امنیت غذایی به نظر یه مقوله‌ی تاریخیه. از بزرگترین دغدغه‌های جوامع بشری در طول تاریخ، اطمینان از بودن غذا در صورت بروز مشکله. این مقوله در ایران به چه شکلیه؟ الان در چه وضعیتی به سر میبریم؟ بخصوص با خشکشالی، سیل، تغییرات شدید آب‌وهوایی و عدم مدیریت مناسب اقتصادی، به نظر میرسه یکی از بزرگترین خطراتی که در آینده نزدیک باهاش روبرو هستیم همین مقوله باشه.
دقت کنین امنیت غذایی صرفا گران بودن غذا نیست، بلکه نبودن غذاست!! یعنی مهم نیست شما چقدر ثروت داشته باشین، نمیتونین این ثروت رو به غذا تبدیل کنین!!
چکار میشه کرد که در آینده از مسیرهای متناسب با اقلیم این امنیت غذایی تضمین بشه؟
بسیاری معتقدند امروزه امنیت غذایی تا حد بسیار بالایی تامین شده. یعنی به جایی نمیرسیم که یک کشور چیزی برای خوردن نداشته باشه.
اما وضعیت برخی کشورهای افریقایی و کشوری مثل ونزوئلا (ثروتی که نمیتونه تولید به غذا بشه) ، نشان میده که بازم این احتمال وجود داره که وضعیت به جایی برسه که چیزی برای خوردن وجود نداشته باشه.
به نظرم راهکارش همینی هست که الان کشورها پیگیری میکنند (راه خوبیه و همین رو ادامه بدیم تا ببینیم به مشکلی میخوره که دنبال جایگزین باشیم یا نه!!). تولید برخی محصولات در کنار تنظیم واردات برخی دیگر. این وسط شاهرگ اساسی تجارت است. وقتی تجارت مختل بشه ، بازم مثل ونزوئلا نهایتا بحران امنیت غذایی شکل خواهد گرفت.
پس مثل همه جای دنیا ما هم باید چیزی که در کشورمان رشد میکنه رو تولید کنیم در مقابل اقلامی که نداریم و نمیشه تولید کنیم رو وارد کنیم و این دریچه تجارت رو باز نگه داریم و نگذاریم بسته بشه.
بنظرم اینکه ما چقدر در امنیت غذایی دخیل هستیم خودش یه امر خیلی مهم هستش و باید اول این موضوع برای هر کسی شناخته بشه.یعنی درک کنه که ما ممکنه یه روز هیچ چیزی برای خوردن نداریم و حتی با ثروت آنچانی هم نمیتونیم غذای مورد نیازمون رو تولید کنیم که بخوریم.یعنی ما باید درک کنیم که از زمین مادر و بطن همه غذا (و همه مواد موجود)مواظبت و مراقبت کنیم که بتونیم این بطن و مادر برای ما حفظ بشه.
مثل این میمونه وقتی ما تشنه هستیم در کویر ولی یه تیکه الماس داشته باشیم نمیتونیم الماس که بشدت ارزش بالای مالی داره رو بخوریم که تشنگی ما رفع بشه وممکنه از تشنگی بمیریم.پس الماس با ارزش بالا نمیتونه تشنگی ما رو رفع کنه.
این موضوع میتونه امنیت غذایی ما در همه زمانها باشه و ما نمیتونیم دقیقا بگیم که کی این اتفاق خواهد افتاد.
این مادر (زمین)که مدتی هست به تشکیلات اقتصادی فراوون به توسعه خودمون کمک کردیم اما همین توسعه باعث میشه به مادر ضربه بیشتری بزنیم و امنیت غذایی خودمون رو بیشتر تهدید کنیم.
بنظرم اگر هر فرد خودش مدیریت صحیحی از مصرف مواد غذایی و مصرف گرایی رو در ک نکنه و نتونه این درک رو تو زندگیش اعمال کنه ما باید دیر یا زود منتظر باشیم همچین اتفاقی تو زندگی هامون بیفته.