کمتر کسی در زندگی دچار اشتباه نمیشه یا در معرض اشتباه دیگران قرار نمی‌گیره. نکته مهم اینه که بعد از فهمیدن اشتباه خودت یا دیگران چه روشی رو در پیش می‌گیری. چقدر میتونی خودت و اشتباهاتت رو ببخشی؟
دیگران و اشتباهاتشون رو چقدر میتونی ببخشی؟
6 پسندیده
سوال جالبی بود، ممنون بابت طرحش. چند وقت پیش خود من هم، به نوعی درگیر این سوال شدم. به نظر من، یادگیری از راه تجربه کردن به دست میاد. نتیجه هر تجربه ای می تونه اشتباه یا درست تعبیر بشه، حالا یا از دید خود شخص و یا اطرافیانش. براساس مطالبی که خوندم و هم چنین دقیق شدن تو عملکرد ها و حسهایی که خودم داشتم، به این نتیجه رسیدم که مغز ما در لحظات تجربه اشتباه، شروع به ساز و کاری می کنه که اثرات منفی نتیجه یا حس این اشتباه رو سریعن از بین ببره و این افکار رو تولید می کنه که “کار تو درست بوده و بقیه اشتباه کردن”. فکر می کنم این علتی باشه که ما آدما کمتر اشتباهات خودمون رو می بینیم و بیشتر اشتباهات دیگران رو. فهمیدن اشتباه در خودمون، به نظر من اولین گام در پروسه بخششه.
خودم به شخصه سعی در جبران اشتباهم می کنم. این نتیجه رو از رفتار یه آدم دیگه یاد گرفتم، آدمی که مستقل از برچسب های رنگارنگی که داشت، وقتی فهمید اشتباه کرده، معذرت خواهی کرد و دیگه اون اشتباه رو تکرار نکرد. ایده آل ذهنی من هم همین هست.
به نظر من اگر بشه به این نتیجه رسید که ما “چیزی جز اشتباه/درست نیستیم”، میشه اشتباهات خودمون/دیگران رو ببخشیم.
2 پسندیده
من با خودم خوبم ، سریع خودم و می بخشم تازه کلی جایزه هم بهش میدم ولی دیگران و وقتی می بخشم که به اشتباهی که انجام دادند پی ببرند و دیگه تکرارش نکنند.
1 پسندیده