اگر یکی از همکاران شما، خراب کاری ای کنه فرضا دستکاری عمدی اسناد یا بالا بردن ساعات اضافه کاری خودش، اختلاس یا هرچیزی، واکنشتون چیه؟ شتر دیدی ندیدی؟ یا گزارشش رو رد می کنید؟ یا…؟
مرز خبرچینی با عمل به وظیفه ی اجتماعی چیه؟
اونموقعی که این سوال رو پرسیدم شاغل نبودم. الان هستم.
الان میبینم که همکارانم میان برای خودشون ساعت ورود میزنن و میرن خونه و آخر تایم بعد از ساعات دو شیفت کاری میان خروج میزنن. ساعات اضافه کاری خودشون و دوستانشون رو زیادتر از چیزی که واقعا بوده رد میکنن و حتی ممکنه از ساعات دورهمی و خورد و خوراک یا موبایل بازی، پیش مراجع ها از عنوان مشغول جلسه بودن یاد کنن و بفرستنش دنبال نخود سیاه و مراجعه روزهای آتی.
خب من چکار میکنم؟ درباره ی اون ساعت زدن ها و اضافه کاری ها، کاری نمیکنم. در واقع بنظرم یک چیز شخصی! هست در یک سیستمی که کلا فاسده. یعنی شما بخوای به این مسئله اعتراضی کنی گوش شنوایی هم وجود نداره. مراتب بالاتر هم همینن. ضمن اینکه دستمزد پایین و مشکلات زندگی فعلی توجیهی برای همه شده که به هر طریقی شده درامدشونو بیشتر کنن. قاعدتا هم اسمش اینه که ما داریم از اداره برمیداریم، از مردم که برنمیداریم. اینطور به نظر میرسه که ادارات و موسسات مختلف گنجینه ای دارن که خب برداشتن از اون آزاده فقط هرکس بسته به میزان درایت و ذکاوتش میتونه ازش بهره ببره!
جاهایی هم که بتونم و ازم بربیاد، خودم جواب مراجعان رو میدم. البته چون کارها معمولا تیمیه و هرکس گوشه ای از کار رو انجام میده، خیلی وقت ها موفق نمیشم به تنهایی کار مراجعی راه بندازم و به همین دلیل احساس میکنم ناخواسته سوار بر همون موجی هستم که مخالفشم!
من هیچ دوستی ندارم و نمیگزینم که کار غیر قانونی عادت داشته باشه و افرادی را دوست دارم که همیشه از قانون پیروی کنند و باعث آزار و اذیت هموطنان مان به هیچ وجه نشوند، چون به نظر من 50 فیصد حتی بیشتر خود دولت آلوده به فساد اداری است پس خبر دادن چنین افراد هم کاری را حل نمیکند چون در داخل دستگاه این افراد همکارانی دارند که با هم شریک هستند و همدیگر را در کار خلاف کمک میکنند.
منم تو این شرایط بودم ، به نظرم ولشون کن ، خودت و درگیر نکن همین که خودت قوانین و رعایت می کنی و باهاشون همکاری نمی کنی کفایت می کنه.
تو 98 % شرایط با تذکر هیچی تغییر نمی کنه تازه برای خودت هم بد میشه.