قرص ها و داروهاى مسكن بعد از مدتى اثربخشى خودشون رو روى بدن از دست ميدن، ساده ترين مسكن شايد استامينوفن هست كه اگه براى مدتى استفاده ش كنيم ديگه براى بهبود سردرد مناسب نيست و مجبوريم بريم سراغ مسكن هاى قوى تر مثل ژلوفن!
اين زمان مصرف چقدر هست و به چه فاكتورهايى بستگى داره؟ يعنى بعد چه مدت استفاده و چطور استفاده اى ( دوز دارو و تداوم و پيوستگى اون) ديگه بدن به اون دارو جواب نميده؟
از لحاظ فيزيولوژى چه اتفاقى براى سلولها ميفته و مكانيزم اين اتفاق چيه؟
آيا براى مسكن هاى عضلانى، كه پمادهايى هستن كه از طريق مالش به عضله اسيب ديده كار ميكنن، هم چنين موضوعى برقراره؟ اگه بله، پس براى اسيب هاى عضلانى كه زمان ترميمش بالاى يه ماه هست چه كار ميشه كرد؟
پ.ن. اخيرا شانه ام اسيبى ديده كه طولانى شده و مجبور شدم براش ٤-٥ مدل پماد رو تست كنم! هر پماد حدود يه هفته تا ده روز از لحاظ ارام كردن درد و حس شدن توسط بدنم جواب ميده و بعدش انگار بدنم سر ميشه و ديگه هر چى پماد ميزنم احساس نمى كنم اتفاقى افتاده! برام سوال شد … .
خوب بهتره که پیش یک فرد برید که دردتون رو دوا کنه و مسکن بی مورد مصرف نکنید. برای درد های مزمن (بیش از یک هفته) دارو های مسکن گزینه ی مناسبی نیستن. مسکن ها به دو دلیل برای درد های مزمن کارامد نیست یکی اینکه مسکن ها شما رو نسبت به درد حساس تر میکنن پس شما درد رو بیشتر احساس میکنید و دیگری اینکه به دوز برابر همون نتیجه ی قبلی رو نمیگیرید و اینجاست که میتونه به اعتیاد منجر بشه (لینک مرجع). یکی از متخصصین رماتولوژیست خیلی خوب کشورمون (لینک گوگل اسکولار) در خیلی از موارد به بیمارشون مسکن نمیدن و بیمار رو از مصرف مسکن منع میکنن و دلیلشون برای این امر این هست که وقتی که مسکن مصرف میکنید و درد رو حس نمیکنید به کارتون ادامه میدین و همین موجب آسیب بیشتر به بدن میشه.
به هر حال امیدوارم زودتر دستتون خوب بشه و دستتوت درد نکنه .
آسیب شانه معمولا مقصرش والیباله
منم حدود شش ماه شانه راستم آسیب شدید دیده بود به طوری که اصلا بالا نمیومد
اول باید ببینی آسیب مفصلی یه یا رباط
یکی از اساتیدم میگفت سعی کنید به جای از بین بردن درد عامل درد رو در بدن از بین ببرید( یعنی تا حد امکان مسکن استفاده نکنید) چون هنگام مصرف مسکن بدن یادش میره که عضوش آسیب دیده و ممکنه فشار بهش بیاره…
معمولا بهترین راه ترمیم استراحت و پماد هایی از قبیل فلفلی که گردش خون منطقه آسیب دیده رو بالا میبرن توصیه میشه
مصرف مکمل هایی مثل گلوکزآمین و گلوتامین کمک زیادی به ترمیم مفاصل میکنه
در مرحله بعدی باید عضلات اطراف محل آسیب دیده رو قوی کنی که فشار از روی مفصل برداشته بشه
پ.ن: من بعد از آسیب شونم یادمه باشگاه که رفتم ببشترین تمرکزم عضلات کول و سرشونم بود .
در مورد مسکن ها هم که مورفین و یا مشتقاتش هستند اساس کار به این شکله.
وقتی یه عضو آسیب میبینه گیرنده های درد تحریک میشن و یه نوع پالس به مغز میفرستن که مغز اونا رو به درد تفسیر میکنه.
مورفین میاد اون سایت های مغز که مسول دریافت پالس های درد هستن رو اشغال میکنه و حواس مغز رو از اون عضو پرت میکنه.
احتمالا ما وقتی مورفین زیادی مصرف میکنیم گیرنده های بیشتری در مغز ایجاد میشن که برای اشغال اونا نیاز به مورفین بیشتری هست.
یه مثال عددی بزنم
فرض کنیم ما سه هزار گیرنده درد داریم
هنگام مصرف مدام مورفین بدن در قسمتی از عضو آسیب دیده دچار التهابه و گیرنده های درد مغز غیر فعالن
بدن احساس میکنه که نیاز به گیرنده درد در مغز داره و شروع میکنه مثلا هزار تا میسازه که التهاب به مغز گزارش داده بشه.
ما باید برای حواس پرتی این ۴۰۰۰ گیرنده مورفین بیشتری مصرف کنیم … و … و …و
منم این قضیه رو شنیدم اما حقیقتش باور ندارم. خیلی از خانم ها برای دردهای عادت ماهانه از ژلوفن و یا مسکن های دیگه استفاده میکنند و همیشه هم بهشون جواب میده. من خودم در هنگام حمله نقرس سراغ ژلوفن میرم و از تاثیرش هم کاملا راضی م.
کاش از همسرتون که پرستار هستن دعوت میکردین به درج دانششون در این پرسش. ارزشمند خواهد بود.
این نگرش رو خیلی دوست دارم، و باهاش موافقم ممنون از به اشتراک گذاری.
پ.ن. این رو هم بگم که بعضی از مسکن‌ها، یکی از وظیفه هاشون رفع التهاب در بافت آسیب دیده هست و لزوما بد نیستن. چون تا التهاب موجود باشه، ترمیم شروع نمیشه. پمادهایی مثل دیکلوفناک و یا کرم کپسایسین (همون پماد فلفل) هم مسکن هستن و با افزایش گردش خون در منطقه آسیب دیده کمک میکنن التهاب زودتر از بین بره.
البته باید تعریف مسکن بدونیم. درمان یا تسکین (ساکت کردن) درد. معمولا رفع التهاب توسط کورتون ها انجام میشه و علی رغم اثر عالی شون تاثیرات منفی روی بعضی بافت های بدن (کبد و کلیه) دارند. شاید معروف ترین کورتون همون دگزامتازون باشه. تا آنجایی که من میدونم کورتون ها مسکن نیستد اما با رفع التهاب جلوی درد میگیرند.
حافظه تون رو تحسین میکنم. همسر چراغ خاموش داخل پادپرس هست و ازشون دعوت میکنم اگر جمع مجازی ما رو قابل میدونند وارد مشارکت جدی تر در پادپرس بشن.
.
ممنون از به اشتراک گذاری.