حتما در کتاب ها ، نوشته ها ویا از زبان خیلی از مردم شنیدید که پاییز فصل عشق و تنهایی و… است ولی تاحالا فکر کردید چرا؟
فصل پاییز چه پتانسیل های ویژه ای نسبت به بقیه فصول داره که این عنوان رو کسب کرده؟
فقط به خاطر رنگ برگاشه یا نه؟
به نظر من دلیلش حال و هوای پاییزیه
مثلا هواش که نه انقدر گرمه که بسوزونتت و نه انقدر سرد که بلرزی!
شاید دلیلش بارون نرم و گاهی شدیدشه
شاید دلیلش غروب ساعت 5 عصرشه
نمی دونم دقیقا چرا ولی پاییز یه حال وهوای خاصی داره که اگه تنها باشی خاطره ها دورت میکنن و اگه تنها نباشی خاطره بازی می کنی .
به نظرم دلیل عمدش همین می تونه باشه
خیلی از شاعرین و نویسندگان از پاییز به عنوان فصل عشق یاد کردن و این طبیعتا ذهن رو به این سمت میکشه و موندگار میشه.
پاییز تب و تابه.پاییز،هرلحظه فکر و حس جدیده.
وقتی پنجره ی آسمون به رومون بسته میشه،خورشید رو در درون،تابانتر دیدنه.درعین حال این نهیب که همه چیز موقت و گذراست.
من پاییزو بیشتر زبان فصیح و بلیغ طبیعت در بیان حقیقتش میدونم.
یه خصوصیتی که پاییز رو متمایز میکنه، نوعی حس وداع با خوشیها و جنب و جوش تابستانی در خودش داره، حس دلتنگی و البته نوعی بلوغ زیستی که موجودات رو آماده تحمل زمستان میکنه. فکر میکنم از این لحاظ حالت عاشقانهی عمیقی در خودش داره برخلاف بهار که کمی سطحیتر حس رو برانگیخته میکنه.