من امروز یه دوری توی پادپرس زدم … دیدم سوالای خیلی خوبی مطرح شده اما خیلیاشون بی جواب موندن…
خب چرا با اینکه سوالات خوبه و دغدغه ماها شاید باشه … ولی وارد بحث نمیشیم ؟
من گاهی فکر میکنم از بس که ما مردمی شدیم که عادت داریم به نهان کاری هرچی مثل عقاید و تفکراتمون حتی اگر بستری فراهم باشه که بتونیم بی دغدغه اونجا حرف بزنیم باز هم میترسیم شاید این ترس ناخودآگاه باشه و ریشه توی رفتار قرن های ما داشته باشه ها ولی این آزادی بیان ذاتی رو شاید خیلی از ما نداریم که هنوز از مرحله ی ناظر فراتر نمیتونیم بریم شاید نیاز به تجربه هایی مثل پادپرس بیشتر داریم که بتونیم این بیان آزاد وآزادی بیان رو تمرین کنیم !
فکر میکنم:
- پرسش ها به تعداد کافی دیده نشدن حسین جان، همون دیروز نوشته شده بودن و تعداد بازدید زیر ۱۰ بعضی از پست ها این رو نشون میده.
- همون طور که پیشتر گفته بودی، علاقه و انگیزه درونی افراد هم تاثیرگذار هست برای مشارکت در بحث.
- چیدمان فضا و محتوای تمیز موجود طوری هست که ننوشتن رو القا میکنه. چرا که همین پرسش ها رو وقتی از طریق بات تلگرام مطرح میکنیم مشارکت بیشتری رو جذب میکنه.
دو دلیل به ذهنم میاد
1- به همون دلیلی که وقتی تو یه جمع هستیم عده کمتری هستن که صحبت و بحثای مفید می کنن و به قول معروف حرفی برای گفتن دارن.
2- هنوز همه افراد دسته اول پادپرس رو نشناختن و معرفی ها باید بیشتر بشه.
من حس شخصی خودم اینه که اوایل وضعیت ناشناخته تری اینجا بود ادم با ذهن باز میتونست نظر بده و توی مباحث شرکت کنه و امیدوار باشه جائی متفاوت بسازه. ولی الان به سمتی رفته که هرچند پایدارتر ولی شکل و شمایل خیلی متفاوتی از بیرون به خودش نگرفته. این یعنی از ادمائی که اول مشارکت میکردن کاسته میشه چون اینجا کم کم با ذهنیتشون متفاوت میشه.
منم با این نظر موافقم پیشنهاد من اینه که در سایت های شلوغ و کانال های پر جمعیت، برای پادپرس تبلیغ بشه.
حالا مقدار پول این تبلیغات مشخص بشه و دوستانی که توی پادپرس هستند هم کمک کنند.
راه بعدی برای تبلیغات اینه که توی گروه هایی که عضو هستیم یا مدیر کانالی هستیم و یا در صفحه اینستاگراممون برای پادپرس تبلیغ کنیم.
نکته بعدی برای شرکت افراد در همه بحث ها اینه که نتیجه گیری از بحث ها صورت بگیره حالا یا توسط تیم پادپرس یا توسط نویسنده های برتر. بعد برای اجرا شدن نتیجه هایی که گرفتیم، به صورت عملی اقدام کنیم. مثلا وقتی میگیم معرفی کردن کتاب های خوب میتونه کمک کنه که در نهایت افراد کتابخون تر بشن، پس باید همین کار رو هم بکنیم در پادرپرس.
و اما نکته ی دیگری.
میتونیم پادپرس رو به همه دانشگاه ها ببریم.
مثلا (چهارشنبه های اخر ماه پادپرس در دانشگاه…) و با دعوت دانشجویان عزیز میتونیم هر ماه یک بحث رو مطرح کنیم و در نهایت به نتیجه برسیم.
این سوال خیلی خوب هست.
من دوست دارم این سوال را طور دیگری بپرسم:
چرا باید افراد در پادپرس مشارکت کنند؟
انگیزه شخصی شان چه میتواند باشد؟
انگیزه اجتماعی شان چه میتواند باشد؟
چرا باید وقت بگذاریم؟ وقتی نمیدانیم انتهای آن چه میشود؟
چقدر باید بگردم تا مسئله خودم یا مورد علاقه ام یا حوزه تخصصی ام را بیابم؟
مثلاً در tripadvisor یک سری فروم هست که موضوعی است (مثلاً کشورها یا نوع سفرها یا …) فرد مستقیم میرود به جائی که باید برود. اینجا چطور؟ اقلاً من نیافتم.
