آیا آموزش در زمینه ی اهمیت وجود قانون و احترام به قوانین به عنوان یک اصل زیربنایی، در سیستم آموزشی کشور قابل اجراست؟ در چه مقطعی و با چه مکانیزم‌هایی؟
به نظرم می‌رسد که احترام به قانون و لزوم اجرای اون اتفاقا به شکل پیگیرانه و حتی خلاقانه‌ای در مهدکودک‌ها و مدارس ابتدایی آموزش داده میشه. مثلا وقتی یه پلیس رو دعوت می‌کنن به مدرسه و به بچه‌ها لباس پلیس می‌پوشونن یکی از همین موارد هست.
منتها جایی از زندگی دوگانگی به وجود میاد: رفاه اجتماعی، قوانین و سیستم‌هامون طوری هست که ما بزرگترها برای هر قانونی ترجیح می‌دیم چونه بزنیم، مذاکره کنیم، و گاهی هم حتی دور بزنیم. حالا فرض کنین یه بچه تو مدرسه آموزش دیده واسته برای چراغ عبور عابر پیاده و وقتی دست مامان-باباش رو گرفته بدون توجه به چراغ از خیابون رد شه. خب تناقض پیش میاد و آموزش‌های مدرسه زیر سوال می‌رن؛ چون آموزش عملی به شکل دیگه‌ای هست.
اگه بخوایم اهمیت وجود قانون در جامعه به شکل یه رفتار همه‌گیر دیده بشه، به نظرم میرسه جاش تو مدارس نیست! بلکه از روسای شرکت‌ها و ادارات باید شروع شه و بعد سرپرست‌ها و کارکنان و … .
1 پسندیده
دوگانگی که @lolmol اشاره کرد خیلی مهمه. شاید دهه 60یها این رو با تمام وجود در خیلی از جنبه‌ها حس کردن.
من فکر میکنم اگر که اینکار برامون مهمه، و اگر اعتقاد داریم قادریم به طور بنیادی و اصولی به آدمها نشون بدیم قانون اهمیت داره، میتونیم با طراحی بازیهای ساده اینکار رو انجام بدیم. مثلا بازیهائی که نشون بده با عدم رعایت قوانین چه اتفاقی در اجتماع میوفته، یا با رعایت قوانین چه مزایائی نصیب افراد میشه.
اگر دنبال القای اهمیت قانون هستید، استفاده از سیستم بیمار آموزش بسیار خطرناکه. چون دیدگاه عمومی به مواد آموزشی بیشتر شامل درسهائی میشه که هیچ استفاده‌ی عملی در زندگی ندارن. حالا اگر قانون هم وارد این سیستم بشه، میره کنار مواد درسی که یاد میگیریم ولی هیچوقت استفاده نمیکنیم، یا مثلا ادبیاتی که یاد میگیریم ولی در عمل ربطی به ادبیات کاربردی در جامعه نداره. فکر نمیکنم این مسئله مشکل قانون‌گریزی رو رفع کنه بلکه برعکس ذهنیت منفی نسبت به قانون و فلسفه وجودیش ایجاد میکنه.
1 پسندیده