شاعران و نویسندگان تاثیر گذاری در سطح جهان و ایران هستند که آثاری خلق کرده اند ولی به نظر من کمیت زیاد مهم نیست و کیفیت مهم هست
و این که به قدری شعر یا نوشته شیرین و ساده و در عین حال صیقل خورده باشد که در حافظه مردم بصورت شعر،مثل،یا یک داستان و خاطره خوب بماند. مثلا شاعرانی هستند که شاید نزدیک به ده دفتر شعر یا نوشته داشته باشند ولی به لحاظ زیبایی و روانی کمتر یا بار تکلف بیشتر یا موضوع نه چندان مهم در ذهن ها نمانده است . ولی شخصی مثل حافظ ؛هر چند او هم بعضی اشعارش رو فقط اهل شعر میخوانند و شاید دارای تکلف برای مردم عادی باشد ولی تک بیت یا بعضی از غزلیات او درخشندگی بیشتری دارند و این طبیعی است که مردم با اون غزل حافظ رو بشناسند
یا مثلا سعدی رو از ابیاتی که تبدیل به مثل شده بشناسند. یا وقتی میریم آثار سهراب سپهری رو میخونیم شعری مثل صدای پای آب و نشانی و چند تا شعر دیگه ش از لحاظ ادبیاتی و آرایه های ادبی و وزن و موسیقی و پختگی و در عین حال سادگی در مراتب بالاتری قرار دارد که این باعث ماندگاری و برجستگی اثر میشود . به طور معمول چند اثر و چه نوع اثری رو از یک نویسنده یا شاعر برای ماندگاری و برجستگی اثر و اون نویسنده و شاعر مطلوب میدونید؟