اما آیا این دلایل کافیست؟ خیر!
من به عنوان یک مشارکت کننده، میتوانم به بهبود پادپرس کمک کنم. میتوانم ایده هایی بدهم که با اجرای آنها وضعیت مشارکت بهتر شود. من چه کمکی کرده ام که پادپرس به من و مسائل جامعه کمک کند؟ این هم مهم است اما خیلی ممکن است عملیاتی نباشد.
باید به روشنی بدانیم که پادپرس فعلا باید با همین شکل بهتر شود. اگر نشود؟ آیا دنیا بدون پادپرس وضعیت بهتر یا بدتری خواهد داشت؟ اگر بدتر خواهد شد، کمک کنیم که بهتر شود.
جسارت شد. ببخشید
ممنون برای پاسخ خوبتون. من میخوام کلاه نقد بذارم سرم به این امید که بیشتر بفهمم.
مگر در توییتر میدونین انتهای آن چی میشه؟
مقایسه پادپرس و توییتر، مقایسه لزوما درستی نیست؛ ولی اگه کارکردی نگاه کنیم، همون اتفاق داره از سمت کاربر و برای کاربر میفته.
درسته که توییتر جمعیت زیادی از افراد رو دور هم جمع کرده، ولی دقیقا به همین دلیل توییت ها و حرف های ادم گم میشه لابلای سایر حرفا و اصلا دیده نمیشه. اینجا باز یه دسته بندی هست زیر هر سوال، هر صحبتی که میشه سریع تو گوگل ایندکس میشه، اون هم نه با کلمات بیربط، بلکه دقیقا با همان سوال اصلی. و هر کسی دنبال این سوال میگرده رو گوگل میاره پای صحبت های مطرح شده.
توییتر این مشکل «چقدر باید بگردم تا مسئله خودم یا مورد علاقه م یا حوزه تخصصی م رو بیابم؟» رو این طوری حل کرده که کلا صورت سوال رو پاک کرده، و افراد به شکل پراکنده میتونن صحبت کنن. نهایتا یه هشتگ هم بزنن. شاید روزی کسی تو خود توییتر گشت دنبالش.
پس مسئله خیلی انتهاش نیست. دیده شدن هم نیست، چون در توییتر به ندرت کسی دیده میشه (اصلا همین پاسخ شما در جمع کوچک پادپرس حداقل توسط ۶ نفر دیده و لایک شده، این امار در توییتر با ان همه جمعیت به چه شکلی هست؟).
فرای کلاه نقد، با صحبت دسته بندی موافقم. البته پادپرس دسته بندی حوزه-محور داره (#Problems:Management #Problems:Business … )، ولی ظاهرا کارامد نیست، یا حداقل نیاز کنونی مخاطب رو برطرف نمیکنه. اگه دوستان پیشنهادی داشتن، مخصوصا پادپُرسیهای کنجکاو @Zah_Ra ، خوشحال میشیم مطرح کنین.
شاید بعضی ها فقط دوس دارن یک سری از مطالب که براشون جالبه دنبال کنند و گاهی پاسخ هم بدن.
فضایی ایجاد شده برای مطرح کردن سوال و گرفتن پاسخ های مختلف و خواندن دیدگاه های متفاوت.
به نظرم این یعنی تمرین کردن برای اندیشیدن یا تامل بر دیدگاه های متفاوت که باعث مفید بودن فضا میشه.
ی چیز دیگه اینکه یک سری از سوال ها رو با “چرا” شروع نکنیم،بیایم به جاش از “چگونه” استفاده کنیم.
مثال:
به جای “چرا اکثر افراد در بحث های پادپرس شرکت نمی کنند؟” بپرسیم:“چگونه اکثر افراد رو در پادپرس وارد بحث کنیم؟”
در سوال اول شاید جواب ها اینطور باشه که به این دلیل یا به آن دلیل اکثر افراد در بحث شرکت نمیکنند.
در سوال دوم شاید جواب ها متفاوت از سوال اول باشه.
حالا دنبال جواب سوال دوم باشیم.