چطور می‌توان در دستگاه ایرانی ملودی‌های به‌روز و امروزی ساخت؟

شخصا همیشه به موسیقی غربی و خصوصا راک و بلوز علاقه داشتم و کارهای خوانندگان مطرح این سبک ها رو دنبال می کردم حتی اگه خواننده ایرانی هم می بود که در این سبک ها فعالیت می کرد قطعا گوش میدادم. همیشه هم سعی می کردم تو اینجور سبک ها ملودی بسازم و از پاپ فارسی دوست داشتم که دوری کنم. اما تقریبا یک سالی هست که سعی می کنم تو هفت دستگاه ایرانی چیزی بسازم.

تفاوت موسیقی ایرانی و موسیقی غربی

برای طرح مسئله واجب میدونم که یک سری توضیحات درباره تفاوت موسیقی ایران و موسیقی غرب بدم:

موسیقی غرب که نشات گرفته از یونان باستان هست، شامل دو گام کلی ماژور و مینوره. البته موسیقی دان ها برای راحتی کارشون این دو گام رو در نظر گرفتن وگرنه گام های دیگه ای مثل پنج نت، هشت نت، گام کولی و مدهای کلیسایی هم هست که خود این مدها از یونان باستان به یادگار موندن و مختص موسیقی مذهبی غرب هستند.

موسیقی ایرانی امروز هم که به دست ما رسیده، بیشتر میراث دوران ساسانی و تلاش های افرادی مثل باربد و نکیساست که الحان رو جمع و گردآوری کردند.

تفاوت عمده موسیقی غرب و ایران بحث چندصدایی است که اگه بخوایم ساده ترین و عوامانه ترین حالتش رو بگیم یعنی شادی و تحرک موسیقی غربی در مقابل سکون و یکنواختی موسیقی ایرانی.

الان بحث و درگیری حول محور حذف ربع پرده و تئوری اعتدال باخ هست، که البته در کتابی خوندم چند قرن قبل از باخ فارابی نظریه تعدیل فواصل رو پیشنهاد داده بوده.

در هر حال من وقتی میخوام در موسیقی غربی ملودی بسازم واقعا دستم خیلی بازتره و میتونم کاری بکنم ولی در مورد موسیقی ایرانی واقعا چالش برانگیزه.

مسئله یک
چه راهی وجود داره که مثلا در چهارگاه یا همایون یک ملودی خوب و قابل زمزمه کردن بسازیم؟

تقریبا برای من که غیرممکنه چون مثلا چهارگاه (که خیلی مورد علاقه منه، خصوصا زابل) خیلی بسته است من حتی نمی تونم یک ترجیع بند بسازم چه برسه به بند اول.

اگر هم کاری تا به الان ساختم یا شبیه کارهای بی سر و ته گروه های تلفیقیه یا تصنیف های قدیمی که اکثرا باهاشون آشنایی داریم و پیچیدگی و لطف خاصی ندارند.

مسئله دو
پرسش دوم که میتونه کمک کننده باشه چرا غربی ها وقتی به موسیقی ما ورود می کنن، موفق تر و نوگرایانه تر عمل می کنند؟

مثلا موسیقی متن فیلم «فرستاده» که در دستگاه همایون ساخته شده، بسیار گوشنواز و امروزی است یا موسیقی متن «بازی شاهزاده پارسی» که در نسخه ی ۳ بیشتر به سمت موسیقی ایران میاد و از هند و عرب فاصله می گیره.

غربی ها چه کاری رو انجام میدن که موفق تر عمل میکنند در مقایسه با ما؟ چرا ما که صاحب این پنج گام هستیم نمی تونیم مناسب با روزگار خودمون اثر خلق کنیم؟

4 پسندیده