این طوری نگین. نمیدونین چه رفتاری در اثر حضور زائرای مشهد در کسبه مشهد ایجاد شده و چه درامدهایی از زائرا نصیب بازار مشهد شده. و البته چقد اعتبار مشهدی‌ها در اثر این رفتار القایی خراب شده!
البته نمیدونم درامد کسبه بازار ناشی از حضور زائرا و مسافرا جز درامدهای گردشگری حساب میشه یا نه.
مسئله اینه که سفر به کرمان با پرواز ماهان در یه محل اسکان تمیز و مناسب رو میشه با حدود ۶۰۰-۷۰۰ تومن یا کمتر پوشش داد. «خب میریم استانبول» فکر میکنم صرفا یه طعنه س به قیمت بالای سفر داخلی، و کسی واقعا در چنین موقعیتی سفر استانبول رو انتخاب نمیکنه.
هتل لوکس ۵ ستاره، مخاطب هدف خاصی داره. و این مخاطب بعید میدونم از طعنه‌ی «خب میریم استانبول» استفاده کنن. مهمه که چه سرویسی به چه کسی ارائه میشه.
ببین این رو من نمیگم. این یک بحث علمی در گردشگریه که گردشگری مذهبی آمارش از گردشگری طبیعتگردی، فرهنگی و … جدا است چون ملاک ها جدا است. ایا به نظر شما این ادمایی که پیاده روی اربعین میرن واقعا با استانداردهای حداقلی گردشگری میرن؟ خیر یک ارمان باعث میشه هر شرایطی رو پذیرا بشن. در میان زائران مشهد هممیشه 5 تا 10 درصد رو گردشگر واقعی به حساب اورد.
همین 600 تومن شما هم مسافر داخلی قبول نداره مثلا روی هتل 3 ستاره
من دوست دارم کاری برای قشر متوسط بکنم تا مردم راحت تر سفر کنن اما نیاز دارم بیشتر بدونم درباره انتظاراتشون و اینکه واقعا انتظار دارند با چه شرایطی سفر کنند.
راجع به اینکه چرا ممکنه سفر خارجی ارجحیت داشته باشه نظر خاصی ندارم. فقط سعی کردم یه آمار کوچیک داشته باشیم با سرچ کردن. به دوتا آمار رسیدم که اولی آمار سفرهای داخلی تو ۴ ماه اول سال ۹۶ که درخواست اقامت کردن 80میلیون و 107هزار و 345 نفرشب اقامت بوده. آمار سفرهای خارجی ایرانی ها تو سال ۹۵ مجموعا ۹ میلیون و ۱۹۶ هزار و ۱۴۰ هزار نفر بوده (که میانگین یک هفته اقامت در نظر بگیریم میشه 63 میلیون نفرشب اقامت). تو این آمار، آمار سفر به عراق و عربستان هم دخیل شده. بنابراین سفرهای داخلی همراه با درخواست اقامت ۳.۵ برابر بیشتر بوده. به ابن آمار سفرهای داخلی که درخواست اقامت نمیکنن رو هم باید اضافه کنیم. حداقل تو سالای اخیر خیلی از جوونتر ها که گروهی سفر میکنن ترجیح میدن کمپ بزنن بجای این که تو هتل باشن.
من و همسرم خیلی به سفر می‌رویم. شاید هر دو ماه یک بار اما در تمام این مدت هیچ وقت به دنبال هتل ۵ ستاره نبوده‌ایم. از نظر من هتل، رستوران و پروازی خوب است که اول ارزان باشد و دوم با کیفیت.
تاکید میکنم که کیفیت اولویت دوم من است و ارزان بودن اولویت اول. بنابراین زمانی که به دنبال هتل می‌گردم تمام گزینه‌ها (حتی اگر خوب باشند) که از نظر من گران هستند را نادیده می‌گیرم و همیشه از ارزان‌ترین هتل‌ها شروع میکنم. تعداد ستاره‌های هتل هم اصلا برایم مهم نیست.
در مورد رستوران و پرواز هم همین کار را میکنم. اسم شرکت هواپیمایی اصلا برایم مهم نیست و کیفیت خدماتشان اولویت اولم نیست. اولویت اولم این است که ارزان به مقصد برسم. بنابراین اگر به مقصد مورد نظرم قطار وجود داشته باشد حتی اگر ده درصد ارزان‌تر باشد، قطار را انتخاب میکنم.
