عرفان جان باز هم باید بگم صحبتهات رو میفهمم اما من اینها رو نگفتم که تاسف کسی رو برانگیزم. چیزی که برات گفتم واقعیتهایی از زندگی خودم بود و خوب من هم با مفاهیم زیر اب زنی و خیلی از این مفاهیم اشنام. متاسفانه ما تو ایران قومیتهایی مختلف رو با صفات مشخصی میشناسیم که خوب یا بد وجود دارند بنابراین ما حتی با این مفهومم اشنا هستیم. اما چطوریه که ما وقتی میخواییم یک تعریف کلی از فرهنگمون بدیم با مشکل روبرو میشویم.
شاید یکی از ویژگی هایی ما ایرانیا این باشه که یاد نگرفتیم مردم رو خاکستری ببینیم. یعنی همه اطرافیان ما هم نقاط ضعف دارند و هم نقاط مثبت در صورتیکه تمام وقایع دور و اطراف ما خاکستری هستند ما باید ببینیم بخش سفید اون واقعه برای ما پرنگتره یا سیاهش. این حتی تو رویکرد سیاسی ما هم وجود داره. ما حکومت هایی شاهنشاهی رو کاملا سیاه خوندیم ( تو کتب تاریخ مدارس) و البته هر پادشاهیم سلسله قبلی خودش رو همین طور توصیف کرده. ما اگه این موضوع رو یاد بگیریم به راحتی میتونیم با ادمهایی اطرافمون کنار بیاییم.
باهاتون مخالفم مردم ما سیاهن،اگه روانشناسای کل دنیا رو بیاریم که روی این80 میلیون نفر کارکنن هم درست نمیشن ،تاریخ ایرانو از کجا خوندین؟(سیاهیای کوروش کبیرو هم خوندین ،بگین ماهم بدونین.
راجب اون تاسف هم بدونین من اصلا قصد ترحم نداشتم (فقط از سختی کشیدن هم وطن ،هم نوع و…ناراحت شدم ،وگرنه هرکسی سختیای زندگی خودشو داشته.
مردم ما ملاک هاشون بهم ریخته ،کلن از ریشه غلطن
درضمن من عرفانه ام نه عرفان☺
ببخشید عرفانه جان.
اینکه بخوایی ادمهایی دور و برت رو کلا سیاه بینی و غیر قابل تغییر یا اصلاح پذیر نکته عجیبی نیست ولی واقعیت یه نکته جالبی که در مورد ایرانی بودن میتونم بگم اینکه واقعیت ماها تکلیفمون با خودمون زوشن نیست. ما نمی دونیم چی میخواییم؟ چند تا مثال براتون میزنم تا این قضیه رو با خودم حداقل شفاف کنم.
ما همیشه به اینکه تو زمان کوروش کلی قوی بودیم و بزرگتر امپراتوری دوران خودمون بودیم افتخار میکنیم ولی وقتی بحث لشگر کشی به عراق و سوریه پیش میاد پیش میاد میگیم که چرا دارن پولمون رو تو کشور همسایه خرج میکنن. فکر نمی کنم هیچ دولتی چون دوران کوروش چه دوران حالا مفت و مجانی جایی رو تسخیر کرده باشه. بدون اینکه خون از دماغ کسی بیاد.
ما دوست داریم که تیم فوتبال خودمون خیلی قوی باشه ولی وقتی تیم یمن رو پر گل می بریم همه ناراحت میشن. خوب وقتی قراره شما ببرید یه تیم باید ببازه. بماند که قبل از جام با تیم فلسطین بازی کردیم مساوی کردیم همه شاکی شدند که چرا نبرد.
واقعا تکلیف ما چیه؟ چرا نمی خواییم بپذیریم که هر سفیدیی کنارش یه سیاهییم وجود داره. هیچ پیروزیی بدون شکست طرف مقابل بدست نمیاد.
با این مقدمه میخوام به سوال اصلیم برسم. فرض کنید الان شما میخواهید با این مردم جهان اقتصاد و سیاست رو تسخیر کنید و مثل کشورهایی همچون المان یا کره باشید، چیکار میکردید؟
من میخام اینشکلی ببینم یا واقعا اینشکلی هست ؟بی انصافی نکنین .مثلا میگن مردم ما دروغگو ترین مردم دنیان ،یا بعد از کشور عراق (که درگیر داعش بود )،افسرده ترین مردم دنیا رو داره و و و
پس تاریخدانا چی میگن؟مگه هرودوت نگفته کتابمو بخاطر کوروش نوشتم؟
در راستای پاسخ به این سوال بد نیست مقاله شبکه دویچه وله رو در مورد ویژگی هایی المانی ها مورد توجه قرار بدیم
ایا همچنین تحقیقی در مورد مردم ایران وجود داره؟
در یک جمله ما مردم بدی هستیم
و من واقعا باورش دارم
به نظر من با تمام احترامی که دارم درکی از جامعه ایران ندارین اینجا همه سعی داشتن یه ویژگی اخلاقی رو به مردم ایران بچسبونن یا نچسبونن یکی از بدترین خصلت ما ایرانی ها نژادپرستی مسخره ماست که حاصل ایدئولوژی ایرانیسم یا به اصطلاح درست فارسیسم هست که ایران رو در باطن معادل فارس میدونه ولی در ظاهر میکه همه ایرانیم خود شما با این جمله اندازه عربا نیستیم خیلی اون پیش فرض راسیستی ذهنتو مشخص کردی آیا فکر نمیکنی جامعه ایران کنونی حداقل یه بخشی از قوم عرب رو داره آیا تعریف دیگه از ایرانی بودن داری؟ فارس بودن معادل ایرانی بودن هس؟ ببینید ما یه سری چیزایی داخل ذهنمان داریم تاحالا هم فکر نکردیم که درسته یا نه . اصلا برام مهم نیس خط کش و معیار اندازه گیری ایرانیتت چی باشه فقط میدونم دید شهروند درجه دو داشتن به تورکا و اعراب جزوی از وطن پرستی هس که قوم حاکم بر جامعه (فارس)داره باز تولید میکنه در کل ما ایرانیا نه باهوشیم نه به حقوق انسانی هم احترام میزاریم فقط خودبزرگ پنداریم