همه‌مون تجربه منتظر موندن در مراکز درمانی مثل مطب‌ها، کلینیک‌ها یا بیمارستان‌ها رو داریم. از اونجا که تمام کسانی که در این مکان‌ها حضور دارند به نوعی دردمند جسمی یا روحی هستند همیشه فضای سردی بر این مکان‌ها حکمفرماست.
پیشنهادم این هست که برای ایجاد آرامش روحی در افراد موسیقی آرامش‌بخش یا حتی شاد با صدای ملایمی در این مکان‌ها پخش بشه تا فضای بهتری رو در این مکان‌ها حاکم کنه. مطمئنم که این کار به احساس مثبت افراد از خودشون هم کمک میکنه.
من اگر کسی از عزیزانم در بیمارستان باشه حوصله کوچکترین صدایی رو ندارم. چه برسه به اینکه یه ریتم شاد دائم تو سرم باشه.
این موضوع علاوه بر ناراحتی ناشی از حضور در بیمارستان من رو عصبانی هم میکنه
البته این قضیه کاملا نیاز به دیدگاه روانشناسانه داره و اینکه شرایطی هم که هر فرد توش قرار داره ممکنه متفاوت باشه و یکی با یک موسیقی آرامش بخش در چنین محیط هایی احساس آرامش کنه و دیگری اصلا تحمل هیچ گونه صدایی رو نداشته باشه.
اما اگر دستگاهی وجود داشته باشه که صدا رو در جهت خاصی منتشر کنه و مثلا صندلی هایی وجود داشته باشه به نام «صندلی موسیقی» که در راستای اونها موسیقی پخش بشه آیا به نظرتون مفید نیست؟ اگر فضا اجازه بده و از این فناوری استفاده بشه انتخاب با افراد هست که با نشستن روی اون صندلی از موسیقی استفاده کنند یا نه.
این دستگاه به «تونل صدا» معروفه و توسط تیم دیداب در دانشگاه صنعتی شریف ساخته شده.
با این ایده مخالفم.
شاید بشه وقت مرده سالن های انتظار رو با یکسری ویدیوهایی که از تلویزیون ها پخش شه و اموزش به بیمار یا همراهش یا آگاهی های عمومی سلامت باشه پر کرد.
ولی چنانچه فرد بیمار یا همراه بیمار باشه، به دلیل شرایطی که داره تجربه میکنه تحملش پایینه و من موسیقی یکنواخت بی کلام و مخصوصا موسیقی شاد رو مناسب حالش نمیدونم.
یک موقعی به ما میگفتند که شما به عنوان پرسنل بیمارستان، خیلی قهقهه زنان نباشید و خیلی خودتون رو ارایش نکنید. چون کسانی که اونجا هستند دردی دارند و نمیتونند احساس کنند یک ادم خیلی ارایش کرده ی خوشحال طور بتونه حالشونو درک کنه! باید بین شما و حال اونها تناسبی باشه که اونها احساس نکنن من دارم از درد میمیرم این از خوشی!
و این مسئله واقعا مهم و صحیحه. حالا من دارم از درد میمیرم، بیمارستان داره مکررا موسیقی پلی میکنه! به نظر میرسه اون احساس درک متقابل در اون جو رعایت نمیشه.
پس چطوری میشه حال افراد رو در مراکز درمانی بهتر کرد؟ اصلا ضرورتی داره چنین کاری؟ 
صرفا با خدمات بهتر؟
این سئوال مهمتریه. به نظرم خیر ضرورتی نداره حال افراد رو عوض کنید. شاید حتی یک موسیقی غمگین کمک کنه به هضم حس بدی که در اونجا دارن. خیلی وقتها مسیر این حس ناخوشایند و اندوهگین بهتره طی بشه تا انسانها آروم بشن!
این فرق داره با اون سوال اول بنظرم…اگر همراه بیمار متوجه باشه که برای بیمار بهترین امکانت برای بهبودیش انجام میشه قطعا آرامش بهتری داره تا اینکه به بیمار رسیدگی کمتری بشه یا بگن فلان کارو بکن تا برای بیمار فلان خدمت رو انجام بدیم موضوعو بدتر میکنه.
من با پخش موسیقی کلا مخالفم.
خودم وقتی کاری انجام میدم باید در نهایت آرامش باشه و صدایی نیاد چه رسید تو بیمارستان و یادرمانگاه باشم 
ایده ی بدی نیست بهتر کردن حال افراد. یکسری درمان ها رو بهشون میگن درمان پرت کننده ی حواس! یعنی شما حواس طرف رو از مشکلش پرت میکنی، دردش کم میشه. این موضوعو میشه اینجا به کار برد. چون خود در انتظار بودن هم استرس و ناراحتی فرد رو بیشتر میکنه.
من همون پخش ویدیو های جذب کننده رو براشون مفید میدونم. ویدیو های اموزشی که هم توجه فرد منتظر رو جلب کنه و حواسش رو کمی از موقعیتش پرت کننده و هم اثربخش باشه. توی بیمارستان ها این ویدیو ها متناسب با محیط بهتره که اموزشی درمانی باشن.
بنظرم ویدیوهایی که رفتار صحیح در بیمارستان، حقوق بیمار، مراقبت های عمومی پیشگیری از بیماری ها، و روند پذیرش و رسیدگی به بیماران رو به صورت انیمیشن نمایش بده گزینه ی خوبیه.
من با این مشکل مطرح شده در مسئله اصلی موافقم:
در اغلب بیمارستان ها و مراکز درمانی طراحی ها، یه فضای سرد و یخ بسته رو القا می کنه: صندلی های فلزی، دیوارهای گچی و کاشی های سفید، بوی الکل، پخش شدن صداهای بم توی محیط، …
به نظرم میشه (و لازم هم هست) که این طراحی ها تغییر کنه. من هم با پخش موسیقی خیلی موافق نیستم ولی به راحتی میشه با تغییر در المان های دیگه، محیط بهتر و آرامش بخش تری ایجاد کرد.
یک نمونه موفق از یک طراحی خوب رو در بازدید از کلینیک مهرانه دیدم. واقعا بی نظیر و باورنکردنی بود!
در طراحی بخش درمان، از رنگ های صورتی کمرنگ و یاسی استفاده کردند. دیوارها مزین شده به آثار هنری و نقاشی فوق العاده زیبا و فاخر. گلدون های خیلی قشنگی توی راهروها قرار دارن. محل بستری بیماران سرطانی، طبقه دوم ساختمان و جایی هست که یک نمای طبیعی خیلی قشنگ روبروشون می بینن. در اتاق سیتی اسکن که بیمار باید در یک اتاق تاریک دراز بکشه، یک سقف کاذب خیلی زیبا و منظره قشنگ در مقابل چشم بیمار ظاهر میشه و …
همه این ها در کنار این هست که هر بیماری میتونه اونجا بستری بشه و هیچ هزینه ای از بیمار، چه دارا و چه ندار، از ابتدا تا انتهای مراحل درمان گرفته نمی شه.
می تونید از طریق سایت مهرانه، بازدید مجازی از این کلینیک داشته باشید.