چرا الکترون با وجود جاذبه ای که با پروتون های هسته داره درون هسته سقوط نمیکنه؟
خوب بهتره قدم به قدم پیش بریم. اینکه چرا الکترون درون هسته سقوط نمیکنه، با جاذبه بین الکترون و پروتون مرتبط نیست. بعدا به این میرسیم که به دلیلی متفاوت، اگر به شکل مکانیک کلاسیک نگاه کنین، انتظار میره الکترون سقوط کنه.
سئوال اول: اگر جاذبه لزوما به سقوط منجر میشه، چرا ماه روی زمین سقوط نمیکنه؟
اینکه با یه سرعت حرکت کنه که نیروی گریز از مرکز و جاذبه برابر باشن؟
دوست داشتم با این سوال به اینجا برسم که اوربیتال ها چطور شگل میگیرن؟
به شکل سادهای بله. البته برای همه نیروها نمیتونین حالت مداری داشته باشین ولی فعلا این نکات ریز رو بزاریم کنار.
پس اساسا نکته در چیز دیگهای نهفته ست. در نظریه الکترومغناطیس، وقتی یه ذرهی دارای بار شتاب میگیره، انرژی خودش رو از دست میده و در نتیجه الکترونی که به شکل غیرکوانتومی توصیف شده هم باید به همین شکل رفتار کنه.
اوربیتالها در واقع نتیجه توصیف کوانتومی الکترون در اتم هست. از نظر تاریخی چون در مرحله گذار به مکانیک کوانتومی، مدل اتمی بوهر به شکل مدارهای کلاسیک به این اوربیتالها نگاه میکرد، هنوز برای توصیفهای ساده در فیزیک و شیمی از مدارهای بسته برای نشان دادن اربیتالها استفاده میکنن! منظور این بود یا چیز متفاوتی در نظر داشتین؟