با اینکه ماشین دارم و خیلی هم پر مشغله هستم تنها در مواقع که نشه از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کرد، از ماشین استفاده می کنم.
استفاده از حمل و نقل عمومي يا هم محله پيدا كردن براي رفت و امد براي جايي مثل دانشگاه
از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می کنم
با دوچرخه رفتم مدرسه.
با اینکه ماشین دارم ولی با مترو میرم دانشگاه
به جای اینکه بخاری روشن کنم تو خونه که باعث کثیفی هوا میشه. لباس گرم میپوشم.
سعی میکنم از نرم افزارهای carpooling استفاده کنم و تبلیغشون کنم ولی توی ایران هنوز جا نیفتاده.
تو محلمون طرح زیست محیطی دادم برای درخت کاری که گیاهان درخت هایی کاشته بشه که بیشترین مقاومت ،کمترین مصرف آب و بیشترین توان تصفیه هوا و تولیو اکسیژن رو دارن
علاوه بر این سعی کردم کار هامو با دور کاری انجام بدم و تعداد روز هایی که به استفاده از ماشین نیازه یا به بیرون رفتن از خونه رو به حداقل برسونم
چک آپ مداوم خودروم برای کاهش آلایندگیش
تو خونه یه گلخونه کوچیک راه انداختم دارم روی یه استارت آپ کار میکنم که باعث میشه حجم تولید آلاینده ها کاهش پیدا کنه و در عوض به باز تولید فضای سبز و بهبود چرخه زیست محیطی کمک میکنه
محیط زیست به خودی خود توان بازپروری خودش رو داره فقط نیاز به زمان داره
ما علاوه بر ایجاد این وقت استراحت ، چرخه بازپروری زیست محیطی رو هم سرعت میدیم
و مصرف کننده انسانی این سیستم در ازای این اعمال و خدمات غیر مستقیم ، هزینه و یا محصولات مورد نیاز خودش رو تهیه میکنه
من امسال پاییز و زمستون خیلی خیلی خیلی کم ماشین بردم و به همکارام هم گفتم که به دلیل آ لودگی نمیارم
حالا جوری شده که میبینم بدون ماشین هم میتونم خیلی راحت تر بود و در ضمن علاوه بر آ لوده نکردن هوا از وقت تو مترو و اتوبوسم کلی استفاده میشه
با ماشین سفرنمیکنم
ماشین خودمو کرمان گذاشتم و نیاوردمش با خودم تهران
با دوستام که میخوایم بریم بیرون تشویقشون میکنم با وسائل عمومی یا دوچرخه بریم
استفاده از فیلتر های الکترو مغناطیس برای کارخونه ها
سلام. نزدیک به یکی دوسال هست که فقط راجع به آلودگی حرف میزنیم و به شخصه تغییری در آلودگی هوا نمیبینم. اوایلی که چنین ایمیل هایی برای من ارسال میشد، پرسیدم چرا جلسات حضوری نیس و جدی تر پیگیری نمیشه؟ شخصا علاقه ای به ایمیل های شما و صرفا حرف زدن ندارم! لطفا دیگه ایمیلی ارسال نکنید.
با تشکر
نکتش همینه متاسفانه در مورد هوا چون نادیدنی واگر از یه حدی بگذره ما تاثیرشو حس میکنیم! عموما نمیتونیم بفهمیم که هوای ناخوب چیه. اگر هوای ناخوب رو آلوده معنی کنیم یعنی هوایی که نسبت گز هایی که برای تنفس ما وسایر موجودات مشکل ایجاد کنه و به سیستم تنفسی ما آسیب بزنه.
آره مطالعه وتحقیق کردم چون یه بخشی از درسم هم آلودگی بوده یه خورده بیشتر خوندم. مسئله اینه این موضوع هم مثل همه ی موضوع های دیگه که دور وبر ما داره اتفاق میفته دچار “عادی شدگی برای مردم شدن” که این دوتا نتیجه داره:
- اول هر کسی با هر سطح سواد و آشنایی شروع به تز دادن برای حل مشکل میکنه مخصوصا تو تاکسی برام بیشتر پیش میاد.
