یادمه سال‌ها پیش یه میل بارفیکس به چارچوب در آشپزخونه‌مون وصل بود و برادرم باهاش کار می‌کرد:
همین قدر ساده بود.
وقتی بعد بیش از یک سال کرونا و تعطیلی باشگاها، ورزش در خانه رو شروع کردم، نیاز به میل بارفیکس هم پیدا شد و دیدم مدل‌های جدید چقدر فرق دارن، دو سرشون بیضی شده چون چارچوبها هم عوض شدن!
خیلی نپرسیدم و نگشتم و سرعتی این مدل رو خریدم:
خوب بود فقط یه ایراد واضح اولیه‌اش این بود که جای دستش از پلاستیک خیلی خشک و خشن بود! درسته که مربیم میگه طبیعیه موقع بارفیکس پوست کف دست تا حد تاول اذیت بشه، اما من فکر میکنم ضخامت و ضمختی جای دست هم می‌تونه در طراحی محصول خوب کمتر آزاردهنده باشه. یا مثلا تفاوت دست خانم‌ها و آقایون یا سایز بدن‌ها لحاظ بشه! البته یه مدل فومی هم بود که من فکر کردم فوم به مرور خورده میشه نگرفتم.
کم کم بند TRX هم به بارفیکس آویزون کردیم و مدتی خوش بودیم.
تو بعضی حرکتا مثل فلای سینه باید دو دست خیلی از هم دور بشن، چون یه سمت چارچوب دیواره مجبور شدم بند رو به جای وسط بارفیکس، کاملا به یک سمت بکشم، خیلی هم خوب و جدی حرکت رو رفتم. اما بعد اون اومدم ارتفاع میله رو یه کم بیارم پایین‌تر، که دیدم از همون سمت هرز شده و دیگه اصلا نمیشه به چارچوب وصلش کرد!
به نظرم اومد که قابل تعمیر هست، پس اول با شرکت تماس گرفتم، گفتن تعمیر نداریم! ولی می‌تونیم یک میل بارفیکس نو را که در بازار حدود ۱۷۰ هزارتومنه، تا دوسه روز دیگه براتون بفرستیم، ۱۳۰ تومن! کوتاه نیومدم.
از فروشنده‌ای که ازش خریده بودم ، مکانیکی و تراشکاری هم پرسیدم گفتند اگر قرار به تعمیر باشه کار خود شرکته!
تصمیم گرفتم یکی دیگه بگیرم، و گرفتم!
با ده تومن تخفیف همون ۱۳۰ هزار تومن!
اولش با تردید گرفتم اما الان مطمئنم از قبلی بسیار بهتره، قسمت دستگیره‌اش باز هم پلاستیکه، اما یه کم نرم‌تر با فرورفتگی مناسب جای انگشت! تازه بر خلاف قبلی واشرهای دو سر لوله وسط انقدر ضخیم هست که مانع لق خوردن لوله‌های کنار و هرز شدن احتمالی بشه!
البته من چشمم ترسیده جور دیگه فلای رفتم؛ اتکای بند به وسط بارفیکس بود، دیوار کناری هم که گفته بودم در واقع در دستشوییه، که فقط برا این حرکت باز گذاشتمش!
درس دیگه این که کمتر باز و بسته‌اش کنم و بذارم رو چارچوب بمونه!
چیزی که از این ماجرا ته ذهنم مونده اینه:
چرا نباید شرکت نمونه‌های آسیب دیده رو تحویل بگیره،
و با کار کمی سالمشون کنه، نه فقط به خاطر خودم، به خاطر اینکه الان اون میل بارفیکس رو اگه کسی درست نکنه به چه کار میاد؟!
درسته مورد من شاید استثنا باشه و ایده‌آل نگاه کنم، ولی همه‌اش به این فکر میکنم که شرکت‌های موفق به جزئیات اهمیت می‌دن! و این تنها مورد نیست و حتما شما هم موارد متفاوتی سراغ دارید که اگر انرژی و وقت و هزینه گذاشته بشه برای تعمیرات، حس خوبی به آدم میده!
اما چرا تولیدکننده‌ها اهمیت نمی‌دن؟ چون مشتری‌ها اهمیت نمی‌دن؟ یا صرفه موقت عامل موفقیته؟ یا نه اصلا این کارها واقعا صرفه عقلانی اقتصادی نداره و من اشتباه فکر میکنم؟
پ.ن. هر دو میل بارفیکس واشر و پیچ دارن برای اتصال به چارچوب و این همیشه تو خونه‌ها عملی نیست که با دریل چارچوب رو سوراخ کنیم. البته اولی تو جعبه‌اش یه راهنما داشت که بدون پیچ کردن هم میشه ازش مطمئن بود و همین خیالمو راحت کرد، حتی بعضی از فروشنده‌ها هم اینو نمی‌دونستن!!! راهنمای مشتری هم از اون جزئیات مهمیه که تولیدکننده‌های محصول و خدمات باید بهش اهمیت بدن، پس یه امتیاز مثبت به نفع شرکت اول.
.
