فرض کنیم مسیری که قراره طی کنیم نه اون قدر زیاده که پیاده رفتنش معقول نباشه نه اون قدر کمه که اصلا با ماشین نشه طی کرد.* این وسط یه مسیرهایی هست که می تونیم فکر کنیم که:
میشه لطفا اینجا لیست کنین که
*این که زیاد و کم برای ما چه اندازه ای تعریف بشه، با توجه به سن و شرایط و ویژگی های هر آدم متفاوته.
من عموما وقتی حالم خوبه ونیاز به گردش در سطح شهر داشته باشم مسیرامو تا یه جایی با حمل ونقل عمومی طی میکنم وبقیش و پیاده میریم مگر اینکه خب قرار داشته باشم و… اینکه بخوام سروقت به یه جا برسم مهم که من از چه وسایلی استفاده کنم. وقتایی که میخوام برگردم به خونم یکی دوتا ایستگاه اتوبوس رو پیاده میام ودیرمم نشده باشه
برای یخ شکنی گفتم اولیشو خودم بنویسم :)))
###پیاده
###سواره
پ. عددهای یک و دو اولویت ها م رو نشون میده. دلیل های مهم تر: ۱ و دلیل های مهم: ۲ و سایر دلیل ها:بدون عدد.
#پیاده
#سواره
من سفرهای کاری رو با ماشین میرم. و به دلیل کمبود وقت اصلا روی پیاده روی حساب میکنم.
وقت هایی که میخوام پیاده روی کنم با ماشین میرم جایی مثل پارک نهج البلاغه، و اونجا پیاده روی میکنم.
پ.ن. اوایل پیاده‌روی‌هام به خاطر صرفه‌جویی پول بود، اما الان دلایل بیشتری برای این کار دارم. اگه چند سال پیش پول خریدن خودروی شخصی را داشتم حتما این کار را می‌کردم اما الان حتی اگه پول هم داشته باشم احتمال این که پولم رو صرف خریدن خودروی شخصی کنم خیلی کمه. به جای صرف پول برای خودرو و تعمیرات و درگیر کردن ذهنم با تصادف و روغن و بنزین ترجیح میدم با قطار و اتوبوس و هواپیما برم سفر.
چه چیزایی باعث میشه از مبدا تا پارک رو سواره طی کنید و به پیاده رفتن ِ این مسیر فکر نکنید؟
یا چه چیزهایی اگه وجود داشت می تونست باعث بشه که از مبدا تا پارک رو پیاده طی کنید؟
پیاده
سر شبا ،با دوستام تا صب !
آخرهفته ها ،مخصوصا جمعه ها از صب تا شب!
وقتی که اعصبانی باشم یا ناراحت ،حتی ذهنمم مشغول باشه کفایت میکنه تا پیاده روی کنم .
وقتی که آهنگ باب پیاده روی داشته باشم روی mp3 player!
وقتی که میخوام بیشتر وقت بگذرونم با همراهم .
سواره
وقتایی که عجله دارم
گاهی وقتا باید که سواره رفت ! چرا که شرایط و مناسبات اینجوری میخوان .
خب بعضی وقتا هم دلت واس ماشین سواری تنگ میشه 
به یکی از آخرین پیاده روی هام فک کردم، اصولا مسیرهای کوتاهی رو پیاده روی میکنم، الان که فصل سرماست برف و بارون شدید میتونه از عوامل بازدارنده یا مشکل زام باشه، مثلا وقتی باد سرد شدید میاد آدما ترججیح میدن مسیرهای کوتاه رو هم حتی با وسایل نقلیه برن. تو فصل گرمام این داستانا پیش میاد اصولا! عوامل طبیعی کلا.
یه چیزی که همیشه منو اذیت میکنه شلوغیه، من عادت دارم که تند راه میرم و وقتی جلوم کسی راه بره که حرکتش ککند باشه، یا مسیرشو تو پیاده رو هی عوض کنه، به شدت عصبیم میکنه، مجبورم میکنه به سان کماندوهای آمریکایی مقابل گلوله از کنار آدما جاخالی بدم، طعنه خوردن از آدما هم جزو مشکلاته،
کلا مسیر خلوت و کم جمعیت مقبوله، یه قسمت هایی از مسیرم که در حال ساخت و ساز باشه پیاده رو بسته و مجبور باشی وارد خیابون بشی مشکل زاست! و اینکه الان که روز کوتاهه و زود ششب میشه پیاده روی تو بعضی مسیرها نه همشون ممکنه حس ناامنی بده بهم!
