چرا یک شبکه ی اجتماعی همه گیر ایرانی نداریم؟
با اینکه بازار شبکه های اجتماعی به سبکهای مختلف در دنیا داغه ولی هنوز ما ایرانیها چه از لحاظ ابزار و چه از لحاظ پیچیدگی کار نتونستیم به گرد پای نمونه های خارجی برسیم با اینکه حمایت دولتی داشتیم. چرا این اتفاق افتاده؟
من فکر نمیکنم که لزوما ابزار مشکل باشه، در واقع یادمه که در سالهای نزدیک به ۸۷-۸۸ (فکر میکنم البته) همزمان با فیسبوک، کلوب هم در ایران بسیار جاافتاده بود و خیلی استقبال میشد ولی دچار مشکل شد. مشکل اعتماد عمومی به شبکه داخلی هست که وجود نداره و اصطلاحا مسئولین و مردم با هم لج کردن!
هم امکاناتش ضعیف تره و خدمات بروزی ارائه نمیدن و هم با فیلتر شدن شبکه های اجتماعی مثل تلگرام و… مردم تمایل چندانی به استفاده از آپ های ایرانی بصورت وسیع ندارن و با آپ های شبکه های اجتماعی ایرانی تقابل دارند . در ضمن در شبکه های اجتماعی خارجی مردم آزاد ترن و راحت تر حرف ها و پستاشون رو به اشتراک میذارن ( هر چیز ممنوع یا محدود شه می رن سراغش)
طبق تجربه شخصی بنظرم بزرگترین مشکل عدم اعتماد مردم به شبکه های اجتماعی داخلیه و حمایت دولتی نه تنها کمک کننده نیست بلکه آسیب بیشتری میزنه چون متاسفانه در چشم مردم، دولت شبیه چوپان دروغگو شده و چیزی که تایید شده توسط دولته حتما یه مشکلی داره!
تا زمانی که اعتماد از بین نرفته بود کلوب خیلی وضعش خوب بود