تو دوره دکترایی المانم یه اتفاق جالب برام افتاد. من قبلا هرگز ادم خودفراگیری نبودم. با این تعریف که اولا بفهمم یه مطلب رو بلد نیستم و بعدش بیفتم دنبالش تا فرابگیرم. این موضوع مخصوصا تو زمینه هایی روانی و اداب اجتماعی خیلی فراگیر تر هم میشه. میخواستم از شما بپرسم که اخرین مطلبی که فهمیدید بلد نیستید و بعد تلاش کردید که به صورت خودفراگیری اون رو به خودتون اموزش بدید کی بوده؟ چقدر موقق بودید؟ چقدر براش وقت صرف کردید و چقدر براتون مهم بوده که اون مطلب رو کاملا فراگرفته باشید. (خواهش میکنم تو این سوالا اصلا مباحث درسی رو وارد نکنید و رویی مسائل غیر درسی تکیه کنید)
من میتونم بگم در دوره دکترا این یه چیز طبیعی هست و کلا چون تو دوره دکترا انتظار میره مفاهیم جدیدی رو باز کنی و چون معمولا چنین مفاهیمی تو کلاس های درس پوشش داده نمیشه لازمه ادم خودش یاد بگیرشون.
این اتفاق اگه وارد گرایش های نویی از علم شده باشین که در لبه های علوم بین رشته ای باشه، خیلی طبیعی تر میشه.
مثلا تو بیوفیزیک ما کسی رو نداشتیم خیلی چیزهای ساده مثل مدل های چرخدنده براونی و ضربه نیرو رو برای موتورهای مولکولی بهمون یاد بده، چون مفاهیمی بود که با مدلسازی های دهه قبلش وارد بیوفیزیک شده بود و نمیتونست جز درس هایی که میگذروندیم باشه (جدا از اینکه اون موقع ها هنوز استاد بیوفیزیک نداشتیم که بتونیم درسی به اسم بیوفیزیک رو بگذرونیم ) .
همین اتفاقا برا استاد راهنمام هم صادق بود!
و همین طور مامان و بابام؛ ایشون هم خودشون اکثر چیزای مورد نیازشون رو (حتی الان) یاد میگیرن.
با تقریب خوبی به سوال اصلی موضوع میگم: اکثر ادمای توانمندی که دور و برم میبینم، افراد خودفراگیری بودن. و با اینکه میدونم یادگیری زیر نظر یه مربی همیشه راحتتر و سریعتر هست، ولی این توانایی رو برا رسیدن به جاهای جدید (که هیچ مربی هنوز نرسیده) لازم میدونم!
من تو دو سال اخیر در چند مورد مورد فهمیدم مهارت ندارم و شروع کردم به یادگیری. به عنوان مثال:
- صبوری و عدم بروز واکنش های سریع و احساسی در مقابل موقعیت هایی که توش هستم (البته تمرین میخواد). کمی سخته و باید تمرین بشه.
- دیدن دنیا و موقعیت ها از از چشم کسایی که با اونها برهمکنش و تعاملو درگیری دارم. دارم تمرین می کنم و تقریبا موفق بودم.
- معجزه لبخند تقریبا موفق بودم.
- قرار نیست من همه دنیا رو درست کنم و درک اینکه توانایی هام محدود هست و چطور بهترین بازی رو تو زندگی به نمایش بذارم. دارم تمرین می کنم.
برام مهم هست این مهارت ها رو یاد بگیرم چون اثرگذاری من رو در زندگی شخصی و اجتماعیم بالا میبره.