افراد مسن یا میانسال دور و بر شما هم خیلی دارو مصرف می کنند؟
ایران اینجوریه؟ جاهای دیگه دنیا چطور؟
الان این جوریه؟قدیما چطور بود؟ آینده چطور؟
همه این داروها لازمه؟ یا جایگزین یا راه فراری از راه حل بهتر؟
2 پسندیده
در این زمینه آماری پیشتر راجع به مصرف آنتی‌بیوتیک به اشتراک گذاشته شده بود از عصر ایران که برای اطلاع بیشتر میذارمش:
مشاهده خودم
بله پدربزرگ و مادربزرگم، و همین طور پدر و مادرم مصرف داروشون نسبتا قابل توجه هست. ولی این داروها حالت درمانی دارن و نه پیشگیرانه! یعنی مثلا برا برطرف کردن فشار بالا یا قند بالا یا … ، که بهش مبتلا هستن دارو مصرف میکنن. در عین حال حاضر نیستن یه سری ویتامین ها و مواد مکمل رو از طریق دارو مصرف کنن (داروهای پیشگیرانه)!
مثلا پدربزرگم برای اینکه کمبود آهن بدنشون جبران بشه جیگر میخرن، در حالی که جیگر هم سنگینه (مخصوصا برای ایشون) و هم شنیدم که لزوما کمبود آهن رو برطرف نمیکنه!
2 پسندیده
در خانواده ما، تا جایی که ممکنه کسی به دکتر مراجعه نمیکنه و اگر دارویی هم مصرف بشه ،لزوما باید با تجویز دکتر باشه. پدرم معتقدن که اول باید بدن تلاشش رو برای مقاومت در برابر بیماری انجام بده و مادرم هم سعی میکنن که با میوه ها و یا داروهای گیاهی جلوی پیشرفت بیماری رو بگیرن.
خودشون تمایلی به مصرف قرص ها ندارن و تقریبا هم میشه گفت مصرف نمیکنند مگر در شرایط اجبار…من هم تقریبا چنین عقیده ای دارم، البته کمی نسبت به ایشون سخت گیرترم
6 پسندیده
من دقیقا با مصرف زیاد دارو برای درمان مخصوصا در سنین بالا مشکل دارم،
همونطور که باز هم افراد زیادی رو می بینم و می شنوم که کمرشون درد میکنه و درد منجر به جراحی شده،
سبک زندگی ما کار رو به این همه بیماری کشونده؟ اگه بله چرا تغییرش نمیدیم؟ چرا عبرت نمیگیریم؟
نمی خواهیم یا نمی تونیم؟
سود پزشکان و شرکت های ساخت و فروش دارو در این مسأله دخیله؟
بحث کنیم . . .
3 پسندیده
سبک زندگی نقش پررنگی داره.
مثلا من فکر میکنم انسان کلا برای جنب و جوش و حرکت آفریده شده، دلیل اینکه ابزارهای پرحرکتی مثل ماشین و هواپیما و جت و … اختراع کرده رو هم همین تمایلش به حرکت میدونم. مدل زندگی مردم قدیمی که ناشی از ناخوداگاه انسان ها بوده هم این رو نشون میده.
بعد نگاه کنیم به سبک زندگی کاری کنونی؟! داره ازمون درخت میسازه 
همه جای دنیا هم این طوری نیست! مثلا اگه برنامه ی American ninja warriors رو دیده باشید میبینید خیلی از نینجاهایی که در مسابقه شرکت میکردن مشغله ای غیر از ورزش و بدنسازی و نینجابازی داشتن! مثلا مسئول آزمایشگاه. با این که کارشان چیزی غیر از ورزشکاری بود، بدن های آماده و نسبتا چابکی داشتند. سنین مختلف هم در برنامه شرکت کرده بود، مثلا ۵۰ ساله! بدون هیچ مشکلی و … .
4 پسندیده
من از وقتی که یادم میاد مادربزرگم به جای لیوان کنار قرص، پارچ آب میاورد از بس تعداد قرص هاش زیاد بودن!
با توجه به اینکه من خودم تازه هفده سالمه ولی بازم احساس میکنم نسبت به سنم تحمل درد برام خیلی سخته و خیلی زود میرم سراغ قرص های مسکن، چند بار سعی کردم که نخورم اما خیلی بااراده نبودم!
