فکر میکنم همتون تو فیلم ها یا حتی واقعیت یک سری ادم ها رو دیدید که اطرافشون پر از پرنده، کبوتر یا کلی گربست. همین امروز که داشتم برمی گشتم خونه، برادر کوچیکم چند تا گربه دید کنار هم و دوید دنبالشون که یک دفعه یه خانومی سر فحش رو کشید بش!
به نظرتون انگیزه ی درونی این افراد چیه؟ چی تو فکرشون میگذره؟ ایا به خاطر وفاداری حیواناته؟ خب اگه به خاطر اینه، من فکر میکنم به هر حیوونی غذا بدی بازم میاد سمتت. همین اتفاق تو اپارتمان ما افتاد. گربه هه هر دفعه رو کاپوت یکی از ماشینا خوابه 
دلیل اینکه گربه هر بار روی کاپوت یک ماشین میخوابه اینه که اون ماشین تازه رسیده و موتورش هنوز گرمه. برای اینکه گرما رو دوست دارن میشینن روی کاپوت.
استاد درس تنوع زیستی مون می‌گفت سطح خشونت و نوع فرهنگ یه جامعه رو میشه واکنش حیواناتش نسبت به افراد اون جامعه فهمید که به نظرم حرف درستیه. خیلی جالب بود که اتفاقا تو یکی از اسلایدهای درسش یه عکسی رو نشون‌مون داد که تو سوئیس یه گنجشک با فاصله‌ی یک دست از همین استاد تو یه کافه‌ای نشسته بود لبه بشقابش و از آدمای دور میز نمیترسید.
همین رفتار کبوترها تو تهران رو مثلا از سال 75 تا الان مقایسه کنید میفهمید چقدر از سطح خشونت جامعه با حیوانات کم شده. ما بچه بودیم کبوترها از 20 متری آدم رو میدیدن فرار میکردن، الان دور پات میچرخن. به نظرم برای کسی که بتونه به حیوونا آسیب بزنه و احساس ناراحتی نکنه آسونتره که به انسان‌ها هم آسیب بزنه.
حیوانات، خصوصا انواع اهلی‌شون، معمولا در مقابل انسان آسیب پذیر هستن. اینکه به بچه‌ها یاد بدیم اونها هم درد، ترس، و مرگ رو مثل ما تجربه میکنن و ازشون بخوایم با حیوونا مهربون باشن عین تمرین نوع‌دوستی و رفتار مسالمت آمیز با بقیه انسان‌هاست.
گاهی والدین این چیزها رو به بچه‌ها یاد نمیدن چون فرض میکنن بچه‌ها یه ذات خوب دارن و میتونن ذاتا کار درست رو از غلط تشخیص بدن و فقط باید صبر کنیم زمانش براشون برسه که فرض درستی نیست. تا به بچه‌ها توضیح ندین متوجه نیستن که دارن بقیه رو آزار میدن یا حیوانات هم درد میکشن یا حتی اینکه رنج دادن دیگران کار درستی نیست.