جدیدا هر دکتری که میرم به جای اینکه معاینه‌م بکنن، زودی میپرسه مشکلت چیه و اولین دردی رو که میگم واسم یه سری آزمایش مینویسن. احتمال اینکه آزمایش خیلی دقیق باشه هست ولی به نظرم میاد دکترامون بدون اینکه شروع کنن به گوش دادن علائمی که بهشون داده میشه دارو و نسخه تجویز میکنن. میخوام بدونم این آیا مشکله؟ و اگه مشکلی هست تو دوره های آموزشی پزشکا چی بهشون یاد میدن که از معاینات اولیه رسیدن به آزمایش دادن؟
برعکسش یادمه پارسال واسه یه مشکل داخلی پیش یه دکتر سن و سال بالا رفتم و ایشون بعد از گوش دادن به صحبتام یه معاینه دقیق ازم به انجام رسوند، بدون این که بدش بیاد به نقطه مورد مناقشه دست بزنه. بعد از معاینه وقتی بهش گفتم آیا درمانی به غیر از دارو هم هست، بهم چند تا حرکت ورزشی رو پیشنهاد کرد و تو نسخه داروییش هم صرفاً چند مدل ویتامین تجویز کرد. و اتفاقاً بعد از رعایت نکاتی که گفت مشکلم که تقریباً سالهای زیادی دچارش بودم رفع شد.
نظر خودم اینه که خیلی از بیماری ها صرفاً با یه گوش کردن ساده از طرف متخصصش قابل درمانن، و نیازی به آزمایش و دارو ندارن، ولی قشر پزشکی از این مدل درمان خیلی فاصله گرفته و خودش رو محدود به آزمایش و نسخه نویسی کرده. چه اتفاقی افتاده که معاینه از طریق گوش دادن و لمس کردن به این روشا بسنده میکنن.
آیا تجربه ی مشابهی از ویزیت مناسب و نا مناسب یه پزشک دارید؟
با حفظ احترام به پزشکان، مواردی رو که حس منفی به من داده میگم که یا حس من رو اصلاح کنید یا ریشه مشکل رو پیدا کنیم:
گاهی این حس به من دست داده که پزشک با داروخانه خاصی قراری یا تعهدی داره که منجر به تجویز داروهای زیاد و حتی گرون قیمت شده. این حسمو شنیدم که آدمای دیگه ای درباره دکترای دیگه ای داشتن.
در مورد آزمایشگاه ها و مراکز تجهیزات پیشرفته تشخیصی یا درمانی هم چنین تجربه ای بوده.
نزدیکی این داروخانه ها و مراکز به مطب ها و کلینیک ها با این نگاه منفی میتونه تا حدی هرچند کم مرتبط باشه. ضمن اینکه حرفه بازاریابی هم ارتباط پزشکان و شغل های مرتبط با اونا رو تقویت میکنه و این بین اخلاق پزشک هست که باید مانع بشه تا بیمار فقط به صورت یک منبع درآمد دیده نشه.
با احترام به تمام انسان هایی که در هر جایگاهی که هستند، شرافت انسانی براشون مهمه! متاسفانه مافیای دارو حقیقت داره و نه تنها در ایران بلکه در تمام نقاط جهان فعاله!
چند وقته با دکتری که مطابق آموزه های طب سنتی کار می کنه، آشنا شدم و ایشون تونسته فقط و فقط با دستورهای غذایی، بیماری سرطان یکی از آشنایان رو کنترل کنه و برام خیلی جالبه که به اعتقاد طب سنتی غذا همون داروست. دکترای طب سنتی با مشاهده ظاهر بیمار مثل رنگ پوست، رنگ مو، ناخن ها، رنگ چشم، سردی و گرمی دست و بدن و … به خیلی از مشکلات پی می برند و این برای من خیلی جالبه؛ در صورتی که برخی از دکترها سرشون بالا نمیارن تا صورت بیمار رو نگاه کنن…
متاسفانه فرهنگ معاینه مورد توجه قرار نمی گیره و به نظرم موج جدید حرکت مردم به سمت دکترهای قدیمی و طب سنتی بیان گر این موضوع است که مردم به پزشکی بدون معاینه بی اعتماد شدن و به نظرم حرکت مردم می تونه آگاهی نسبت به این موضوع رو در جامعه گسترش بده.
یه نکته دیگه که راجع به ارتباط پزشک و بیمار یادم اومد، رفتار پزشکان جراح هست
تجربه: توصیه سریع یک پزشک جراح به جراحی بدون توصیه به روش های جایگزین یک مساله است،
مساله دیگه اینه که بعضی پزشکان در جلسه یا جلساتی که توصیه به جراحی میکنند عوارض رو دقیق مطرح نمیکنن و بعد از انجام مراحل کار، نزدیک به عمل شما رو در جریان قرار میدهند اونم طبق قراردادی مبنی بر عدم شکایت بیمار پس از جراحی:
تجربه:
آشنایی غده بزاقی سنگ ساز داشت، بعد از دردسرها و انتظارهایی که برای نوبت گیری کشید، معاینه و توصیه به جراحی شد، بعد سونوگرافی، بعد آزمایش خون و نوبت برای عمل، دو هفته زمان و هزینه و رفت و آمد و امید به یافتن راه درمان، دقیقا چند دقیقه قبل از عمل، تعهدنامه ای را باید امضا کنی که در آن نوشته شده این جراحی ممکن است به اعصاب لب و زبان آسیب برساند و افتادگی لب ایجاد کند و بیمار هیچ شکایتی از پزشک نخواهد داشت !!!
جالب اینجاست که بسیاری از ما در بسیاری از موارد عادت به نخوانده امضا کردن داریم.
وقتی به پزشک اعتراض شد که چرا علیرغم اینکه در ابتدا از ریسک جراحی پرسیده شده بود به این موضوع اشاره نکردند، گفتند که همه جزییات را نمیشود گفت بیمار دچار ترس میشود.
بازهم مساله بی اهمیتی پزشک به سلامت واقعی و وقت و هزینه های مالی که از بیمار صرف میشود.
این که جدیدا پزشکا زیاد سوال نمیپرسن به نظرم برمی گرده به چندتا مورد: 1.محل تحصیلشون ، 2.قراری که با یه کلینیک خاص دارن (معمولا برا آزمایش و تصویربرداری) 3. مورد آخر هم تشابه علایم چندتا بیماری که امکان تشخیص رو برای پزشک مشکل میکنه و نوشتن آزمایش بهترین راه ممکن هست
درمورد محل تحصیل بگم که بیشتر کارای درمانی برمیگرده به تجربه پس طبیعتا اون پزشکی که توی شیراز مدرک میگیره تجربه بیشتری نسبت به فارغ التحصیل شهرستان کوچیک داره ،بیمارای بیشتری رو ویزیت کرده در نتیجه موقع درمان تصمیم بهتری رو میتونه بگیره…اون پزشک سن بالایی هم ک بهتر تونسته راهنمایی کنه اولین دلیلش برمیگرده به تجربه کاریش.
پ.ن: توی درمان به رشته های علوم آزمایشگاهی و رادیولوژی میگن چشمِ پزشکی ، چون امکان تشخیص دقیق تر رو فراهم میکنه پس بیشتر ازش استفاده میشه.