من مغزم رو کنترل میکنم یا مغزم من رو؟! 
این رو از کجا و یا با چه آزمایشی میشه فهمید؟
خوب این بیشتر یک سئوال فلسفیه تا علوم اعصاب. ولی نظرم رو می‌نویسم تا چالش سئوال مطرح بشه:
مفهوم بسیار اساسی در سئوال من هست. اینکه من جدا از مغزم هستم یا نه، چالش مفهومیِ در علوم مرتبط با مغز بوده (عملا میشه در قالب چالش خودآگاهی به این داستان نگاه کرد). و اساسی‌تر از اون اینه که کنترل اساسا با خودِ مغز امکان‌پذیر میشه. بنابراین سئوال رو میشه اینطور تعبیر کرد که آیا مغز، مغز رو کنترل میکنه یا مغز، مغز رو !!
ولی از نگاه دیگه، میشه به این کمی مفهوم قابل آزمون داد: آیا فعالیتهای ابتدایی و غریزی روی فعالیتهای رفتاری و قابل یادگیری اثر کنترل داره یا برعکس؟ از این لحاظ به نظرم رفتار متقابله، رشد فعالیتهای فراگرفته شده در اثر جایزه و فیدبک ابتدایی و غریزی بوده (کنترل مغز ابتدایی روی منِ رفتاری) و در نهایت رفتارهای کنترلی در سطحی میتونه جلوی فعالیتهای غریزی رو بگیره و اون رو کنترل کنه (کنترل منِ رفتاری روی مغز ابتدایی). ولی حدی از رفتارهای غریزی وجود داره که کنترلِ رفتاری رو در هم میشکنه، مثال گرسنگی بسیار شدید یا ترس بسیار شدید که توان کنترلی رو کاملا از بین میبره.
2 پسندیده
تمام رفتارها و اعمال انسان ها برگرفته از احساسات و روحیات و تفکرات اونهاست و این امر در مغز تجزیه و تحلیل میشه. یکی از پیچیده‌ترین اجزای بدن انسان، مغز هستش. مغز انسان با حدود ۱۵۰۰ گرم وزن تنها سه درصد از وزن انسان رو در بر می‌گیره، اما چنان ساختار عجیبی داره که سال‌هاست محققان تلاش می‌کنند به راز‌های نحوه عملکرد مغز دست یابند اینکه چگونه این عضو کوچک از بدن می‌تواند همزمان کار‌هایی مثل پردازش اطلاعات، تفکر، تحرک، رویاپردازی و ثبت حوادث رو انجام بده.
واما پاسخ سوال شما؛
قطعاً این مغز هست که انسان رو کنترل می کنه. فرض کنید ناحیه تکلم تو مغز یک فردی آسیب ببینه، آیا خود شخص می تونه کنترلی روی تکلم خودش داشته باشه؟ قطعا خیر. مادامی که آسیب رفع نشه و مغز درگیر موضوع نشه، تکلم فرد دچار اختلال خواهد بود. کوچک ترین تحولی بخواد در هریک از ابعاد صورت بگیره، به دستور مغز خواهد بود.
فکر میکنم منظور شما از مغز بیشتر ذهن هست تا حالت زیستی و اندام گونه مغز ، والا اگه منظور ذهن باشه من نمیدونم که دقیقا ذهنم هستم یا نه یعنی بعضی وقتا هستم بعضی وقتا نیستم پاسخ این سوال واقعا سخته