قهوه و کاکائو ، این موجودات تلخ مخل خواب رو چقدر با انواع ترکیبات در تمام دنیا با محصولات جانبی و ماشینآلات دم آوری به اقشار مختلف فروختن؟ چند جور سرو مختلف برای همین قهوه توی یک کافه توی تهران هست؟
چرا ما یکدونه از دمنوشهای سنتیمون رو با اینهمه خاصیت، نتونستیم طوری ارائه کنیم که جهانی بشه؟
حوزه بستهبندی حرفهای دمنوش از موضوعاتی است که اخیرا توسط برندهای مختلف مورد توجه قرار گرفته و داره روش کار میشه.
البته شکی در این نیست که صنعت بستهبندی ما، و به ویژه بستهبندی محصولات غذایی در ایران هنوز تا استانداردهای جهانی فاصله زیادی داره.
بخشی از این فاصله به نگاه مدیران صنعتی برمیگرده و نگاه خاصی که در حوزه تفکر طراحی و طراحی صنعتی دارند و عدم اعتمادی که به ترندهای روز طراحی محصول دارند. بخشیاش هم کمبودهای جدی است که در حوزه ماشینآلات بستهبندی و چاپ و قالبسازی و دایکات داریم.
اتفاقا از جاذبه های توریستی زنجان، عطاری های بازار قدیمیش بود. اصالت در محصول این عطاری ها در حدی بود، که بعضی دوستان حتی بعد از برگشتشون به امریکا، سفارش میدادن تا از بعضی گیاه های این عطاری ها براشون تهیه و پست کنیم.
شاید برای جهانی شدن این محصول ها، حتی بشه به جای بستهبندی و صادراتشون، طوری معرفی شون کنیم که افراد برای خریدش به شهر مورد نظر سفر کنن. مثلا زنجان و یا همدان هر دو پتانسیل لازم رو دارن.
با توجه به اینکه بسته بندی ها معمولا زباله هایی هستن که گاهی ارزششون هیچی جز یه جلد-پوسته نیست، و اگه بخوایم از تفکر طراحی کمک بگیریم شاید بهتر باشه دنبال بسته بندی هایی مثل یه ظرف باشیم. مثلا مشابه مواردی که برای قهوه اشاره شد: مقداری دم نوش در داخل قوری!
بعضی شرکت ها حرکت های مثبتی در این زمینه انجام دادند. طراحی زیبا و کیفیت بالای محصولات مهرگیاه منو جذب کرد.
به سایت مهرگیاه سری بزنید: http://mehr-e-giah.com/
البته به نظر من هم جاذبه و حسی که القا می کنه خیلی زیاده و همینطور احتمالن کمترین آلودگی رو برای محیط زیست داره.
ولی دو تا نکته به نظرم میاد یکی اینکه حالت فله ای بودن بسته بندی مشکل بهداشتی داره یا نه و دیگه اینکه بسته بندی هامون رو هم میتونیم با الهام از همین حالت عرضه کنیم مثلن داخل کیسه هایی که شبیه به گونی هستن ولی تا حد امکان رطوبت نفوذ نکنه به داخلشون.