خودم هم دوست دارم این عادت رو ترک کنم اما واقعا هنکام درد نمیدونم باید چیکار کنم، من کنکوری ام و مدام باید درس بخونم و هر روز کلی کار هست که حتی اگر نیم ساعت عصر ها بخوابم به خیلی هاشون نمیرسم و سردرد باعث میشه کلی از کارهام عقب بمونم برای همین اغلب مجبور میشم موقع سردرد یا … به قرص های مسکنی مثل ژلوفن و ادوفن روی بیارم تا سریعتر حالم سر جاش بیاد و به درسام برسم، شاید این سرعت عمل توی بهبودی هست که باعث میشه آدم‌ها بیشتر به قرص‌ها و داروهای شیمیایی روی بیارن و البته که دسترسی آسون به این قرص ها توی داروخانه های ما هم بی تاثیر نیست!
و در ادامه اینکه پزشک ها هم بی تقصیر نیستن، خیلی پیش اومده که من برای سرماخوردگی یا بیماری های این چنینی که نیاز به طول درمان کوتاهی دارن به دکتر مراجعه کردم و قرص هایی که برام نوشتن بیشتر از اون طول درمان موندن، مثلا یه بسته قرص سی تایی برای یه دوره ویروس ده روزه! و مخصوصا شربت ها که اصلا شیشه هاشون اندازه نیستن و اغلب نصف بیشتر شیشه میمونه، فکر میکنم این موضوع باعث میشه قرص و دارو ها تو خونمون انبار بشه (یک بار هم وقتی این موضوع رو به پزشکم گفتم گفت که باید تموم اون قرص‌ها رو بخورید تا اون بیماری کامل رفع بشه، اما خب واقعا برای یه سرماخوردگی ساده سی تا کلداکس؟) و در موارد مشابه به همون دارو ها مراجعه کنیم و بشه مصرف خودسر، تو این شرایط حتی ممکنه داروهایی که فقط با نسخه پزشک میشه از داروخونه گرفت هم تو خونه ها باشه و دسترسی بهشون راحت تر!
4 پسندیده
نکته‌ی جالبی رو اشاره کردین، مخصوصا برای داروهایی مثل شربت و یا پماد که تاریخ انقضایشان بعد از باز شدن درب دارو فوری سر می‌رسه و امکان نگهداری آن مثل قرص وجود نداره! جالبه که تا الان شرکت‌ها به این نکته توجه نکردن.
3 پسندیده
من با این موضوع کاملا موافقم. دارو بر اساس بیماری تجویز میشه و باید دوره درمان کامل بشه حتی اگر ظاهرا خوب شدیم! البته درباره دارویی مثل کلداکس که نصفش از مسکن ها هست صحبت نمیکنم. ولی درباره انتی بیوتیک ها حتما باید دوره درمان کامل شه و تا جایی که من تجربه داشتم پزشکان بر اساس تعداد لازم و نه بر اساس ورق یا جعبه، تجویز میکنن.
من خودم ازون ادمایی بودم که تحمل دردی پایینی داشتم و خیلی زود میرفتم سراغ انواع مسکن ها. ولی خب الان دو سالی هست که این عادتو ترک کردم و جز در موارد ضروری که پزشک مستقیما تجویز کنه ازشون استفاده نمیکنم.
به دلیل مقاومت های دارویی ای که مصرف بی رویه ی داروها ایجاد میکنه، لازمه داروها در زمان نیاز و در مقدار مناسب مصرف بشنِ البته توی ایران دستِ به دارو نوشتن پزشکان خیلی خوبه و شاید بهتر باشه گاهی خودمون این روند تحمل درد و مراجعه به پزشک رو کنترل کنیم. مثلا پزشک متخصص اطفالی در اهواز هست که جزو معروفترین و بهترین پزشکان هست و در موارد خیلی نااادری به بچه دارویی میده. غالبا با روشهای دیگه یا استراحت و غیره درمان رو پی میگیره.
ولی کسانی که برای حفظ حالت نرمال در عملکرد بدنشون دارو مصرف میکنند مثل مبتلایان به دیابت یا فشارخون یا بیماران قلبی، شاید پیشترها با تغییر الگوی زندگی و ورزش و تغذیه و دوری از استرس میتونستن قدمای بزرگتری در جهت سلامتیشون بردارن، ولی در حال حاضر ناگزیر به مصرف این داروها هستند.
3 پسندیده
در سالهای اخیر سعی کردم کمتر قرص بخورم اونم با تجویز شخصی ولی بعضی وقتا وسوسه میشم که با خوردن قرص سرما خوردگی زودتر خوب بشم.
در کل داروخانه ها مثل نقل و نبات قرص میفروشن در ایران که متاسفانه بسیار غلطه. عادت قرص زیاده از حد خوردن بخشیش به این موضوع برمیگرده.
3 پسندیده