیگر رو از سر کنجکاوی دنبال می کنیم.چون برای خیلی ها اگاهی حاصل از کنجکاوی لذت بخشه
صفحه یه روانشناس رو دنبال می کنیم. چرا؟ از علمش استفاده می کنیم. دانستن بیشتر به ادم لذت میده. و ممکنه حتی پای پستهاش هیچ حرکتی نکنیم و کاملا خاموشانه حرکت کنیم. مصرف کننده باشیم.
تقریبا شبکه ها این زمینه رو فراهم می کنند که ادمها دیده بشن(لذت دیده شدن توسط ادمهایی که مایل هستیم ما رو ببیند = منظورم محتوایی که تولید می کنیم رو ببیند. این چه لذتی داره؟ مثلا یه ادم 13 ساله شاید عکس ماشین با دوستاش شیر کنه و محبوبیت اونی که عکسهای بهتری میذاره بیشتر باشه.
استادی که یه کانال می ذاره شاید دیگه دنبال لذت دیده شدن نیست، دنبال یه لذت بالاتره. این که ادمهایی رو از وضعیت خاصی اگاه کنه و علم خودش رو در اختیار بقیه بذاره و در چیزی که خودش ازش لذت می بره بقیه رو شریک کنه…
باید بررسی کرد که در هر شبکه ای آدمها از چی پاداش می گیرند دقیقا؟
استفاده به روز از اطلاعات و اخبار …دنیا
و در دنیای که همه سرگرم کار و …هستن دنیایی مجازی کمک میکنه مردم حداقل از این طریق از حال و احوال هم با خبر باشند …
یه چیز دیگه که جا انداختم اینه که مغز ما دوست داره پاداش بگیره، و بیشتر از این دوست دار سریع پاداش بگیره، برای همین خیلی از ماها پاداشهای سریع رو بیشتر می پسندیم تا پاداشهای که موکول میشن به آینده دورتر.
شبکه های اجتماعی پاداشهای کوچک سریع به ما میدن، شاید در بلند مدت عضویت در یه گروه خاص چیزی به ما نده اما چیزی که بهمون می ده همون پاداشهای سریع کوچک هستن
خیلی از ماها نمی تونیم این بخش مغز رو مدیریت کنیم (بخش پایینی مغز که با بقیه پستانداران مشترکه=سیستم لیملبیک)به اصطلاح اسب رام نشده ست، سوار رو کنترل می کنه (فرونتال مغز)
برعکس وقتی که ما پاداشهای کوچک که در کوتاه مدت می رسه رو خودمون به انتخاب خودمون قطع کنیم و دنبال یه پاداش بزرگ در آینده دورتر باشیم. اینطوری سوارکار که اسب رو کنترل می کنه
به نظرم ارتباطات توی فضای مجازی نزدیکتر میشه البته در صورت وجود فاصله های فیزیکی …
گذشته از این یه سری اطلاعات جدید میتونی کسب کنی از اخبار روز هم میتونی مطلع بشی چون انقدر سرعت انتقال بالاست که حتی ممکنه قبل از اینکه اخبارهای داخلی راجع به یه موضوع حرفی بزنن توی فضاهای مجازی و شبکه های ارتباطی زودتر شنیده شده باشه
البته این در صورتیه که استفاده صحیح رو از این فضاها یاد گرفته باشیم
بابام همیشه میگفت یه چاقو هم تو دسته یه جراح قرار میگیره هم تو دست یه ادم لاابالی … ولی هر کس به یه نحوی ازش استفاده میکنه
جراح با اون وسیله جون ادمارو نجات میده اما یه ادم خلافکار میتونه جون یه ادمو باهاش بگیره …
چیزی که خود من حس میکنم ایناس:
اطلاع رسانی سریع: وقتی یه گروه از همکلاسیای قدیم داریم، میتونیم یه رویداد رو سریع اطلاع رسانی بکنیم. همینطور برای کارهای دیگه. بحث اطلاع رسانی به نظرم نقش تعیین کننده ای داره. ولی خود اطلاع رسانی نیاز به بودن یک جامعه زیادی از کاربران هست.
دسترسی سریع به آدم ها: از کلمه آدم استفاده میکنم چون ممکنه دایره ارتباطی ما صرفا به دوستان و آشنایان محدود نشه. بنابراین میتونی سریع به آدم ها دسترسی داشته باشی.
خودنمایی: این که آدم ها یک فرصت برابر برای داشتن یک تریبون برای حرف زدن در مورد اعتقادات و … داشته باشن و نشون بدن که ممکنه دیده نشند، ولی وجود دارند.