از منظر بیولوژی و یا روانشناسی، چی باعث میشه ادما قهر کنن؟
یکی از نشانه های تنبیه قهر است که افراد درمقابل رفتار های دیگران به صورت یکی از شکل های دیداری،چشمی و کلامی بروز میدند که مممکنه ریشه در زندگی بدوی یا اولیه داشته باشه.
از دیدگاه دکتر رزاقی یکی از روانشناسان معاصر قهر امری طبیعی است که به صورت سرشتی ، ژنتیکی یا محیطی به دیگران منتقل میشه.
روان شناسان معتقدند قهر یک نوع مکانیسم طبیعی محسوب می شود که ما آدم ها در شرایط مختلف از آن استفاده می کنیم. در واقع قهر کردن بیان یک ناراحتی و بیان یک هیجان منفی است و وقتی ما با کسی قهر می کنیم در واقع ارتباط مان را به صورت کلامی و گاهی دیداری قطع می کنیم. وقتی از دست یک نفر ناراحت هستیم، وقتی یک نفر ما را رنجانده، وقتی توقع انجام یک کار یا رفتاری را از کسی داریم یا نداریم یا وقتی کسی به ما توهین می کند و یا حتی دوست داریم جلب توجه کنیم، قهر را انتخاب می کنیم.
قهر یک نوع واکنش چهره است که انسان از خود نشان میدهد، وقتی در موضوعی عصبانی شویم قهر میکنیم و نمیتوانیم که قهر نکنیم چون هر عصبانیتی توام با قهر است توام با خوشرویی و قهر واکنشی است که از فرد عصبی بروز میکند، چون تا حالا دیده نشده کسی خوشحال باشه و در عین حال قهر کرده باشد فردی که عصبانی باشد نمیتواند چهره خود را خوشحال به نظر برساند چون سیستم عصبی است که چهره را در هم و بر هم میکند یعنی وقتی خوشحال باشیم چهره مان میخندد ولی وقتی عصبی باشیم چهره ما نیز در حالت قهر است.
نمیشود که خوشحال باشیم و چهره ما خشمگین باشد و عصبی باشیم و چهره ما خوشحال به نظر برسد.