و چه جوری میشه ذهن چنین آدمایی رو کمی دستکاری کرد تا به بقیه جوابا هم بیندیشن؟
سوالم بی ربط به این سوال نیست: چجوی میشه بفهمی داری درست فکر میکنی یا نه؟
4 پسندیده
خوده ماها هم خیلی وقتا در بعضی موارد اینجوری رفتار کردیم.
به نظر من بزرگ ترین علت این کار غرور هست.
وقتی یه نفر در یه مورد خاص غرور داشته باشه، (مثلا ریاضی) اگر یه بچه ی دبستانی از محاسبات اون ایراد بگیره و بگه که فلانجا به جای جمع، منها گذاشتی، اون شخص اشتباهش رو قبول نمیکنه و یه دلیل بیخود برای اون بچه میاره، یا بهش میگی تو نمیفهمی، یا یه جوری اون رو میپیچونه.
این افراد وقتی که به افرادی مشابه خودشون برخورد میکنن، یه تضاد خیلییی بزرگ رو میبینن. هیچکس کوتاه نمیادو حرف طرفشو قبول نمیکنه و منجر به دعوا میشه.
1 پسندیده
فکر کنم یه قسمتیش برگرده به اونجا که خوب گوش کردن رو بلد نیستیم. یعنی علاوه بر اینکه صدای طرف مقابل رو میشنویم، حرفش رو هم سعی کنیم بفهمیم(که این یه مهارت فوق العاده کاربردیه)
یه قسمتیش هم برمیگرده به جسارت طرف مقابل که بتونه بر یکدندگی شخص مذکور فائق بیاد.(من یکی که همیشه میگم بیخیال بابا! تو راست میگی!)
ولی حالا جدای از غرور و خودخواهی و خلاصه بقیه ی برچسب های ممکن، بنظرم این یه ویژگی شخصیتی هست و اصلا هم چیز بدی نیست فقط خیلی رو اعصابه بقیست!!!
###تجربه ی شخصی
یه سری با شخصی که خیلی براش احترام قائلم در حال طی کردن مسیری با یه هدف مشخص بودیم. یه دفعه این شخص شروع کرد راجع به یه مورد موازی صحبت کردن و اصلا همه هوش و حواسش شد اون مورد و دیگه به صراط مستقیم هدایت نمی شد. اولش اونقدر این کارش منو رنجوند که نگو. ولی اینکارش بعدا ذهن منو خیلی درگیر خودش کرد. نتیجه ای که گرفتم برمیگشت به تیپ شخصیتی ایشون.
به نظرم اینکه ذهن یه آدمی بتونه اونقدر رو صحبت و یا مسئله ای متمرکز شه که بقیه چیزها رو قبول نکنه و یا حتی فراموش کنه، ویژگی خیلی خوبی میتونه باشه البته اگه با استدلال درست و حسابی کردن هم همراه بشه که دیگه عالی میشه.
2 پسندیده
تا جایی که من میدونم هیچ راهی وجود نداره. فقط بحث مداوم و گذر زمان ممکنه باعث تغییر در ذهن آدم‌ها بشه. فکر می‌کنم حداقل کاری که می‌تونیم بکنیم اینه که ذهن خودمون رو آماده پذیرش نطرات بقیه بکنیم.
تجربه
یادم میاد یک دوستی داشتم که نظرش با نظر همه مخالف بود و هیچ وقت هم نظرش رو تغییر نداد. بعدها که به گذشته نگاه کردم دیدم که دلایل خیلی خوبی برای نپذیرفتن نظرات ما داشته و اتفاقا این ما بودیم که اصلا حرفهای اون دوستمون رو نمی‌شنیدیم.
1 پسندیده
این یه سوال خیلی عمیق هست که جواب خیلی راحتی نداره واقعا…
مغز ما انسانها ظرفیت پردازشی کمی داره … و خیلی وقتها ما انسانها حتی روحمون هم خبر نداره که فقط جوابهای خودمون به سوالها رو قبول داریم!
مغز ما به دلیل ساختاری که داره و محیطی که درش رشد میکنیم، دچار خطاهای زیادی هست. یکی از این خطاها Self Confirmation Bias (خطای تایید خود) هست.
این خطا اینطوری هست که ما دنیای اطرفموم رو با اطلاعات و انتخابهایی پر می کنیم که انتخابهای قبلی و اطلاعات قبلی ما رو تایید.
یه مقدار هم ریشه تکاملی داره و احساس امنیت میده به ادم.
تمایل به تایید خود باعث میشه که ما تقریبا هیچوقت به سیستم ادراک مغزمون شک نکنیم که دچار فیلتر کردن اطلاعات هست.
خطاهای مغز خیلی زیادن این فقط یه دونه اش هست …
3 پسندیده
من بعید میدونم ذاتا انسانی باشه که تا حدی دچار این مسئله نباشه. فرض کنیم که برعکسش: ادمی که جواب خودش به هیچ سئوالی رو با اطمینان درست نمیدونه چه جوریه؟
من همچین آدمی رو میشناسم. 
این شکلیه:
-
اعتماد به نفس پایینی داره و سطح بقیه رو خیلی بیش از چیزی که در حقیقت هستن تخمین می زنه.
-
محکم و با اطمینان حرکت نمی کنه و بین انتخاب های مختلف و ممکنش مردده
-
وقتی عقیده و فکرش مورد انتقاد قرار می گیره و چالش پیش میاد براش از موضع خودش پایین میاد و دچار تزلزل میشه: نکنه اونا درست می گن!!!
من فکر می کنم نکته ی این سوال در این جمله ی هست که در توضیح سوال نوشتن:
در حقیقت فکر می کنم این دنباله رو به سوال باید اضافه کرد تا معنی دار بشه:
«چرا بعضی از آدما فقط جوابای خودشونو قبول دارن و حاضر نیستن جواب های بقیه رو بشنون ؟»
آدمی که جواب های بقیه رو می شنوه و در نهایت میگه جواب خودش درسته، مشکلی باهاش نیست اما بعضی آدم ها این طوری هستن که اصلا حاضر به فکر کردن به حرفهای مخالف آرای خودشون نیستن.
1 پسندیده