تا جایی که یادمه هروقت فیلم ضبط شده ای از خودم دیدم یا حتی وقتی صدای ضبط شده خودم رو شنیدم یه حس بد و نچسبی بهم دست داده.
همین الان دارم به صدای خودم گوش میدم و هر 5 دقیقه یه دقیقه استراحت میکنم تا این حس ناخوشایند ازم بره بیرون.
چی میشه که همچین اتفاقی میوفته؟ اصلاً این حسی که به آدم دست میده چندشه؟
من اسمش رو چندش نمیذارم، بیشتر حس غریبگی و تعجب هست برام. فکر کنم مشابه روش بازی پوکر، بشه باهاش مقابله کرد:
نذاریم ذهنمون روی مسئله تمرکز کنه: یعنی به جای فکر کردن به حست راجع به صدات، به این فکر کنی که هیچ کی تا حالا با شنیدن صدات تعجب یا احساس چندش نکرده 
چرا متفاوته؟
ما صدای خودمون رو از درون حنجره هم میشنویم، یعنی انتقال صدا فقط به وسیله ی هوا نیست، بلکه ارتعاش تارهای صوتی به استخوان های سر و صورت منتقل میشه و از این طریق هم امواج مکانیکی به گوشمون میرسه.
صدایی که از خودمون میشنویم زیرتر از صدایی هست که دیگران از ما میشنون یا بم تر؟ چرا؟
تصور خودم این بود که وقتی صدای ضبط شده م رو میشنوم یه جورایی تو-حلقی به نظرم میرسه و بم تر! ولی الان گشتم گفته صدایی که دیگران از ما میشنون زیرتره. چرا فرکانس برهم نهی دو موج از فرکانس موج صوتی منتشر شده در هوا کمتره؟
به نظر من صدای ضبط شده دیگران هم با صدایی که مستقیم ازشون میشنویم فرق داره. انگار یه سری فرکانسها ضبط نمیشن. اما د مورد صدای خودمون موضوع یه کم شدیدتره.
احتمالا چون میزان تغییری که حسگر میکروفون روی صدا ایجاد میکنه کمتر از اختلافی هست که ما بین صدای ضبط شده و واقعی خودمون حس میکنیم.