به نظر من موسسات گردشکری به این زودی ها نباید زیاد رو کارشون حساب باز کنند چون تا سفرها اینگونه باشد که تا دو روز تعطیلی پیش میاد جاده های شمال و تعداد محود دیگر قفل میشود نه مسافر نه موسسات هیچ خیری نمی بینند فقط آمار سوخت و آمار کشته ها و مجروحین زیاد میشوند.اصلا هیچکس از سفرش خیری نمی بیند جز ترافیک و خستگی!!!مگر اینکه تعدادی موسسه با روش های مبتکرانه بتوانند انقلابی در این عرصه ایجاد کنند.
یک دلیل که فکر کنم تا حدی مطرح باشه چشم و هم چشمی هست.
یکی دیگه جریان مرغ همسایه غازه.
دلایل رفاهی
خیلی از زیرساخت ها در کشور ما مناسب نیست مثلن اگر شما به مشهد سفر کنید روش حمل و نقل عمومی برای بازدید از توس یا رفتن به ترقبه (یا طرقبه) وجود نداره (البته تجربه من به 6 7 سال پیش بر می گرده)
به نظرم حمل و نقل از اقامت اولویت بیشتری داره توی این مورد چون اگر روش مناسبی مثل مترو و اتوبوس وجود داشته باشه که ایمن، کم هزینه، تمیز و راحت شما رو به محل های دیدنی برسونه خیلی از شهر ها برای 1 سال بازدید آخر هفته پتانسیل دارن.
دلایل اقتصادی
بازه پرداختی مناسبی برای سفر وجود نداره یعنی شما اگر از نظر مالی از حدی پایین تر باشین نمی تونید به راحتی (نسبی هست منظورم) سفر کنید.
دیگری هم اینکه واقعن چرا بعضی از امکانات سفر داخلی اینقدر گرون هست؟
علاوه بر مواردی که گفته شد، یک عامل دیگه که می تونه از دلائل کم بودن گردشگری داخلی باشه، اطلاع نداشتن از جاذبه های گردشگری ایران هست.
مثلا من نمی دونم کرمان برم چه چیزهای هیجان انگیزی می تونم ببینم. (می دونم که اگر سرچ کنم حتما اطلاعات زیادی گیر میارم اما منظورم تبلیغات نامحسوسی هست که بدون اراده و اختیار به گوش آدم می رسه.)
از یک طرف دیگه، برخی هم در معرفی یک سری جاذبه ها غلو می کنند و برای خودم پیش اومده که در اثر تبلیغ رفتم جایی و دیدم اصلا به اون عظمت و جذابیتی که تبلیغ شده بود نبود.
پ.ن- البته من فکر نمی کنم که مردم سفر داخلی رو دوست ندارن. اینکه مردم به دلایل مختلف سفر خارجی رو دوس دارن قبول دارم ولی این دلیل نمیشه که نتیجه بگیریم سفر داخلی رو دوست ندارن.
من با این موافقم که نباید آدم ها رو محدود کنیم و واسش تعیین کنیم که تا داخل رو خوب نرفتی حق نداری خارج از کشور رو سفر کنی. آدم ها آزاد هستن که هر جا بیشتر بهش خودشون می گذره رو انتخاب کنن اما واقعا این واقعیته که مردم مون نمی تونن از این این این همه جاذبه داخلی لذت ببرن. یک سری گردشگری محدود اخیرا برای سفر به خارج کشور مد شده که بیشتر به نظر به خاطر ارزان تموم شدن و مهم تر آزادی هایی که درون کشور ازشون سلب شده اتفاق می افتن. سفر به آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، دبی و … وگرنه چند برابر جاذبه های گردشگری در این کشورها، در کشور خودمون هست.
فکر می کنم بیشتر مشکل فرهنگی باشه. مردم بلد نیستن چطور از گردشگری داخل لذت ببرن. ناآگاهی، ندانستن و کم دانستن خود. مردم در داخل هم به یک سری سفر کلیشه ای محدود میشن. کلیشه سفر به شمال. کلیشه سفر به مشهد. کلیشه سفر به اصفهان. کلیشه سفر به شیراز. در حالی که ما سی و یک استان داریم با شهرستان های بسیار که هر کدوم جاذبه های بسیار طبیعی و تاریخی دارن. هیچ کدوم رو نمی شناسیم.
