شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشه که در بعضی اوقات آگاهی ما نسبت به وقایع اطرافمون بالا میره و شما خیلی خوب میتونید اتفاقات رو درک کنید - طبیعیه که بعد از مدتی این آگاهی از بین میره…
امروز میخوام نظر بدید که چطور این آگاهی رو ثابت کنیم…
لطفا با نظراتتون من رو خوشحال کنید 
اینکه طبیعیه بعد از مدتی این آگاهی از بین میره، گنگه، یعنی اتفاقات گذشته رو دیگه از یاد میبرید یا نمیتونید درباره آینده پیش‌بینی کنین؟
آگاهی یا هر نوع دیدگاهی برای اثبات‌پذیری قاعدتا باید به این سئوال جواب بده: دیدگاه شما چه چیزی رو پیش‌بینی میکنه؟ مهمتر از اون: اگر چه اتفاقی بیوفته، دیدگاه اشتباه خواهد بود؟ یعنی معیاری برای غلط بودن رو به آدمها بدین.
در زمان کوتاه، در بسیاری از اوقات، دامنه تغییرات و اتفاقات چندان بزرگ نیست و هر کسی میتونه ادعا کنه که با تغییری کوچک در اطلاعات امروز، با تقریب و شانس خوبی فردا رو میتونه پیش‌بینی کنه! این ذاتا مقایسه نادرستی بین امکان تحول و دقت اطلاعاته، نه توان پیش‌بینی.
برای مثال، فرض کنین شما دمای امروز رو بردارین، ۱ درجه بالا-پایین کنین، یا حتی با توجه به فصل در جهت مناسب تغییر رو انجام بدین. این حس بهتون دست میده که همیشه درست گفتین چون تقریبا در بسیاری موارد تغییرات دمایی در همین حدود باقی میمونه و دقت مطلق نسبت به یک فردی که عددی تصادفی تولید میکنه، بسیار بالاتره. ولی اگر دقیقتر به مسئله نگاه کنین:
اگر حوزه تغییرات به شکل درستی در ارزیابی وارد بشه، در زمان طولانی چقدر درست پیش‌بینی کردین؟ یعنی به جای یک درجه که خود دامنه تغییرات هست، دقت بالاتری در حد ۰.۱ درجه رو وارد کردین یا نه. اگر دقت پیش‌بینی شما در همین حد تغییرات و اتفاقات هست یعنی صرفا یک تخمین معمولی و بسیار کم‌دقت رو ارائه دادین (اصطلاحا «تصور عمومی» رو صرفا به زبانی شیکتر بیان کردین).
در طی مدت زمان طولانی، چند اتفاق نامعمولی رو به درستی پیش‌بینی کردین. اتفاق نامعمول، اتفاق شدید نیست الزاما، بلکه اتفاقی برخلاف تصور معمول هست. مثلا در وضعیت کنونی ایران، حدس زدن یک اتفاق اجتماعی یا اقتصادی شدید در ۶ ماه آینده، پیش‌بینی چندان با دقتی نیست بلکه اینکه در زمانی به درستی پیش‌بینی کنین که این وضعیت کنونی ادامه پیدا نمیکنه و اتفاقی شدید رخ نخواهد داد، یک پیش‌بینی قابل توجه هست.
با این توضیحات، میتونین آگاهی خودتون رو برای یک فرد بیطرف، یا اگر ممکنه در همین پادپرس، به شکلی دقیق بنویسید: توضیح بدین که دقیقا چه چیزی و چطور مدنظر شماست-اگر چه اتفاقی بیوفته، می‌پذیرین که شما اشتباه کردین. اون موقع میشه با ارزیابی بیرونی و مشاهده در سطحی مناسب ببینیم که آیا شما «قطعا اشتباه» میکنین یا در حوزه مشاهده و دانش کنونی از «آزمون درست بودن برای زمان کنونی» سالم بیرون میان و میتونن در آینده هم دوباره آزمون بشن.
به نظر من آگاهی چیزی است از ذات نوسان، برای جاری شدن و ساخته شدن. پس اینکه پس از مدتی کم یا از بین بره، چیزی است که ما درک می کنیم و این آگاهی ماست که فقط گاهی اوقات اثر این نوسان رو می تونه درک کنه.
در کوانتم مفهومی به نام تابع سای یا تابع حالت وجود دارد که به اون تابع موج ذره/انرژی نیز گفته می شود.این تابع حاوی تمام اطلاعاتی است که می تواند وجود داشته باشد (زمان مکان انرژی و …) که هر کدام از این موارد با یه اندازه گیری (عملگر) و میانگین گیری قابل اندازه گیری است.
مفهوم آگاهی از نظر من چیزی است پیچیده تر از مفهوم سای ولی شاید بشه با مثال تابع سای کمی اون رو قابل فهم تر کرد.
فکر می کنم هر وجودی نتیجه یک عملگری است که فقط به واسطه ی اینکه می تواند وجود داشته باشد، پدید آمده است و تصویر تابع سای (آگاهی) تحت اثر این عملگر هر وجودی را موجود می کند.
من فکر می کنم که در یک بازه زمانی-مکانی (ابزار قابل فهم برای ما آدمها) ما اثر این نوسان رو حس می کنیم. چرا که ما یکی از حالتهای این نوسان پیچیده (نه لزومن سینوسی یا کسینوسی چیزی از جنس فوریه) هستیم.
اما در مورد
فکر می کنم قید عملگری که وجودت رو ساخته، می تونه تو این روند نقش داشته باشه. من فکر می کنم وجود هر کدوم از ما تحت قید منطق عام و خاصی است که پذیرفته ایم اش. اگه بشه کمی این منطق رو به رقص آورد، بیشتر می توان نوسان آگاهی رو درک کرد.
“حقیقت آیینه ای بود که از آسمان به زمین افتاد و شکست، هرکس تکه ای از آن را برداشت و خود را در آن دید، گمان کرد حقیقت نزد اوست،حال آنکه حقیقت نزد همگان پخش بود”
مولانا
فیه ما فیه
چرا من نمی‌فهمم؟ کسی هست مثل من؟ یا کسی هست مرا یاری کند؟
مشکل اینه که کوانتوم رو خوب نفهمیدم یا یادم رفته؟ یا این که ذهنم نسبت به هر بحثی که میخواد مسائل اینچنینی رو به علوم تجربی ربط بده بسته میشه؟