زیاد پیاده هستم!
سفر های هم کوتاه هم بلند، و فکر میکنم چیزهای زیادی باشن که بهشون اشاره کنم.
نقاط قوت:
شاید چند جمله‌ی بعدیم خیلی ربطی به مسئله اصلی نداشته باشه اما گفتنش خالی از لطف نیست:
کلا پیاده روی چیز خوبیه، هم نوعی ورزش به حساب میاد تو این زندگی عجیب شهری واقعا لازم و مفیده، حداقل خود من با پیاده روی زیاد آرامش میگیرم. خیلی از درگیری‌های ذهنیم کم میشه، مواقعی هم که حین راه رفتن تو فکر فرو میرم با نتیجه بیرون میام ( کمک میکنه بهتر فکر کنم)، اگه آخر وقت باشه به خواب شب خیلی کمک میکنه!
نقاط ضعف:
به نظرم مهم ترینش وقته! البته با توجه به وضعیت ترافیک شاید بعضی مواقع و بعضی مسیر ها پیاده سریع تر باشه اما در حالت کلی پیاده یعنی کلی تاخیر یه چیز دیگه داشتن باره که خب هر چقدر بیشتر باشه فرد پیاده بیشتر اذیت میشه (
یا سختی میکشه!) که ممکنه همین باعث استفاده از وسیله نقلیه شخصی بشه یه چیز دیگه که ممکنه اذیت کنه خستگی حاصل از پیاده روی طولانیه، که البته آدم بعد از مدتی عادت میکنه و خستگی خیلی به چشم نمیاد.
ولی یه سری شرایط هیچ موقع درست نمیشن! ما هر چقدر هم به راه رفتن عادت کنیم و خسته نشیم نمیتونیم مکانیزم بدنمون رو کنترل کنیم و از تعرق جلو گیری کنیم.
به نظرم بهتره برم سراغ مشکلات و بقیه موارد رو تو این قسمت مطرح کنم:
شرایط دمایی هم مهمه؛ گرمای زیاد یه مشکله، سرمای زیاد یه مشکل دیگه. فکر نمیکنم لازم باشه در مورد این دوتا چیزی بگم چون احتمالا همه این دو تا رو تجربه کردن!
این چیز ها رو بذاریم کنار و بریم سراغ مشکلهایی که دست ما نیستن اما ممکنه بشه خیلی خیلی دراز مدت حل شدنشون رو دید!
یه مشکل بزرگ بحث امنیته، اینکه من وقتی دارم یه مسیری رو میرم چقدر احتمال داره یه زورگیر تو مسیرم باشه؟ که یه سری جاها به زورگیر هاشون معروفن البته این قضیه تو وسایل نقلیه عمومی ( تاکسی های غیر خطی) یا شخصی هم پیش
میاد که پس فعلا نظری در مورد این نمیدم.
یه مشکل دیگه که اذیت میکنه بحث پیاده رو و کلا محلیه که بشه پیاده ازش گذر کنه، من یه مسیری رو انتخاب میکنم که برم( راستی به خاطر آلودگی و یه سری چیزای دیگه سعی میکنم از جاهای خلوت برم).
حالا اگه این مسیر امن باشه و من بتونم برم بعضی جاها کلا پیاده رو نداره، خیابون پهنه اما پیاده رو نداره یا اصلا کوچه باریکه و پیاده رو نداره.
حاشیه خیابون یا کوچه ها هم اکثرا صاف نیستن، یه مقدار شیب یا قوس دارن که ممکنه پا پیچ بخوره یا آسیب های دیگه‌ای ببینه اگه هم پیاده رو باشه بازم کلی مشکل داره، یا کندن و دیگه بیخیال شدن، یا کندن و پر کردن زمین ناهمواره و باز ممکنه آسیب رسون باشه یا اصن نشه تعادل رو حفظ کرد!