برای مثال چندی پیش سفری با یک گروه گردشگری داشتم به شهرهای تربت جام و خواف. در حالت کلی خیلی هامون از قبل واسه سفر به چنین شهرهایی شاید برنامه ریزی نکنیم. اما وقتی اونجا برید و با کسب اطلاعات قبلی برید می بینید که چه همه جاذبه خوب گردشگری دارن. همین دو شهر کلی مسجد قدیمی، روستاهای تاریخی، جاذبه های بومی داشتن که می شد راحت یکی دو هفته ازشون استفاده کرد. ما در سفر کوتاه دو روزه تازه فهمیدیم چقدر میشه با این جاذبه های بومی محلی گردشگری رو رونق داد. از غذاها تا آداب و سنن و داستان های تاریخی. شخصیت های تاریخی. مکان هایی زیبا برای عکاسی. قنات نوردی و …
مشکل همینه که سفرهامون کلیشه ای شده و بلد نیستم از این همه اتفاق به خوبی لذت ببریم و همه مون فکر می کنیم باید یه سری مکانی که همه میرن رو بریم. در حالی که این همه داستان و تجربه هست که باید بلد بشیم با ارزان ترین هزینه ها بدست شون بیاریم.
من سفر به جایی رو ترجیح نمیدم، سفر رو به چشم تجربه میبینم. دوس دارم تجربه های متفاوت داشته باشم. تجربه های سفرهای داخل خب نزدیک به هم هستن. اگه الان ازم بپرسین بدون در نظر گرفتن هزینه بگم دوس دارم برم پرو رو ببینم یا قزوین خب میگم پرو!: ی چون یه تجربه خییییییلی متفاوته!
ولی اگه همین سوال رو با قشم و استانبول بپرسین (هر دو رو تجربه کردم قبلن) جواب دادن برام سخت میشه! اگه نمیخاستم خرید کنم (!!) قشم و هنگام و هرمز رو به استانبول ترجیح میدادم. اصلن استرس ندارم جنوب که میرم.
من واقعا عاشق سفرم اعم از داخلی و خارجی یکی از مواردیه که فکر می کنم حتما باید براش هزینه کنم.
در سفر یادگیری وجود داره این واقعا ارزشمنده. من همیشه با افراد مختلف ارتباط می گیرم و اصلا ارتباط گیری یکی از برنامه های سفرمه و برام‌بسیار لذت بخشه… اگر وقت و پول داشتم و شرایط زندگیم اجازه می داد در هر سفری حداقل سه ماه توقف می کردم تا بتونم چیزهایی که می خوام رو بفهمم از زندگی مردم تا طبیعت و تاریخ و…
به نظر من چشم و همچشمی خیلی موثره در انتخاب مکان سفر مثلا یه مدت مد میشه ترکیه یا دوبی و…
ضمن اینکه صنعت گردشگری ما بسیار ضعیف عمل می کنه و مردم زیبایی های ایران رو نمی شناسند نکته دیگه اینه که باید با دادن بن سفر و… مردم رو تشویق به سفر داخلی کرد
میزان دانش و آگاهی مردم هم بسیار مهمه خیلیا نمی دونن تاریخ و پیشینه یک سرزمین چقد مهمه ایران تمدن چندهزار ساله داره اصلا قابل مقایسه با امریکا و اروپا نیست که اصلا چنین قدمتی ندارند و تلاش می کنند با بزرگ جلوه دادن داشته هاشون و فرهنگ سازی و تبلیغ گردشگر جذب کنند…
من واقعا به تک تک آثار تاریخی ایران عشق می ورزم و از دیدنشون قلبم از شوق و لذت به تپش می افته
از نظر من این موضوع به این خاطر هست که اکثر مردم از جاذبه‌های ایران خبر ندارن. یکی از این افراد خود من که اصلا نمیدونستم که ماسال گیلان یکی از قشنگ‌ترین جاهای شمال کشور هست که تا حالا به اونجا سفر نکردم و عنوان بهشت رو داره. یا حتی مشهد که اکثر مردم فقط برای زیارت به این شهر سفر می‌کنند و از جاهای دیدنی مشهد خبر ندارن. سفر با تورهای طبیعتگردی چند روزه و اقامت توی اقامتگاه های بوم گردی می تونه باعث بشه که مردم ایران بیشتر جاهای دیدنی ایران را بشناسند. به نظر من مجله ایرانگرد یکی از سایت‌هایی است که جاهای دیدنی ایران رو به خوبی معرفی کرده و همینطور سامانه www.irangard.com امکان اجاره ویلا و خرید تور داخلی داره و با پشتیبانی قوی که داشت من تونستم تور طبیعت گردی متناسب با بودجه خودم به جنگل دالخانی رو خرید کنم.
