چرا کمپین های خیریه لوازم تحریر تاثیر کافی را ندارند؟

اول مهر برای همه ما تداعی‌کننده خاطرات زیبا و به یاد ماندنی مدرسه است. شوق پوشیدن روپوش و لباس نو، کفش نو، دفاتر زیبا و رنگارنگ، مداد‌های تراشیده نشده، جامدادی و… .

با مرور این خاطرات، ناخودآگاه لبخندی بر روی لبهایمان می‌نشیند، اما اول مهر برای برخی، یادآور حسرت است و غمی کودکانه … .

چه بسیار کودکانی که در حسرت داشتن ملزومات اولیه آموزش، علی رغم وجود استعدادهای بالقوه شان، از تحصیل بازمانده‌اند. اما تحصیل و آگاهی حق تمام کودکان این سرزمین است … .

و با نزدیک شدن به ماه مهر و بازگشایی مدارس، بسیاری از موسسات خیریه، با هدف فراهم‌کردن ملزومات تحصیلی برای دانش‌آموزان نیازمند، «کمپین لوازم التحریر» برگزار می‌کنند.

ولی آیا تاکنون این سوال در ذهن شما ایجاد شده است که خیریه‌ها در اجرای کمپین‌های جمع آوری لوازم التحریر با چه مشکلاتی روبرو می‌باشند؟ و چرا برخی از این کمپین‌ها اثربخشی لازم را ندارند؟ اگر به دنبال پاسخ سوالات خود هستید، تا پایان این نوشتار همراه ما باشید.

5 پسندیده

خیریه ها فقط به حل مشکلات کوتاه مدت خود هستند، مثلا فلان تعداد الوازم التحریر مورد نظر جمع آوری کنند. حاضر به تغییر نیستند…

3 پسندیده

چه جور تغییراتی از سمت خیریه منظورتونه؟ کمی توضیح بدین؟‌ راجع به اهداف کمپین ها میگین؟ اگه بله، پیشنهادتون چیه؟

3 پسندیده

موضوع اینکه چرا این همه سال لوازم تحریر جمع کردیم و باز باید این کار بکنیم ؟
چه راهکار هایی وجود داره برای برطرف کردن این مشکل ؟

2 پسندیده

در کشور ما حدودا 15 میلیون محصل ( حدودا! ) مشغول به تحصیل هستند.
یک خیریه موفق و کارآمد می تواند اقلام زیر را تهیه کند.

لباس مناسب فصل زمستان 10000 عدد ( شامل کاپشن، کتانی ) 3 میلیارد تومان هزینه
کیف و ادوات تحصیل 10000 بسته ( دفتر، مداد، خودکار و … ) 2 میلیارد تومان هزینه

با باقی هزینه ها کاری نداریم.
در شهر ما قزوین خیریه ای نداریم که در این سطح کار کنه اما فکر کنم در تهران باشه.
حالا یکم محاسبات انجام بدیم یکم نتیجه بدست بیاریم.

15 میلیون دانش آموز داشتیم. چند تاشون نیازمند هستند؟ 5% خوبه؟
بیشتره اما میگیریم 5% نیازمند واقعی که خودش هیچ هزینه ای نمیتونه بکنه.

میشه 750 هزار دانش آموز در سراسر کشور. حالا این رو بست میدیم به جمعیت شهر ها.
100 هزار تاش مال تهرانه فقط. یعنی 10 تا خیریه باید سالی 5 میلیارد تومن فقط لوازم تحریر و 2 تا لباس معمولی بخرن تا 100 هزار تا بچه بتونن تحصیل کنن. این در صورتیه که ما هزینه تحصیل 1 سال اون بچه رو 500 هزار تومن در نظر گرفتیم. با 500 هزار تومن یک هفته نمیشه زندگی کرد :smile:

به این دلیل هرچقدر هم خیریه داشته باشیم باز به تقاضای جمعیت ضعیف جامعه پاسخگو نیست.

حالا میریم سر سوال دوم که در کامنت پرسیدید.

کشور ما از نظر اقتصادی مشکلات بسیار بزرگی رو پیش رو داشته و داره. اقتصاد بر میگرده به معیشت مردم. از طرفی ما در سال های بسیار مهمی به سر می بریم و تحول تکنولوژیک هر لحظه داره اتفاق میوفته و انقلاب تکنولوژی پیش رومون هست. خیلی پارامتر های تاثیرگذار دیگه هست که مانع از این شده که من جوان بتونم با پولی که کار کردم بدست آوردم ازدواج کنم و بچه دار بشم بچمو بفرستم مدرسه.
ریشه مشکل مسائل کلان کشور هست. البته نه همه مسائل بیشترشون یه جاییشون میلنگه اما موضوعاتی هم هستند که درست و صحیح دارن کارشون رو انجام میدن. ( درست و صحیح از نظر خودشون :slight_smile: )

5 پسندیده

کامل صحیحی می فرمایید.
جامعه یک زنجیره پیوسته است و همه چی بر همه چی تاثیر داره.
موضوع اینکه آیا خیریه ها به همون اندازه که باید درست و علمی رفتار می کنن ؟

1 پسندیده

قطعا همشون خیر. در این حد خیر که همین مثالی که براتون زدم حاصل مجموع کار ۵ تا خیریه تو قزوین رو بزاریم روی هم باز هم انقدر نمیشه :grin: اما اگه همه افرادش جمع میشدن داخل یک خیریه قدرت برندینگ، اون خیریه رو از مجموع هر ۵ تا موفق تر میکرد.
همیشه هم هدف خیر رساندن نیست :slight_smile:

همیشه این سوال مطرح بوده که
چرا بنگاه های اقتصادی می تونن ادغام بشن و موسسات خیریه و اجتماعی نمی تونن ؟

1 پسندیده

از نظر قانونی اطلاعاتی ندارم اما عدم اعتماد به همدیگه باعث میشه که همکاری نباشه.