اگر معلم ورزش بودید، زنگ ورزش را چطور مدیریت می‌‌کردید؟
در مدارسی که معلم ورزش ندارند، زنگ ورزش چطور مدیریت می‌شود؟ چه تجربیاتی در این باره دارید؟
خیلی سوال خوبی
من در دوران مدرسه ( راهنمایی و دو سال اول دبیرستان ) بصورت حرفه ای ورزش میکردم
هندبال
ولی در مدرسه ما هیچ وقت نتها هندبال بازی نمیشد بلکه توپش هم نبود و از همه بدتر خیلی ها اصلا نمیدونستن این ورزش چیه
(من اون موقع کشف کردم که واترپلو از هندبال شناخته شده تره 
یا حتی هاکی روی یخ و راگبی که اصلا تو ایران نداریم یجورایی )
قطعا مثل معلم ورزش های خودمون فقط توپ نمیدادم که بچه ها چند تیم بشن و والیبال و فوتبال بازی کنند تا روز امتحان برسه
مثل برنامه های باشگاهی زنگی به تمرین ، زنگی به آموزش ، زنگی به آنالیز و زنگی به بررسی با همفکری و رفع عیوب
خیلی خلاصه گفتم چون میدونم معلم ورزش نمیشم 
3 پسندیده
تو یه بازه‌ی کوتاه تجربه‌ی معلم ورزش بودن داشتم، البته نه در مدرسه 
خیلی زنگ خوبی بود؛ و مدیریتش چالش‌برانگیز! تعداد دانشجوها کم بود و امکانات و شرایط به شکلی بود که فقط میشد یه رشته ورزشی رو پیش برد و چون خودم والیبالیست بودم، با بچه‌ها والیبال و بدنسازی کار میکردم.
چالش اصلی اونجایی بود که همه والیبال رو دوست ندارن یا بلد نیستن، در ضمن که تعدادمون در حد یه تیم + ۱ نفر بود و نمیشد بازی حسابی گذاشت برای بچه‌ها.
نکته‌ی مهم در لذت بردن از این زنگ و مدیریت درستش در رسیدن به هدف، فقط و فقط در این بود که همه، حتی اون‌هایی که لزوما تا اون لحظه والیبال بازی نکردن اعتماد به نفس حرکت رو پیدا کنن. به نظرم تنها دلیلی که ادما از بازی‌های ورزشی دوری میکنن برای اینه که نمیدونن چه جوری میتونن به درستی انجامش بدن. در حالی که مثلا تو ورزشی مثل والیبال نیازی نیست همه از اول اسپکر باشن، همین که بتونی کمک کنی توپ از جریان حرکت خارج نشه کافیه! کاری که حتی پدربزرگ من هم میتونن انجامش بدن.
7 پسندیده
نکته جالبی بود، من تا بحال خیلی به هنر معلم در به حرکت درآوردن بچه‌ها دقیق نشده بودم. چون حتی خود معلم ورزشا از بچه‌ها( مخصوصاً به اصطلاح تنبلای درسی) شکایت میکنن که اینا حس و حال ورزش هم ندارن، فقط دوست دارن بشینن با هم حرف بزنن. همین‌ها اگر هم پیش بیاد، معلم یه درس دیگه مجبور بشه زنگ ورزشو بگیره شاکی میشن، که ما یه زنگ ورزش داریم ازمون نگیریدش (ظاهراً نوع استفادش به خودشون مربوطه).
4 پسندیده
زنگ ورزش ما تقریبن در همه سال های ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان افتضاح بود در این 11 سالی که زنگ ورزش داشتیم (همه سال ها به جز پیش دانشگاهی) اگر اشتباه نکنم 8 سال معلم ورزش نداشتیم ،شاید هم داشتیم اما سر کلاس نبود و ما هیچ وقت نفهمیدیم معلم ورزشمون کی بود.
برای شخص خودم بعد ها فهمیدم (سر کلاس تربیت بدنی دانشگاه) که من حتی درست دویدن رو بلد نیستم!!! همین قدر بگم که اگر کار کردن در مزرعه و باغ و … نبود،بدنم عملن بدنی بود پر از مشکلات فیزیکی و حرکتی.
تقریبن تا 20 سالگی اصلن درست ورزش نکردم و همیشه اضافه وزن زیادی داشتم. همیشه ترس از ورزش زیاد با من بود. من حتی نمی دونستم که چقدر و چطور ورزش کنم تا به یه حد نسبتن خوبی برسم، کسی به من نگفته بود که با دو یا سه ماه بدن سازی سبک و هفته ای سه جلسه ورزش کردن میتونم به استاندارد قابل قبول برسم (کاری که بعد ها در دانشگاه به مدت 4-5 سال رعایت کردم اما با خدمت سربازی قطع و نابود شد).
