پدر و مادر باید بچه هاشون رو برای آینده آماده کنن و نمیتونن طبق تجربه دوران کودکی خودشون عمل کنن.
شما به عنوان یه پدر یا مادر یا کسی که بعدا قراره پدر یا مادر بشه چه مهارت هایی رو به بچه تون یاد میدین؟
4 پسندیده
محبت کردن ،مهارت های کلامی مثل نه گفتن ، آرام و مودبانه حرف زدن
مهارتهای شناختی با انواع بازیها و…
4 پسندیده
آره بازی ابزار خیلی خوبیه
البته بازی های کامپیوتری نیاز به نظارت والدین دارن که محتوای نامناسبی نداشته باشن
2 پسندیده
نظرتون درباره شبکه های اجتماعی چیه؟
از چه سنی بچه‌ها باید اجازه دسترسی داشته باشن؟
2 پسندیده
همه چی. هرچی که برای زندگی کردن لازمه بدونه باید گام به گام به فرزند خودشون یاد بدهند یعنی تربیت فرزند از ساعت صفر شروع میشه تا 30 سالگی و بعد از اون هم ادامه پیدا میکنه و هرسال مقتضی سنش باید مفاهیمی یاد بگیره.
3 پسندیده
این سوال خیلی مهمه و البته بسیار سخت. واقعاً منی که تجربه بچه داری ندارم، جواب محکمی نمیتونم بهش بدم. ولی چون چند وقتیه که ذهن خودم رو هم مشغول کرده، مجبورم برخلاف اصل سوالتون برگردم به دوران کودکی خودم.
دوره ما شبکه های اجتماعی و ابزار آلات تکنولوژی خیلی خیلی محدود بود. و البته خانواده هم نسبت بهش خیلی مقید. یادمه من و داداشم بعد از کلی اصرار تونستیم پدر و مادرمون رو مجاب کنیم یه دستگاه سِگا بخره برامون. براش خیلی دردسر کشیدیم. پولش رو هم از پول تو جیبی های خودمون دادیم. این سِگامون فقط تابستونا اجازه به تلویزیون وصل شدن رو داشت اون هم فقط زمان های محدودی. مثلاً فقط مواقعی که پدر تلویزیون نگاه نمیکردن. بقیه اوقات روز رو هم بالاجبار در کلاسهای اوقات فراغتی مثل خوشنویسی میگذروندیم. (خروجی این کلاس همین که الان خطم افتضاحه!)
مثلاً برای اینکه بتونیم با دستگاهمون بازی کنیم باید حتمن تکالیف کلاسهای فوق برنامه مون رو انجام میدادیم.(البته برای بقیه مدلهای تفریح هم همین محدودیتها رو داشتیم.)
در نهایت اگه بخوام این مدل آموزش به کودک رو ارزیابی کنم به نظرم، تا حد خوبی معقول بوده. تنها مشکلش این بود که از یه جایی به بعد که تکنولوژی روز به روز پیشرفت بیشتری کرد، اوضاع از دست والدینمون خارج شد، و دیگه کنترلی به اون صورت نمیتونستن داشته باشن.
به نظرم با توجه به شرایط امروز تکنولوژی، والدین اولویتشون برای آموزش رو باید بر استفاده از همین پیشرفت به نفع فرزندانشون بذارن. فرزندان کجاها و در چه تکنولوژی هایی خودشون رو مستعد نشون میدن؟
3 پسندیده
هنوز هم دلیل مخالفت خانواده رو با این بازیها درک نمیکنم. در چهارچوب درست میشد این بازیها انرژی بچه برای کارهای سخت رو فراهم کنه و هم البته اونها رو از درس و تغذیه و خواب دور نکنه! به شخصه مثل همین سختگیری رو شاهد بودم و برعکس فکر میکنم که بازی یک چیز بیهوده صرف نیست و میشه بصورت هدفدار هم باشه و سالم هم باشه.
به نظرم این کلاس های اجباری هم کمکی نمیکرد مگر بچه ای که واقعا عاشق این هنر ها باشه و یا هنر آموز و استاد به قدری قشنگ یاد بده که بچه شیفته بشه.
تنبیه سختی بوده !
این رو هم جواب نمیدونم چون بچه مجبوره درس رو بدون یادگیری درست بنویسه و فورا بره دنبال بازیش و میدونیم که برای یاد گیری تمرکز و آرامش لازمه.
دقیقا همینطوره و مثل یک دوست حتی اوقاتی رو باید با اونها همراه باشند . هر تکنولوژی و اختراع جدیدی که به خدمت بشر میاد باید ازش استفاده بهینه و درست برد.
اما یک چیزی که هست کودکان صبر کردن رو باید یاد بگیرن و بیشتر این قضیه به آرامش اونها و تامین نیازهاشون بستگی داره. این که مثلا به کودک بگیم صبر کن صبحونه ت تموم شه بعد برو بازی کن شاید از صبحونه خوردنش نتونه کامل لذت ببره یا هر چیزی که به چیز دیگری مشروط میشه.
بنابراین اون بیشتر از دیدن ها و رفتارها یاد میگیره و کم کم به گفته ها و نوشته ها گوش فرا میده . ولی اگر زندگی رو یکپارچه مفید دید از درس فرار نمی کنه به بازی و…
به نظر من الان شرایط جوری شده که نمیشه کودک رو از فضای مجازی دور کرد. ولی به نظرم اگر اونا رو تشویق کنیم که زمان خودشونو داخل سایت های مناسب کودکان مثل سایت های قصه کودکانه , شعرکودکانه, دانستنیها و غیره که در کنار سرگرمی , آموزنده هم هستند سپری کنند بهتره , چون میتونن مطالب مفیدی رو هم یاد بگیرند. از سایت های برتر تو حوزه قصه های کودکانه میشه به سایت های وولک,میلورن, رادیو کودک و آی قصه اشاره کرد.
آیا پدر و مادر باید بچه هاشون رو برای آینده آماده کنن؟
آینده یعنی چی؟
آینده چجوریه که قراره بچه هاشونو براش آماده کنن؟
آیا دوران کودکی والدین، بر نقش شون به عنوان پدر یا مادر تاثیرگذاره؟ اگر هست کدوم عامل؟
آیا پدر و مادرها باید مهارت هایی رو به کودکانشون یاد بدن؟ چرا؟
اگر بله، میشه به والدین اجازه داد، فرزندانشون رو به مدرسه نفرستند و خودشون آموزشش رو به عهده بگیرند؟