- دوم : هیچ کنش اجتماعی مثبتی شکل نمیگیره و جمله ی «اه بازم که اینا میگن هوا آلوده اس خب چی کار کنم» رو میشه بیشتر شنید
نتیجه ی دیگه ای که حاصل دو نتیجه ی قبلی هست هم وجود داره :
- بی توجهی مسوولان وخسته شدن فعالان از بی کنشی مردم که خیلی جفتش خطرناکه که برای نمونه در مورد آب پیش ومد ودر مورد دریاچه ارومیه و… . چون ما حافظه ی ضعیفی داریم و پیگیر خواسته هامون نیستیم!
بله موافقم باید این از ما شروع بشه از خود من وبعد بقیه.
زیاد فکر می کنم خیلی از کارایی که می کنم رو اگر تعداد بیشتری بیان و اونام گوشه ای از کارارو انجام بدن موفقیت عمومی بزرگتری به دست میاریم. اگر وتنها اگر افرادی که میان برای انجام دادن کار بیان.
بله امکان اینکه مثلا رفتار محیط زیستی رو همه انجام بدن وحداقل هارو رعایت کنن کلی ما جلو می ریم. مثلا:
-
مسیر هایی که میشه رو کمی زودتر بیان وپای پیاده طی کنن. این کمترین کاره .
-
هر کسی سالی خودشو مجبور کنه به یه تعداد مشخصی درخت بکاره یا از گل وگیاهی نگه داری کنه که من خودم از گل وگیاه نگهداری نمیتونم بکنم و درخت رو ولی میکارم .
-
همه ی ما تلاش کنیم تفکیک زباله رو از خونه انجام بدیم.
-
از وسایل حمل ونقل عمومی استفاده کنیم.
-
به فکر خودمون نباشیم وچیزهای خوبی که میشه رو با بقیه به اشتراک بذاریم و…
مسئله راه کارها نیست به نظرم مسئله دو چیزه: یک ما نتونستیم اینا رو تبدیل به ارزش کنیم. دوم من به خودم میگم شاید شیوه ی کنش جمعی رو خوب بلد نیستیم.
خیلی پیاده روی می کنم. یه بار کل اصفهان رو از صبح تا شب پیاده گشتم. یک بار هم از ابتدای نیایش تا میدون بهارستان پیاده رفتم. فاصله میدون انقلاب تا انتهای امیر آباد رو همیشه پیاده روی می کردیم با دوستان. خلاصه خاطرات پیاده روی خیلی زیاد دارم.
از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می کنم با وجود سختی هایی که داره (البته تاکسی و ون هم همینطور).
به رانندگی با خودروی شخصی اعتقادی ندارم. شاید به خاطر همینه که هنوز گواهینامه رانندگی نگرفتم و با قطار و اتوبوس سفر میرم. به نظرم اینجوری خیلی لذت بخش تره.
روی مصرف آب و برق حساسم که هر دوش روی آلودگی هوا تاثیر مستقیم داره.
خیر. تا به حال مطالعه دقیقی انجام ندادم اما در موردش خیلی فکر کردم. به خصوص از زمانی که آسمان آبی و پاک زنجان رو دیدم بیشتر به آلودگی هوا فکر می کنم. منشا این پدیده رو مصرف گرایی و روی آوردن به زندگی شهری (همراه با رشد جمعیت) می دونم.
سلام،
تنها کاری که تا بحال در رابطه با این مشکل کردم استفاده از حمل و نقل عمومی بوده. من مدتهاست (شاید بالای 10 سال) که از مترو و اتوبوس استفاده میکنم. در ابتدا شاید بخاطر مسائل مالی و راحتی مسیر و تنبلی کردن بخاطر رانندگی در ترافیک این کار رو میکردم ولی وقتی بهش از دید مبارزه با آلودگی نگاه میکنم حس خوبی بهم دست میده. به نظرم این فکر قابل تبلیغه که با استفاده از مترو و وسایل نقلیه عمومی برای رسیدن به محل کار و تحصیلتون کمترین سهم ممکن رو در مبارزه با آلودگی هوا و بیماری های تنفسی داشته باشیم. یا یه همچین چیزی … .