امروز همه ما از پیامرسان های مختلف، مثل تلگرام، واتس اپ، سروش و…، به وفور استفاده می کنیم و همونجوری که میدونید دولت قصد داره “انحصار” رو از این بخش از ارتباط از بین ببره و برای همین هم پیامرسان های داخلی رو قصد داره که وارد جامعه کنه و…
سوال اول من از شما اینه که استفاده ما از این پیام رسان ها دقیقن چیه؟
من شخصا برای 1- آگاه شدن از اخبار (علمی، اجتماعی و…) 2- آموزش 3- وقت گذرانی و در نهایت 4- برای پیامرسانی از تلگرام استفاده می کنم.
سوال دوم چرا پپ رو تبدیل به یه جایی برای حداقل موارد 1 تا 3 نکنیم؟
سوال سوم برای اینکه بتونم چنین کاری رو انجام بدیم تا چه حد این بستر توانایی جایگزینی به جای پیامرسان ها رو داره؟
بیشتر براساس مشاهده اطراف و نه تجربه شخصی بخوام جواب بدم، پیامرسان در واقع چیزی بیشتر از ارتباط رو فراهم میکنه. حداقل اینکه پیامها به صورت زمانی برای مدت دلخواه میمونن، و اینکه در بسیاری موارد، مثل مورد سرگرمی، به شکل جامعه بیرون در میاد، مثلا بازار. در واقع بیشتر کپی مجازی از ارتباطات اجتماعی بیرونی در اونجا جریان داره و همین اون رو جذابتر از چت خالی، یا صفحه وب خالی میکنه.
من فکر کنم پادپرس اساسا مورد 1 و 2 رو در بعضی موارد داره و هیچ نیازی به تبدیل نیست. منتها، این موردها، کارهای دوطرفه هستن، یعنی باید یه نفر مواد کار رو تولید کنه تا بقیه بتونن استفاده کنن. این اتفاق میتونه با رشد جامعه پادپرس و ورود افراد علاقه‌مند به طور خودکار بیوفته و جزئی از محیط پادپرس بشه. اگر منظورتون این هست که خودتون به دنبال راه انداختن چنین مسیری باشید، فکر کنم میشه با تعامل، روندی رو شروع کنید و بازخوردش رو ببینید.
مورد 3 و 4 کمی با هدفهای پادپرس تناقض داره به نظرم. هرچند میتونن با تعدیل در جای خودش استفاده بشن.
این هم سئوال مهمی هست که ظرفیت اینجا چقدر هست. یعنی اگر که 100000 نفر بیان همزمان اینجا محتوای نوشتاری تولید کنن، آیا پلتفرم توان پاسخگوئی رو داره یا نه. دقیق اطلاعی ندارم ولی فکر کنم برای تعداد بالا، کمی باید پشتیبانی ویژه فراهم بشه تا مشکلی پیش نیاد. شاید تیم به طور دقیق بتونه پاسخ بده به این مسئله.
به نظرم یه نکته هم هست: تعداد استفاده کننده وقتی بالا میره، حساسیت بیرونی نسبت محیط، نحوه عملکرد و میزان تطابق با دیدگاههای اعمالی در جامعه بیرون، پیش میاد، اتفاقی که در مورد تلگرام افتاد. این باعث میشه که نهادهای خاصی اجبار کنن که حتما اعمال نظر داشته باشن روی محیط. فکر میکنید که این ریسک بزرگ، ارزش رفتن به سمت جایگزینی رو داشته باشه؟
بله درست می فرمایید در مورد نگاه حساس بین ولی به نظرم پپ می تونه با کمی تغییر در نگاه مصرف کنندگانش و همینطور گسترش دهندگان بستر جامعتری باشه و نیاز های بیشتری رو پاسخ بده.
در واقع بخشی از نیاز جامعه دانشجویی می تونه بوسیله پادپرس مرتفع بشه برای مثال کاری که برای الگوریتم مناسب برای انتخاب کتاب انجام شد.
