چطوری میشه از شر صداهای اضافی در مکانهایی که دوست نداریم راحت شیم؟ میشه هدفونی یا سیستمی باشه که با گذاشتنش در گوش صداهای اطراف رو نشنید؟
مخصوصا توی مترو که خیلی صداهای زیادی از اطراف میاد و کلافه کننده ست.
مثلا برای خوابیدن چشم بند هست، مخصوص کسانی که نور اذیتشون میکنه. ایا چیزی به نام گوش بند هم داریم؟ چطوری کار می کنند اگه هستن؟ ایا مثل گوش گیر هایی هستن که در استخر استفاده میشه؟
خیلی جالبه که من دیروز فهمیدم صداهای زیاد به همه ی آدما یه حس رو منتقل نمیکنه، من خودم وقتی صدایی باشه اطرافم حواسم بهش پرت میشه و از آرامش و یا تمرکزم کم میشه. ولی مامانم برعکس، اصلا صداهای مختلف و مزاحم اطراف رو نمیشنون. و یا اگه بشنون هم لذت میبرن و اذیت نمیشن.
یعنی مادر من حتی وقتی ساختمون پایینی خونه مون در حال بنایی باشه میتونن به راحتی بخوابن یا به کار تمرکزی بپردازین. و صدای کلنگ زدن رو نشنون.
و تو بحثی که داشتیم با هم فهمیدم که مثلا من حس لامسه و یا حس چشایی و یا حس بیناییم ضعیفن، و برعکس شنوایی و بویاییم قوی هستن، یعنی اولین سیگنال هایی که از محیط اطرافم میگیرم/مغزم میتونه پردازش کنه صدا و یا بو هستن. و ایشون برعکس اولین سیگنال هایی که میگیرن مربوط به بینایی و یا چشایی شون هست براشون.
ایا میشه چنین چیزی رو هم ربط داد به مغز مختلف افراد و بعد یه جوری مغز رو شرطی کرد که هر صدایی رو نشنوه؟
و یا محیط های حقیقی رو برای افراد با توانایی های مغزی مختلف شخصی سازی کرد؟ مثلا طوری تغییر چیدمانشون داد که افراد حساس به صوت کمتر در معرض صوت های مختلف قرار بگیرن؟
در پزشکی یه مبحثی داریم که قدمتش هم کم نیست . این که پروفایل ژنی افراد رو قبل از تجویز دارو بررسی کنند. چون یه دارو ممکنه در بدن من واکنشی نشون بده که در بدن دیگری نه. در مورد مغز هم احتمالا نیاز هست که نقشه مغز افراد اول تکی تکی بررسی بشه. کار زمان بریه. شایدم روشهای دیگه ای باشه مثلا تستهایی که بشه فهمید کدوم سنسورها در کدوم دسته افراد استانه پایین تر و یا بالاتری دارن
گوش بندهایی هست که افرادی که با ابزار پر سر و صدا کار میکنن ازش استفاده میکنن و میذارن تو گوششون تا صدا اذیشون نکنه و به مرور هم عصبهای شنوایی رو تخریب نکنه.
سخته اینو هر روز ببریم دانشگاه و بیاریم با خودمون …