اگه دقت کنید من هم همین رو گفتم.
1 پسندیده
چندتا موضوع هست که به نظرم گفتنشون خالی از لطف نیست.
۱- اثر انگشت بیشتر برای وسایل شخصی کاربرد داره که دستگاه گیرنده اثر انگشت به خود شما یا جمع کوچک قابل اعتمادی تعلق داره، چون در صورتی که دستگاه در اختیار دیگری قرار بگیره و یا کنترل شما روی اون دستگاه کم باشه کپی تمامی اثر انگشت‌ها کار خیلی ساده‌ای هست (این کار رو دیدم که می‌گم)
۲- کلا شاخص‌های بیومتریک مثل عنبیه، مویرگ‌های انگشت، ساختار رگ‌های کف دست، دی‌ان‌ای، چهره، نوع حرکت، اثر انگشت و از این دست جزئی از حریم خصوصی افراد حساب میشه. پس سازمان‌هایی که نتونن به صورت امن او تضمین‌شده ز این داده‌ها نگهداری کنند، صلاحیت داشتن چنین پایگاه داده‌ای رو ندارن، چون این شاخص‌ها به سادگی قابل تغییر نیستند و از طرفی به سادگی قابل کپی برداری و سوء استفاده هستند.
۳- حتی کارت‌های اعتباری هم مشکلات خودشون رو دارن، راه‌هایی هست که امنیت رو بالا ببره اما هزینه و وقت‌گیری بالایی دارن. باید به تعادل بین امنیت و سهولت توجه داشت، مثلا اگر قراره پول کلانی جابه‌جا بشه از چند شاخص همزمان یا موارد پیچیده‌تر استفاده کرد و در این موارد هزینه مورد نظر به صرفه است. ولی برای هزینه‌های کمی مثل مترو یا حتی خرید زیر یک مقداری، میشه از کارت‌های کوچکی که اندازه کلید هستند و به سرسوییچی شما متصل می‌شوند استفاده کرد، یا حتی از طریق حفظ کردن یک کد ۱۰ رقمی و زدن اون در گیت. یعنی از توکن‌های و ابزارهای کوچکتر یا روش‌های نرم‌افزاری کم خطر و کم هزینه. یا حتی ساعت و موبایل هم می‌تونن حاوی اعتبار کافی برای مترو و موارد پرتکرار مشابه بشن.
۴- به نظر من بحثی که در مورد جستجوی اثر انگشت در پایگاه داده‌های بزرگ مطرح شد صحیح نیست. توجه داشته باشید که بسته به دقت دستگاه صرفا یک گراف نسبتا کوچک (مثلا ۱۲ راسی) از اثر انگشت شما استخراج میشه، و با روش‌های فشرده‌سازی و مقایسه گراف‌های برچسب‌دار (جستجوش خیلی ساده‌تر از گراف‌های بدون برچسبه)، با توجه به سرورها و رایانه‌های کنونی یافتن یک اثر انگشت در ۷۰ میلیون اثر انگشت کمتر از ۲ ثانیه قابل اجراست. درسته الان الگوریتم‌ها و دستگاه‌ها قدیمی هستند ولی اگر روزی قرار بر این کار باشه، مطمئن باشید آخرین مشکلی که وجود داره زمان لازم برای تطابق دادن اثر انگشته. یعنی کل کشور رو میشه با تعدادی از سرورهای قوی پشتیبانی کرد که در مقایسه با سایر هزینه‌ها اصلا مطرح نیست.
۵- استعلام‌ها نیروی انتظامی جریان متفاوتی رو دارن. ببینید جستجو کردن در یک نوع داده (مثلا همش اثر انگشت با ساختار داده واحد) و یک پایگاه داده، خیلی فرق داره با جستجو در منابع اطلاعاتی مختلف متنی در پایگاه‌داده‌های مختلف در سازمان‌ٔهای مختلف.
1 پسندیده
درسته… ایده های جالبیه 
فقط عدد رو ممکنه وقتی رقمش بالا بره برای یه عده سخت باشه حفظ کردنش. همین الان بعضیا شماره کارت چهار رقمیشون رو گاهی فراموش می کنند.
شماره 4 هم برام جالب بود.اطلاعات جالبی داره.
مشابه این عدد رو بانک ها دارن اجرا می کنن، خدمات خودپرداز بدون کارت. عدد ده رقمی مثل یه شماره موبایل، سه چهار بار استفاده کنید حفظ می شید.
استفاده از اثر انگشت به جای کارت های مختلف یا حتی داشتن ی کارت ک شامل همه کارت ها شود …بجای وارد کردن کارت از اثر انگشت استفاده شود ک هرگز استرس گم شدن یا…نداشته باشیم
1 پسندیده
من با اثر انگشت اصلا موافق نیستم، مشکلی که برای خود من در انگشت نگاری پیش میاد اینه که گاهی به خاطر استرس یا سرد ودن هوا اثر انگشتم خیلی مشخص نیست و به جای صرف زمان ۵ دقیقه ای برای این کار مجبور شدم ساعتها منتظر بمونم.
طرح بسیار خوبیه اما یکی از بزرگترین مشکلات این طرح موضوع حریم شخصیه.خیلی از ادم ها دوست ندارن که زیر نظر گرفته بشن اما با این روش یک دیتای بسیار قوی برای انالیز سرویس های امنیتی ایجاد میشه . چه این طرح تو ایران باشه چه خارج از کشور از این نظر مخالف های خاص خودشو داره
(مثال مشابه :دوربین های امنیتی لندن که خیلی جنجال ایجاد کرد)
من تازه وارد بحث شدم
من یکم کار پردازش تصویر کردم، با استادم صحبت می کردم ، می گفت به خاطر دقت پایین اسکنر های اثر انگشت، در دیتا بیس های بزرگ احتمال خطا بالا میره
ولی اثر انگشت رو میشه با کارت تلفیق کرد
علاوه بر کارت شما یه شناسه دیگه هم داشته باشید که اگر مثلا رمز و کارتتون دسته کسی افتاد، نتونه حساب رو خالی کنه
یه جور احراز هویت دو مرحله ای
2 پسندیده
امروز به یه مطلب برخوردم در مورد این که سنسورهای اثر انگشت با این که هنوز کاملا به دنیا نیومدن، عمر کوتاهی خواهند داشت و جاشون رو به امواج مغزی میدن
پس عملا این ایده اگه عملی هم بشه رو به فنا میذاره
1 پسندیده
RF ID داخلشون سیستم ذخیره سازی دارن.