کلی کامپیوتر های قدیمی و اوراقی توی این کشور وجود داره که هنوز می تونن کار کنند.
من یه ایده دارم که نیاز به یه طراح صنعتی هستش و یه معلم یا مشاور مدارس توی مناطق کم برخوردار.
معلم یا مشاور به ما میگه که چه آموزش هایی و یا چه استفاده هایی از کامپیوتر در این مناطق نیاز هست.
من قطعات سالم و اوراقی رو جمع آوری می کنم و باهاش یه کامپیوتر برای اون کار می سازم.
در نهایت طراح صنعتی زحمت می کشه واسش یه کیس خوشگل طراحی می کنه که قطعات روی اون سوار بشن.
و اینطوری خیلی از مناطق بدون نیاز به هزینه زیاد و فقط با صرف خلاقیت دارای کامپیوتر می شوند.
هم کامپیوترشون خاص هست به خاطر قطعات و طراحی که نشون میده برای ما ارزشمند بودند و آشغال واسشون جمع نکردیم.
هم خیلی از قطعاتی که سالم هستند ولی در نهایت خرد میشن تا مسشون و یا طلاشون استخراج بشه دوباره به مسیر استفاده بر می گردن.
چون ما توی ایران زباله های کامپیوتری رو به اسم استوک وارد می کنیم و هیچ قدرتی برای بازیافتشون نداریم.
ایده‌ی جذابیه. برای اجراش یه نقد کوچیک به ذهنم میرسه مطرح میکنم شاید کمک کنه:
معمولا کامپیوترای قدیمی همین طوری هم قابل استفاده ن و اگه هدف آموزش بچه هاس، همون کامپیوتر و کیس؛ نهایتا با یه سیستم عامل نو و احتمالا حافظه ی رم اضافی جمع آوری بشن و به مناطق محروم برسن عالیه. فقط این وسط نکته اینه که کامپیوتر قدیمی رو چه طور جمع آوری کنیم و چطور به اون منطقه بفرستیم. یعنی مشکل اصلی به نظرم نو دیده شدن کامپیوتر نیست. نظرتون چیه؟
اگه موافقین مشکل بیشتر جمع‌آوری این کامپیوتراس، سوال این میشه که چطور کامپیوترهای یه منطقه رو جمع‌آوری کنیم و به مناطق محرومی در همون حوالی بفرستیم؟
شما از وضعیت نیاز به کامپیوتر در مدارس مناطق مختلف خبر دارین؟ میتونین کمی از وضعیت مدارس و نیازشون در این زمینه بگین؟ کامپیوترا و سیستم عامل‌هاشون چقدر قدیمی هستن؟ نیاز اصلی شون چیه؟
@moalem @leilay
بله می تونه مشکل باشه. اما چندتا راهکار داره.
خیلی از پاساژ های کامپیوتری انبار ضایعات دارند و اونجا میشه به قیمت مناسب کیلویی خریداری کرد.
خیلی از سازمانهای دولتی کامپیوتر و مانیتور و … دارند که در طی سال ها توی انبارهاشون جمع شده و به قیمت بسیار پایین در مزایده ها به فروش می رسن.
و خیلی از وارد کننده های کالاهای استوک انبار های پر از کامپیوتر های نقص دار دارن که میشه ازشون به قیمت پایین خرید.
من پارسال به فکرش افتادم ولی کسی کمک نکرد. صد عدد کیس thinkcentre lenovo به من پیشنهاد شد که واقعا مناسب بودند قیمت کلی ۱۲ میلیون تومن یکجا بود.
من توی کار خرید و فروش کامپیوتر نیستم و دلال نیستم که بخرم بعد با سود بفروشم واسه همین من هم نخریدمشون وکسی هم حاضر نشد بابت این کار پول بده.
از تجربیاتم بگم براتون شاخ درمیارین. لپ تاپ هر مدل پنجاه هزار تومن.
داخلش از لپتاپ اپل بگیرید تا چیزای باحال. داخل یه کانتینر عین زباله ریخته شده بود. خب میشه با این آدم ها لینک شد و برای مناطق کم برخوردار فراهم کرد.
پیشنهاد عاااالیه 
امیدوارم هر چه زودتر اجرایی بشه
تو مدرسه ای که قبل از این بودم، بچه ها برای درس فناوری شون (اگر اسم درس و درست گفته باشم) به یک مدرسه ی دیگر می رفتند تا از سیستم های آنجا استفاده کنند.
