چی باعث شده که زشتی دزدی یا دروغ به اخلاق روزمره ما وارد شده اما حفظ و پاسداشت محیط زیست وارد اخلاق ما نشده؛ به این معنی که مادر و پدری که فرزندی رو به این دنیا میارن «احترام به محیط زیست» رو به صورت یه اصل اخلاقی بهش آموزش بدن؟
تصویر مشهور Blue Marble گرفته شده توسط فضاپیمای آپولو 17
واقعیت اینه که ما هر چیزی که داریم از همین اکوسیستم نازکی هست که در کره زمین وجود داره. تمام منابع مواد و انرژی مورد نیازمون رو از زمین برداشت می کنیم و تمام زایدات مون رو هم (با یا بدون تصفیه) به همین زمین می سپاریم.
بشر به تازگی در مورد محیط زیست خودش دغدغه زیادی پیدا کرده و اگه دید بلندمدت داشته باشیم این مسأله با بقای نوع بشر روی کره زمین تلاقی پیدا میکنه.
با این حساب اگر به بقای خودمون و حیات علاقه مند هستیم لازم نیست که پاسداشت محیط زیست رو وارد اخلاق و ذهنیت روزمره مردمان خودمون بکنیم؟
اگر این کار به نظرتون ضرورتی نداره بگید چرا و اگر ضرورت داره بگید چه موانعی بر سر این راه وجود داره؟
وقتی میرم پارک رفتار بچه ها رو زیر نظر میگیرم. نوع لباس پوشیدنشون و برخوردشون با هم دیگه.
بعضی بچه ها خیلی برام عجیب هستن. اینا لباسهای مرتبی دارند، با هم احترام برخورد می کنند اما وقتی چیزی می خورند زباله رو روی زمین رها می کنند
حدس میزنم یه دلیلش مادرها باشند. مادرها می تونند خیلی خوب به بچه ها اموزش بدن اما مادرهایی که صبر کمی دارند قبل از این که بچه ها وارد میدان عمل بشند خودشون تمام کارها رو راست و ریست کردن … مامانهایی که صبر ندارن که مثلا بچه خودش اتاقش رو جمع کنه حتی اگه دو روز طول بکشه.
چیزی که برام جالب بود اینه که والدین باید خودشون رو با بچه تطبیق بدن نه برعکس . اما در کشور ما برعکسه. مثلا اگه شما در حال رفتن به بیرون از خونه باشید اما وقت ندارید و بچه تون دوست داره که خودش لباس بپوشه و با این کارش باعث دیرتر رسیدن شما به کارهاتون میشه، چه باید کرد؟
یا وقتی بچه ای توی خونه یه قندون چپه می کنه اولین کار بزرگترها چیه؟
یا وقتی اتاق بچه ها بهم می ریزه بزرگترها دقیقا چه کار می کنند؟
بیشتر مامانها سریع جمع و جور می کنند و در عین حال کلی غر هم می زنند
اموزش دادن نیاز به صبر داره و بهتره که از سنین پایین توی خونه و بعد در مهدها و مدارس اموزش داده بشه.
دروغ یا دزدی عواقبش خیلی قابل درک و هم زاد پنداری هست و زمان های زیادی هست که بهش بشر فکر کرده. اما چقدر زمان هست که آدما به اثر کاراشون روی محیط زیست پی بردن؟خود پدر مادرا هنوز این قضیه براشون قابل درک نیست چه برسه به اینکه بخواد بشه جزیی از اخلاق یا مرزی که بچه ها باید آموزش ببینن راجعبش.
موانع:
1- هنوز آگاهی کافی نداریم از عواقب فعالیت هامون(مثلا کم کم داره گیرنده هامون راجع به ریزگردای آزار دهنده و عواقب سدها حساس میشه)
2- اولویت های دیگه ای داریم برای رسیدگی تا اینکه بخوایم به یه موضوع بلند مدت فکر کنیم
3- قانون مند شدن همچین چیزهایی هم خوبه چون شکستن قانون (دارای منفعت اکثریت مردم) یعنی بی اخلاقی
نظر من عدم ضرورت نیست چون به حیات نوع خودمون علاقه دارم. ولی گاهی فکر میکنم اگه ما زمانی که زمینمون پوشیده از یخ بود زندگی میکردیم حتما از گرم شدن و آب شدن یخ ها استرس نابودی داشتیم. و اون موقع نمیدونستیم که طبیعت برنامه خودشو داره و باید یه چیزایی از بین بره و چیز دیگه ای جاش بیاد.
شاید ما هم که نمیتونیم از محیط زندگی مون محافظت کنیم برنامه طبیعت اینه که شرایطی ایجاد کنه که از بین بریم! و موجودات دیگه ای حق حیات داشته باشن.
بله مسأله بقای خودمون در کار هست. اما آیا ما بیشتر بقای شخص و نسل خودمون برامون مهم هست یا بقای نسل های آینده ای که هنوز نیومدن ولی قطعا قراره بیان.
من رفتارهای انسانی رو بیشتر از نوع اول میدونم که البته قابل درک هم هست. یعنی من انسان اگر در شرایط فعلی خودم بقا نداشته باشم، نسل من هم وجود نخواهد داشت که بقا داشته باشه. ولی واقعیت اینه که صرفا مسأله بقا هم مطرح نیست و کیفیت زندگی نسل های آینده هم مهمه.
من فکر میکنم ما به عنوان عضوی از اکوسیستم زمین بر اون تاثیر میذاریم و ازش تاثیر می پذیریم. بسیاری از مرگ هایی که در بین انسان اتفاق میافته در نتیجه آلودگی هایی هست که خودش وارد محیط زیستش کرده. این جوابی هست که یه اکوسیستم به اجزای خودش میده.
ایده ای که در ذهن من هست اینه که اگر حفظ محیط زیست از کودکی وارد ذهن افراد بشه افکار اون کودکان رو در آینده در نقش شهروند، دانشمند، ورزشکار و … به گونه ای تعیین میکنه که رفتار و اعمال اونها سازگاری بیشتری با بقای خودشون و نسل های آینده شون داشته باشه.
اگر معلومات کافی داشته باشیم که این طبیعت زیبا در خلق اکسیجن تازه و فیلتر هوای آلوده چی نقش مهمی دارد بعد خود مان شاید هر جایی را که خالی دیدم برویم و درخت بکاریم!
به نظر من باید آگاهی مان را در مورد طبیعت ناب و قشنگ و مفید بالا ببریم و فکر کنیم که بدون طبیعت زیبا زندگی ما هم رو بزوال است در حقیقت هم چنین است اگر طبیعت از بین برود و ما از او نگهداری نکنیم زندگی خودمان هم در خطر بزرگی است شاید بعضی از شما انیمیشن زیبای لوراکس (https://www.aparat.com/v/A0MFH/انیمیشن_لوراکس-دوبله_فارسی_|) را دیده باشید که به خوبی به ما میفهماند که باید از انقراض درختان زیبا و طبیت جلو گیری کنیم چون زندگی مان در گرو طبیعت زیبا است.
