تصویری که از ستاره ها میبینیم مربوط به الانشون نیست، بلکه بسته به فاصله ی ستاره از ما و زمانی که طول میکشه اون نور بهمون برسه، گاف زمانی وجود داره.
فرض کنین مثلا الان هیچ ستاره ای الان تو جهان وجود نداشته باشه 
و ما در حال دیدن یه توهم باشیم!
احتمالش خیلی ضعیفه ولی صفر نیست. چه روش های فانتزی یا علمی به ذهنتون میرسه که بشه تصویر الان ستاره ها رو باهاش ببینیم؟
چرا صفر نیست ؟ مگه ما جزیی ازین سیستم ستاره ای نیستیم؟ اگه اونا نباشن پس ما هم نیستیم؟ یعنی همه اون چیزی که ما میبینیم نابود شده و ما گذشتشونو میبینیم یا اینکه اغلبشون نابود شدن و سیستم ما با اونا که جدیدن و هنوز نمی بینمشون داره زندگی میکنه؟فکر کنم باید ببینیم نسبت فاصله زمانی تحولات ستاره ای مثلا طول عمر یه ستاره و زمان مطلع شدن ما بر اساس فاصلمون رو در نظر بگیریم
کامل متوجه سوالتون نشدم. با توجه به حدسیاتم از منظور شما، پاسخ می دم:
عواملی که می تونه بر زندگی ستاره ها اثر بذاره به نظرم : 1- با ضریب خوبی مربوط هست به جرم اون ستاره و 2- به محیطی که ستاره داره در اون زندگی می کنه.
خب ما الان اگر با چشم غیر مسلح به آسمان نگاه کنیم، تقریبا هر چه که می بینیم مربوط هست به کهکشان خودمون (راه شیری) و درکهکشان راه شیری بیشترین فاصله دو جرم ستاره ای تقریبا 100.000سال نوری هست (قطر کهکشان). از طرف دیگه:
عمر پر جرم ترین ستاره ها (هر چه جرم ستاره بیشتر طول عمر کمتری خواهد داشت و زودتر مواد درونش رو می سوزاند) نهایت چند ده میلیون سال هست در حالی که عمر ستاره های کم جرم، چند هزار میلیارد سال (خورشید ما حدود 10 تا 12 میلیارد سال عمر خواهد کرد).
نکته دیگه ای که باید بهش توجه کنیم: اگر به لحاظ آماری به ستاره ها نگاه کنیم: کسر بالایی از اونها، ستاره های کم جرم هستن که طول عمر بالاتر از ده میلیارد دارن.
بنا بر دونکته بالا خیلی از ستاره هایی که در کهکشان ما وجود دارن هنوز سالیان طولانی تا مرگ خودشون فاصله دارن. پس با تقریب خوبی چیزیکه تو آسمون می بینیم (به لحاظ مرگ طبیعی یه ستاره) سر جاشه و جای نگرانی نیست.
نکات اضافی:
فرایند تولد ستاره ها درون ابرهای گازی همچنان ادامه داره و متوقف نشده… الان که ما اینجا داریم بحث می کنیم یه سری ستاره تو فلان سحابی در حال تولد هستن 
.
اگر بخوایم به تحولات بین ستاره ای در سیستم هایی مثل خوشه های ستاره ای هم بپردازیم آن قضیه دیگری خواهد داشت. اما فکر کنم مدنظر شما بیشتر همین طول عمر طبیعی ستاره ها بود.
فکر میکنم سوال ایشان فرای نگرانی شان مبنی بر وجود نداشتن ستاره بالای سر ماست، و منظور سوال کننده روش هایی برای تصویربرداری از حال حاضر ستاره هاست.
بعید میدانم تکنیکی برای تصویربرداری زنده از ستاره ها وجود داشته باشد. چون اطلاعات با نور که بالاترین سرعت را دارد، نیز فاصله های بین ستاره ای را نمیتواند طی کند. مگر آنکه پدیده هایی مثل تونل زنی که سرعت و احتمال رخداد بعضی اتفاق ها را افزایش میدهند، رخ دهند و اطلاعات از طریقی غیر از تصویر برداری به دست بیاید.