یکی از دوستان، از نتایج مطالعاتی میگفت که نشون میداد خیلی وقت ها، هدررفتن غذا به دلیل خریدهای بی برنامه ی مواد خوراکی هست. این خریدهای دلیل های ظاهری مختلفی میتونن داشته باشن، گاهی به خاطر جایزه‌هایی هست که موقع خرید بهمون داده میشه و تشویقمون میکنه چیزی که نمیخوایم رو بخریم، گاهی مربوط به زمان هایی میشه که گشنه هستیم و میریم خرید خوراکی، گاهی هم به خاطر در دسترس بودن راحت انواع مواد در یک فروشگاه بزرگ و یا حضور خریدارهای دیگر هست که ما رو ترغیب به خرید میکنه. در همه ی این موارد، یه دلیل پشت پرده به اسم لذت لحظه ای وجود داره.
تقریبا مورد مشابهی هم برای هدر رفتن زمان وجود داره: خیلی وقت ها به دلیل حرکت های هیجانی و لذت های لحظه ای، مقدار زیادی از زمانمون رو هدر میدیم.
یه راه حل برای چنین مسئله‌ای برنامه ریزی هست: قبل از خرید رفتن برنامه ریزی کنیم که چی لازم داریم، قبل از نشستن پای کار برنامه ریزی کنیم که میخوایم به چه خروجی برسیم. در عمل چنین راهی کمتر استفاده میشه. چرا؟
راه مناسب برای کمتر هدر دادن منابعمون چیه؟ یه راهی که پیاده کردنش لذت لحظه ای هم برامون داشته باشه تا بیشتر ترغیب شیم پیش ببریمش؟
دنباله‌ی موضوع غذاهای دست خورده توی رستورانها کجا میرن؟
دنباله‌ی موضوع چه جوری "به تعویق انداختن" رو به تعویق بندازیم؟
.