یا اصلا نکنده باشن ولی سنگ فرشش برای زیبایی و شاید هم زمان برف و یخ بندون قلوه سنگ باشه که واقعا ترجیح میدم جونمو بگیرم کف دستم از وسط خیابون راه برم تا پامو رو اونا بذارم!
بعضی جا ها هم که سنگ فرشش طوریه که تو بارندگی وحشتناک لیز میشه یا سنگ فرش نیست و گلی میشه.
غیر از اینا یه مشکل خیلی بزرگ آلودگی هواست، زیاد برام پیش اومده که بعد از یه مدت پیاد روی ریه هام درد بگیرن یا مثلا هر وقت از رو پل هوایی های محدوده کریم خان و حافظ و مطهری رد میشم نفسم میگیره! برای جلو گیری از همین موارد تنفسی سعی میکنم از جاهای خلوت تر برم.
بر گردیم سر قضیه پیاده رو اگه جایی باشه که پیاده رو صاف و قابل استفاده باشه معمولا عابر پیاده حق نداره ازش استفاده کنه! چرا نداره که! حق مسلم موتوریهاست چون نباید پشت ترافیک بمونن! 
میدون رسالت خیابون هنگام مسیر ویژه دوچرخه داره اما من تو این دو سال و نیمی که دانشگاه میرم هیچ وقت دوچرخه ندیدم!
صبح ها خلوته معمولا اما بعد از ظهر ها که از دانشگاه میرم به سمت میدون رسالت یه جاهایی پیاده رو ماشین پارکه یه جاهایی مسیر دوچرخه و قسمت هایی که راه باریک میشه من باید برم خیابون که مزاحم عزیزان موتوری نشم!
البته پیش اومده روز هایی که ماشین فقط تو پیاده رو پارک بوده و مسیر دو چرخه قابل تردد بوده و موتوری هم رد نشده اما ماشین تو اون خط بوق زده که راهشو باز کنم!
برای اینها هم تقریبا راهکاری ندارم، یعنی دارم اما خیلی آرمانی و مطلقه.
عذر میخوام یه مقدار طولانی شد! اگه انتقادی به جوابم هست یا چیزی کمه خوشحال میشم سریع تر اصلاحش کنم.
وقتایی که عجله دارم، مسیر طولانیه، سرما و گرمای شدید ( برف و بارون و…) سواره رو انتخاب میکنم، وقتی هوا خوبه ترجیح میدم پیاده برم مسیرهای ممکن رو
یکی از مشکلات سفری که داشتم، این بود که بوی دود خیلی بده. اصن همه چیو عوض می کنه باید یه مسیریو پیشنهاد اد که دود و ماشین و ترافیک توش کم باشه که بشه اکسیژن تنفس کرد که نشاط داشته باشه راه رفتن. مورد بعدی این که پیاده روی باسه کسایی که زیاد عرق میکنن اعصاب خورد کن میشه. بعد پیاده روی دیگه نمیشه خیلی رسمی و شیک و … اینا بود دیگه
یه چیزی که به نظرم باید بهش توجه کرد اینه که: پیاده روی باید مدت زمان معقولی رو در طی روز از ما بگیره. مثلا این به نظرم صحیح نباشه که تو شهرای بزرگ بشه تمام مسیر رو در مسافت های طولانی پیاده رفت. پس باید ترکیبی معقول از پیاده روی و سواره روی رسید.
به این سوال راجع به خودم که دقت کردم:
سواره
پیاده:
#مسئله
یه موضوعی که تو شهرای بزرگ باهاش برخورد داشتم: چون وسیله شخصی ندارم وقتی یه مسیری رو می خوام برم نمی دونم بهینه ترین راه کدومه و وسایل حمل ونقل عمومی که برای رسیدن به مقصد دارم کدوماست. اغلب سوال می پرسم. اما به نظرم میشه یه سامانه ای مثل گوگل مپ باشه که با دقت بالا راهنمای مسیر باشه یعنی کلیه وسایل حمل ونقل عمومی و مسیرهایی که باید پیاده رفت تا به مقصد رسید رو با متوسط زمانی که صرف میشه رو در اختیار بذاره.
رفتم گشتم اپلیکیشنش بود البته نمی دونم چقدر استفاده کنندگانش رضایت داشته باشن!!!
