بارها شده با خودم تصمیم گرفتم خیلی تحت تأثیر شرایط واکنش نشون ندم ولی حال و هوای متغیر گاهی مزاحمت ایجاد میکنه،
یعنی؛
چی میشه که روان به تعادل نسبی برسه و جو مثبت و منفی حادثه های کوچک و بزرگ رو عملکرد فرد تأثیر کمتری بذاره؟
یعنی؛
تا چه حد نا آرامی روان پذیرفته است؟
در برابر برهم زننده های کوچک و بزرگ به چه امکانی باید مجهز بود؟
اگه شناخت خود جوابه، مگه میشه آدم خیلی زود خود پیچیدشو بشناسه؟
1 پسندیده
فکر میکنم مهمترین نکته ای که باعث واکنش مثبت یا منفی میشه به شرایط و اتفاقات، دیدگاه نسبت به پیامدها و اثرات هست. راه حل میتونه در رشد این طرز تفکر باشه که جنبه های مثبت و منفی اتفاقها در حد خودشون دیده بشن، نه خیلی بیشتر نه خیلی کمتر. در کنارش دیدگاه کلی به زندگی به عنوان یک کل میتونه کمک کنه که در طول زمان شرایط میتونه عوض بشه. واکنش معمول که تعادل روانی رو به هم نزنه، خیلی وقتها باعث تخلیه روانی میشه و اتفاقا به سلامت کمک میکنه، چیزی که در خیلی از روشهای تربیتی یا نادیده گرفته میشه یا حتی سرکوب میشه.
1 پسندیده
حد معمولی بودن یه واکنش رو چی تعیین میکنه؟ وقتی آدما با هم متفاوتن؟
حال و احوال همه مون تحت تاثیر خبرهای مختلفی هست که در طول روز در حال بمباران شدن باهاش هستیم. کمی دوری از رسانه های مختلف و جمع هایی که بیشتر تحت تاثیر ناارامی قرار گرفتن، خیلی به ثبات روحی کمک میکنه.
1 پسندیده