من که همین داخل رو هم دوست دارم
فقط تفرجگاه مصنوعی یا یه جای شلوغ نباشه . ابنیه تاریخی دور افتاده و طبیعت هایی که انسانها نباشند از نظر من از بناهای تاریخی پر بازدید و معروف و تفرجگاه های پر ازدحام بهتره.
اول اينكه تقريبا با @Ali_Shakeri و @SherV موافقم و البته در مورد «مردم ايران» نمي توانم نظر خاصي بدهم چون احتمالا طبق معمول(!) تحقيقي آزاد و حسابي در اين باره نشده و بدون استناد گفتن شايد چندان جالب نباشد اما حداقل در مورد خودم اينطور است كه اصلا حاضر نيستم آن اقامت به گفته ي شما «سطح پايين» خارجي را با اقامت لابد «سطح بالاي داخلي» تاخت بزنم!
«سطح بالا» و «سطح پايين» تعاريفي كاملا ذهني اند اما مي توانم با قاطعيت بالايي بگويم كه روابط خاص حاكم در مملكت ما مانع از تعريف درست آنچه شده كه در اينجا «سطح بالا» خوانده شده، مثلا هيچ وقت نمي شود «تركيش اير» را با «ماهان اير» در يك سطح قرار داد و البته تجربه نشان داده كه خيلي از هتل هاي پنج ستاره ايران شايد به گرد پاي سه ستاره هاي تركيه هم نرسند! شاخص ترين هتل هاي پنج ستاره ما همان هايي اند كه مصادره شدند، ساختمان هايي كه حتي از لحاظ ظاهري با 50 سال قبل تفاوت چنداني ندارند(البته كمي تيره تر شده اند) و با استاندارد هايي بسيار بسيار ضعيف اداره مي شوند!
براي ذكر مصيبتِ سفر هاي جاده اي هم همين آمار هولناك تصادفات جاده اي و رانندگي به شدت ناايمن راننده هاي ايراني كافي است (كه البته هر كدام تعصب خاصي به دست فرمانشان دارند!) و به اين ها اضافه كنيد وضعيت فاجعه بار استراحتگاه هاي بين راهي را(يك نمونه معروفش وضعيت آب چشم آور توالت ها است و فرهنگي كه در سفر جاده اي حسابي زير خط فقر است!)
در مجموع امكانات سفر در مملكت ما تا حد زيادي وجود ندارد مگر در انگشت شماري از مناطق مانند كيش البته آن هم به صورت حداقلي و از آنجايي كه شخصا هدفم از سفر، استراحت و لذت است ترجيح مي دهم اگر ماليه اي ماند، هر چند سال يك سفر حسابي به كشورهاي همسايه بروم تا اينكه هر سال در ترافيك هوايي و جاده اي با قيمت هاي نجومي جيب بُرانه(!)، «سفر را به خودم تحميل كنم»!
در ضمن علي جان(@Ali_Shakeri )اين داستان كيفيت و ارزاني يا حتي رجحان دادن اين بر آن فكر نكنم اين طرف آب چندان مصداقي داشته باشد كه سر اين قضيه خصوصا در اين يكي دو سال اخير همه چيز شده است بي كيفيت و گران!
حتي با كيفيت و گران هم ظاهرا وجود ندارد و اگر هم(يك در گوگول!!) وجود داشته باشد، جيب امثال من اصلا اصلا جوابگويش نيست!( البته همانش هم عمدتا بعد از مدتي بي كيفيت و الكي گران از آب در مي آيد!)