هیچ وقت هم تجربه مدیریت زنگ ورزش رو نداشتم اما اگر روزی این شانس رو داشته باشم به احتمال زیاد با بچه ها در مورد این مسایل صحبت می کنم و روی آمادگی بدنی کلی کار خواهم کرد. تست ها معروفی هست که معمولن شامل دویدن، شنا، بارفیکس و چند حرکت پایه ای دیگه میشه.
خیلی عالی میشه اگر امکانات یاد گرفتن یک بازی گروهی هم باشه برای بخش لذت بازی دسته جمعی.
6 پسندیده
این مساله علاوه بر حس و حال بچه ها، یک مساله ی ثابت شده است. کسانی که اختلال حرکتی دارند و یا توانایی انجام درست حرکات را ندارند، عموما دچار اختلال یادگیری هستند.
دکتر تبریزیان که در حوزه ی اختلالات فعالیت می کنند توصیه کرده اند که برای درمان اختلالات یادگیری، تمرینات حرکتی انجام دهند.
5 پسندیده
تجربه ی مدیریت کلاس ورزش ندارم که هیچ هرگز یادم نمیاد در تمام طول تحصیلم حتی دانشگاه در رشته های ورزشی اجباری ورزش کرده باشم همش بهم نمره دادن. مدرسه می رفتم می دونستن درسای دیگم خوبه ورزش رو بهم ۲۰ می دادن اما دانشگاه خیلی بهم لطف کردن ۱۵یا۱۶دادن. خلاصه کلی مدیون بچه هام 
ژیمناستیک علاقه داشتم که هرگز امتحانش نکردم چند تا رشته ی دیگه رو تجربه کردم خیلی سریع ولش کردم. فقط کوهنوردی و دوچرخه سواری رو دوست دارم و سعی می کنم براش وقت بذارم.
خب تو مملکت ما تازه یه کمی همچنین مردم رو تشویق به ورزش کردن می کنن ای کاش از سنین پایین فرهنگ ورزش کردن رو برامون جا بندازن🤔
4 پسندیده
من تجربه عجیبی از زنگ ورزش داشتم. با وجود اینکه از بچگی انواع و اقسام ورزشها رو خودم انجام میدادم، ولی سیستم معلمهای ورزش اونقدر بی‌معنی و به دور از هر منطق علمی و عملی بود که همیشه آزار می‌دیدم.
یه سری حرکات زجرآور تکراری در کنار سیستم آموزشی که شبیه به سیستمهای نظامی که بیشتر مبتنی بر خُرد کردن شخصیت زیردستها بود، تنها خاطره‌ایه که از زنگ ورزش در ذهنم مونده. توی ارزیابی هم چون معیاری وجود نداشت، کاملا شخصی برخورد میشد و کسی هم نمیتونست اعتراضی داشته باشه چون فرآیندی برای بازبینی وجود نداشت.
همیشه این حس رو داشتم که معلمهای ورزش حس میکنن چون این درس رو دارن از بقیه معلمها پائینترن و عقده‌های خودشون رو سر دانش‌آموزها خالی میکردن. البته این به دلیل بی‌اهمیت بودن زنگ ورزش هم بود، چون هروقت مسئله‌ای در فرآیند آموزش پیش میومد که نیاز به زمان اضافی یا تغییر زمان کلاسی داشت، زنگ ورزش انتخاب میشد.
5 پسندیده
بهترین خاطره ی من مربوط به زنگ ورزش دوران راهنمایی میشه که معلم ورزش بچه ها رو بر حسب علاقه و توانایی جدا کرد و همزمان چند تیم در حال تمرین داشتیم و من هندبال بازی کردم
البته مدرسه ی ما سالن ورزشی داشت و این کمک زیادی به ورزش ما میکرد
البته مشکل من هم تو آون دوران علاقه یا من به کوهنوردی بود و شنا که هیچ کدوم خیلی دم دست نبودند
2 پسندیده
اگر معلم ورزش بودم در صورت تمایل بچه ها زنگ ورزش رو دو قسمت میکردم یک قسمت ورزش یک قسمت سرگرمی و بازی . در نصفه اول، تمرینات ورزشی و خلاقیت در ورزش های معمول ( مثلا تمرین تک ضرب در فوتبال ) یا همون ورزشی مثل فوتبال به روال عادی و در نصفه دوم زنگ ورزش
به چند تا بازی بصورت گروهی که خیلی هم هوازی نباشه با میل خودشون میپرداختیم مثل پرتاب توپ در سبد و یا بازی های هوش در حد توانشون .
1 پسندیده