گیاها که کلا با تولید اکسیژن شناخته میشن، پلانکتون ها هم در تولید اکسیژن خیلی بهینه هستن و با توجه به صحبت های national geographic حدود ۷۰ درصد اکسیژن زمین رو تامین میکنن! با اینکه سطح کوچکی هم دارن و احتمالا فوتون های کمی میتونن جذب کنن.
مطمئنا تا الان شرکت هایی از این موجودات الهام گرفتن برای تولید محصولاتی. ولی قبل گوگل کردن و پیدا کردن موردهای مشابه، دوست دارم ذهن خودمون رو به چالش بکشم:
به چه روش هایی ممکنه بتونیم از گیاها و پلانکتونا تقلید کنیم؟ برای ساخت چه چیزایی؟ و کدوم پروسه هاشون تقلید شدنی هستن؟
چند وقت پیش داشتم یه مطلب میخوندم که چطور میشه ما دستگاهی بسازیم که اون بتونه فتوسنتز کنه ولی این یه خورده کار رو پیچیده میکه نه اینکه ناممکن باشه میتونیم به جا درخت بکاریم خب! خیلی احت تره ومسئله فقط جذب co2 نیست درختا کلی کار دیگه هم میکنن میتونن زیستگاه باشن، خاک رو نمیذارن فرسایش پیدا کنه واز بین بره خودشون هوای منطقه ای که هستن رو اگر بهشون خوب برسیم واستفاده ی پایدار کنیم میتونیم از چوبشون هم استفاده کنیم .
توی ژاپن نسل ها و سالیان ساله که جنگل داری، جنگل بانی ، چوب بانی یا کار چوب وجود داره . کار اینا اینه که از درختا نگه داری کنن بهشون برسن، مراقبشون باشن، سالیان سال درختای تازه بکارن و درختایی که به حدی رسیدن که میشه قطعشون کرد رو قطع کنن این باعث شده تا یه منبع چوب پایدار داشته باشن وجنگل های ژاپن هم مسون از آسیب بمونه تا حد زیادی. والبته هنر های چوبی هم تو ژاپن به حد زیادی پیشرفت داشته . این نمونه ی عملی مفهوم توسعه ی پایداره
جالبه که مفهوم توسعه ی پایدار یه مفهوم مدرنی توی مدیریت هم خیلی وقت نیست وارد شده ولی خیلی از قدیمی ها این کارو واقعا میکردن نمونش تو ایران سیستم قناته که باعث نمیشد آب زیادی از زمین بیون کشیده بشه و سفره های آب زیر زمینی نابود بشه