این فرایند می تونست در تلگرام هم اتفاق بیافت ولی تا این حد منسجم فکر نکنم بشه.
بزارید پادپرسی عمل کنیم. ایده خودتون رو بگید تا بشه نقد کرد. به نظرم میشه از مدیران هم خواست که در این بحث شرکت کنند. فرض کنید خودتون مسئول اینجا هستید و با این دید فکر میکنید چه مسیری برای شرایط حال حاضر، برای زمان طولانی که شرایطش لزوما مثل الان نیست یا برای نگاه عملگرا به محیط مناسب هست. یه نکته هم در نظر بگیرید که پادپرس خودش چیزی رو تولید نمیکنه، زمینه فقط دست مدیران هست و اعمال محدودیت برای مواردی بسیار خاص.
شاید اگه دیروز جوابتون رو میدادم، میگفتم برای ما که از پدر و مادرامون دوریم پیام رسانی مثل تلگرام عالیه. بالاخره عکس و فیلم از شیرین کاریهای بچه ها براشون میفرستادم، دختر کوچیکم تازه صحبت میکنه، فیلمشو براشون میفرستادم، تو کانالای اساتید میلیاردر بودم که خیلی چیزا ازشون یاد گرفتم و… ولی صبح تلگرامو قطع کردم فقط به خاطر وقت عزیزی که پای تلگرام هدر میرفت.به خودم میومدم میدیدم نیم ساعت درباره چیزای الکی با دوستام چت کردم. امروز که قطع کردم نفس راحتی کشیدم و مطمئنم که از این به بعد وقتم رو الکی تلف نمیکنم:blush:
به نظر من زمان خیلی زیادی پای پیامرسان ها ( تلگرام) و حتی بقیه ی فضاهای مجازی تلف میشه. استفاده ما از این امکانات ۷۰ درصدش نابود کردن وقته و ۳۰ درصدش مفید هست. حالا یه فضایی مثل پپ یه خوبی که داره افراد با هدف مشترک تری دور هم جمع شدن. به علاوه جای زیادی برای اون نوع وقت تلف کردن ها نیست. حالا اگر یه بخش هایی در پپ، مثلن خبری، ایجاد بشه که منحصرن برای خبر باشه و توی اون افرادی که علاقه به خبر رسانی دارن، با حفظ قوانین اخبار رو نشر بدن. همین شکل آموزشی و… کمی نیازهای واقعی مردم پاسخ می گیره.
ما برای خوندن خبر یا برای پرسیدن یه سوال علمی از یه دوست وارد تلگرام میشیم و وقتی به خودمون میایم میبینیم که داریم تو یه پیج دیگه جوک میخونیم یا با همون دوست ادامه صحبت میدیم در باره ی فلان اتفاق بی ارزش یا… کمی شبیه به تجربه دوستمون:
قبول دارم بخصوص بخش خبری رو. من هم کاملا احساس میکنم نیاز هست. ولی پپ بر روی فعالیت کاربرهاش میچرخه و این نیاز باید توسط علاقه‌مندان به این بخش ایجاد بشه. برای اینکه پتانسیل این کار سنجیده بشه، شما حاضرید به طور منظم در حدی که وقت دارید در این مورد فعالیت کنید؟
به نظر من یک ویژگی بزرگ پادپرس همین تفاوتش با پیامرسان ها و شبکه های اجتماعی عمومیه.
از یک طرف فکر می کنم به اندازه کافی سایت ها و پیامرسان های خبری در بیرون موجود هستند، و از طرف دیگه فکر می کنم اگر به سمت شبیه شدن به پیامرسان ها حرکت کنه، ویژگی های مثبتش رو بتدریج از دست می ده.
من از شما اینه که استفاده ما از این پیام رسان ها دقیقن چیه؟
چرا پپ رو تبدیل به یه جایی برای حداقل موارد 1 تا 3 نکنیم؟
برای اینکه بتونم چنین کاری رو انجام بدیم تا چه حد این بستر توانایی جایگزینی به جای پیامرسان ها رو داره؟