مدرسه ی خودمان هم برخی معلمان از لپتاپ خودشان استفاده می کنند.
به نظرم تمام مدارس درگیر این مشکل هستند
من فقط پیشنهاد دادم. اجرایی ش نیاز به مطالعه دقیق تر و سرمایه گذاری چه به عنوان خیریه و چه به عنوان یه کسب و کار.
چیزی که من دیدم اینه که در بسیاری از مدرسه های مناطق کم برخوردار که میریم کامپیوتر خراب، دستگاه فتوکپی خراب و یا مانیتور و کیبرد بدون کیس و از این چیزا هست.علاوه بر اون خیلی از سیستم هایی که استفاده می کنن به علت آشنا نبودن به نگهداری از نرم افراز،با سرعت خیلی پایین و آلوده به انواع ویروسهاست. اتفاقا یه بار هم به ذهنم رسید که کاش یه گروه برن بین این مدارس دور بزنن و کامپیوترها و اگر در توانشون بود دستگاه های کپی رو سرویس کنن.
فکر می کنم اگر چنین گروهی حتی یه دوره ی کوتاه کار کنن می تونن به راحتی بگن که مشکل و نیاز این مناطق درباره ی کامپیوتر چیه.
اگه افراد داوطلبی برای این کار پیدا شدن من می تونم کمک کنم که به مدارس مربوطه لینک بشن
من حاضرم بیام علاوه بر سرویس کردن کامپیوترها، دوره های مقدماتی و پیشرفته سخت افزار و نرم افزار هم بذارم. اما به صورت کاملا رایگان نمی تونم.
نمی گم هزینه کامل رو طبق مصوبه و بازار میگیرم نه بعد از محاسبه هزینه یه درصد قابل قبولی تخفیف می دم که تفاوت خوبی رو بین قیمت مصوب و بازار، و قیمت پیشنهادی احساس کنید.
پیشنهادتو به صورت یک پروژه که شامل شرح خدمات و هزینه ها باشه برای من بفرست. فکر می کنم بشه یه کارایی کرد
منم زیاد قطعات کامپیوتر خراب دیدم تو مدراس. کیبرد، مؤس، کیس و . . … خوبه بشه فکری به حالشون کرد.
این موضوع یک ایده عالی برای شروع یک استارتاپ میتونه باشه. همونطور که گفتید در کشور ما ضایعات قطعات الکترونیکی بدون استفاده هستن و فکر نمیکنم شرکتهای چندانی باشن که این قطعات رو بازیافت کنن و دوباره با تعمیر به کار بگیرند یا حداقل قسمت‌های ارزشمند این قطعات رو جدا کنند.
یک تیم تشکیل بدید و شروع کنیم. نمونه اولیه ناب رو فراهم کنید و دنبال سرمایه‌گذار بگردید (اگه نیاز شد و شاید نیازی به سرمایه‌گذار هم نباشه)
من یه سامانه GIS محور رو در سطح ملی نوشتم. و واقعا چیز خوبی شده. به عنوان مدیر برنامه نویس با شرکت پیمان کار قرارداد بستم و پول ۶ برنامه نویس رو ازشون خواستم. ولی در واقع همش خودم بودم و لپتاپم.
من اگه کار تیمی بلد بودم که واسه کامپیوترهام اسم انتخاب نمی کردم و باهاشون حرف نمی زدم 
خب پادپرس برای یافتن راه‌حل همین جور مسائل خوبه 
اما چون توانایی بالایی دارید مسلما خودتون میتونید چندین نمونه کار رو انجام بدید و عرضه کنید ولی از اونجایی که این ایده قابلیت گسترش بالایی داره و میتونه خیلی چشمگیر رشد کنه ، حضور افرادی متخصص در چند حوزه مورد نیاز مسلما میتونه خیلی کمک کنه و شما هم راحت‌تر میتونید دورنمای حرکت رو برنامه‌ریزی کنید.
دیگه اجبارا باید کار تیمی رو هم یاد بگیرد و حتی رهبری کردن یک تیم را 
من یه انبار ضایعات کامپیوتر پیدا کردم که همه چیز توش پیدا میشه و حاضر هست معامله کنه یا شریک بشه. طرح بدید بریم دنبال خیر یا سرمایه گذار