تا حالا تجربه کردین که وقتی به غذا و بخصوص غذای موردعلاقهتون فکر کنین، گشنه بشین؟ چرا این اتفاق میوفته؟
دیدن غذا و یا حتی فکر کردن به غذا باعث ترشح شدن یه سری هورمون میشه، که نتیجه ش رو میشه توی سطح انسولین بدن هم دید، و انگیزه فرد رو برای رفتن و خوردن بیشتر میکنه، همون چیزی که بهش میشه گفت حس گرسنگی
من یک جایی خوندم دلیل سیری یا گشنگی مغز هست ، یعنی معده که پر میشه ، مغز می فهمه و دستور سیری و میفرسته ، حالا اگر غذای خاصی و تصور کنیم شاید مغز بدن و اماده میکنه مثلا اسید معده ترش میشه و بزاق دهان زیاد میشه.
منظورم اینه که همه چیز بیشتر ذهنی هست تا فیزیکی
یه سیستم خیلی خیلی پیچیده ست - مغز دستور سیری و گرسنگی رو صادر میکنه اما این دستور رو بر اساس سطح قند خون و ذخیره چربی و سطح چربی خون و یه تعدادی هورمون (مهمترینش انسولین) میده. این هورمون ها چطوری ترشح میشن؟ خود مغز با هیپوفیز در ارتباطه، و به هیپوفیز سیگنال میده و هیپوفیز هم بقیه همه غده های درون ریز رو کنترل میکنه. یه سیستم بازخوردی این وسط بوجود میاد
از چند نقطه مختلف ممکنه این سیستم بازخوردی کنترل بشه، مثلن وقتی خیلی زیاد بخوریم یه سری سلول عصبی هستن نزدیک معده(شایدم چسبیده به معده) که وقتی خیلی زیاد میخوریم اینها به فشار حساسن و احساس درد رو منتقل می کنن و باعث میشه شما دست از غذا خوردن بکشین
یکی از کنترل های دیگه تغییر همون سطح قند خون و انسولین هستش، غذا که میبینیم انسولین ترشح میشه، انسولین که ترشح بشه مغز احساس گرسنگی میکنه و شما انگیزه خوردن پیدا میکنید، غذا که خوردین سطح انسوبین شروع میکنه به کاهش پیدا کردن و مغز احساس سیری میکنه و شما دیگه انگیزه غذا خوردن نخواهید داشت