چکار کنیم تا کلاس گذاشتن شرش رو از سر جامعه ما کم کنه؟
چطور میشه صداقت و سادگی رو توی جامعه مد کرد؟
نمیدونم. فکر نمیکنم الآن به سادگی قبل باشه. یهسری تحلیلها پیش خودم دارم ولی تصور میکنم بهتره از تجربههام بگم. حداقل تا قبل از شبکههای اجتماعی اگر چیزی میخریدی خیلی مضحک بود توی چشم مردم کنی ولی الآن چی؟ از کلوچه و ناهار هم نمیگذرن. فخر فروختن رو که همه داریم ولی فضای ایران متفاوت شده. غیر از اینکه که خودرو یهکالای سرمایهایه برای من خیلی عجیبه که شخصی ماشینی همقیمت یا حتی بالاتر از قیمت خونهاش داشته باشه، یا عروسیهای گرونقیمت. دوستام که شغلاش عکاسی/فیلمبرداریه تعریف میکرد که عروس و دامادی داشته که در قسمت خدمات بیمارستان مشغول کار بودن و با اینکه هیچچیز از وسایل زندگی فراهم نکرده بودن، تصمیم داشتن برن ترکیه کلیپ کار کنن. دوتا کلیپ 5 دقیقهای و 10 تا عکس توی دورۀ دلار 4200ـی براشون 7-8 میلیون آب خورده در حالی که میتونستن با همین کلی وسیله بخرن، البته ناگفته نمونه که وسایل منزلشون رو هم کمیتۀ امداد هدیه میکرد. منم به همین دلیل تصمیم گرفتم دیگه به کمیتۀ امداد کمک نکنم.
فکر کنم اول لازمه به بعضی سوال های پایه ای تر پاسخ بدیم تا بتونیم پاسخ به سوال «چطوری؟» رو پیدا کنیم.
- چرا لاکچری بودن رواج پیدا کرده؟
- چه نیازی از افراد رو تامین میکنه این کار؟
- چه افرادی با چه روحیاتی بیشتر دنبال کلاس گذاشتن هستن؟
- اگه کلاس نذاریم در چه موقعیت هایی چه چیزهایی رو از دست میدیم؟
- قدیما چند درصد افراد دنبال ساده زیستی بودن و الان چند درصد؟ اگه امار متفاوته، این تفاوت از چی ناشی میشه؟ قدرت خرید یا چیزی بنیادیتر؟
نظر شخصی: وقتی ساده هستی، خیلی سریع مورد قضاوت قرار میگیری. تحمل تعداد بالای قضاوت چندان راحت نیست. شاید خیلی افراد برای فرار از این قضاوتها هست که دست از سادگی برمیدارن. اگه این نظر درست باشه اون وقت به جای مقابله با کلاس گذاشتن، لازمه جلوی قضاوت های جامعه رو گرفت!