دو بازی رومیزی، یک بازی اپلیکیشنی و یک بازی گروهی برای ارتقای سطح کلمات فارسی سراغ دارم. از بازی‌های رومیزی شروع می‌کنم که برای خودم جذابیت بیشتری دارن و در ضمن گروهی هستن:
-
بازی استوژیت، ترکیبی از خلاقیت، شناخت طرف مقابل، و تعداد کلمات و عبارات زنده‌ای که هر کسی در ذهنش دارد:
در این بازی، فردی که نوبتش است یک کلمه را به کارتی که در اختیارش هست نسبت می‌دهد و بدون اینکه مشخص کند کدام کارت مال ایشان است، آن را در بین سایر کارت‌هایی که دیگران به شکل مخفی وسط گذاشته‌اند بُر می‌زند. بعد هر کسی باید حدس بزند کدام کارت مال فرد مورد نظر هست. فرد در صورتی امتیاز می‌گیرد که کارتش نه توسط همه شناسایی شود (یعنی کلمه آن قدر واضح بوده باشد) و نه توسط هیچ کس شناسایی نشود (یعنی کلمه‌ي کاملا بی ربط به کارت).
این بازی توسط شرکت هوپا طراحی و ساخته شده است و شخصا بهش پنج امتیاز از پنج میدهم! تا هشت نفر می‌توانند در یک دست بازی شرکت کنند.
-
بازی اسکربل که من نمونه فارسی آن را هم دیدم. یک بازی رومیزی است که اتفاقا برای آموزش انگلیسی هم عالی است. هر کسی حروفی در اختیار دارد و افراد در هر نوبت با قانون مشخص یک حرف را در یک صفحه ی شطرنجی قرار می‌دهند. هر کسی بتواند در نوبتش کلمه‌ای بسازد امتیاز آن کلمه را به خودش اختصاص می‌دهد.
نهایتا چهار نفر در این بازی جذاب می‌توانند شرکت کنند.
-
بازی باقلوا، یک اپلیکیشن در بازار با محیط ایرانیزه شده، کل بازی این هست که با حروفی که در اختیار داری کلمات مختلف بسازی.
بازی تک نفره هست.
-
بازی تداعی، که مشابه پانتومیم هیچ ابزاری نیاز نداره و فقط یه جمع پایه و خلاق لازم داره. افراد دو به دو تیم میشن و بعد اعضای هر تیم از هم جدا میشن: یار الف و یار ب. گروه یارهای الف از کل تیم‌ها با هم یک کلمه یا عبارت رو انتخاب می‌کنند، ایشان باید در هر نوبت با کلماتی مشابه یار خودشان را به سمت کلمه‌ي منتخب راهنمایی کنند. در ضمن چون یارهای حریف کلمات اعضای تیم های دیگر را میشنود، ایشان باید طوری کلمه را در ذهن یارشان تداعی کنند که در صورتی که یارشان نتوانست کلمه را در نوبتش حدس بزند، نفر بعدی که کلمه‌ي جدیدی نیز از یارش در دست دارد کلمه را به راحتی حدس نزند.
تعداد نفرات شرکت کننده در این بازی، کاملا آزاد است، فقط لازم است تعداد زوج باشد که تیم‌های دونفره تشکیل شوند.