همانطور که خطوط سر انگشت و قرنیه انسانها باهم متفاوتند شرایط ذهنی و ادراکی انسانها هم با هم متفاوتندبه همین دلیل هیچگاه برداشتی که یکنفر از موضوعی دارد تقریبا محال است که کس دیگری هم صد در صد همان برداشت را داشته باشد. اصلا این از معجزات خلقت هست پس نباید سخت گرفت.حتی دانشمدان به این نتیجه رسیده اند که در مورد رنگها هم اینگونه است که همه بطوریکسان از رنگها برداشتی ندارند و مثلا در شدت و ضعف فرکانس رنگ قرمز در همه یکسان نیست.
2 پسندیده
بنده هم تجربه‌های مشابه بسیار داشتم. به عقیده‌ی من، علت اینه که شما پشتِ کیبرد سرد و بی‌روح فقط خودتی و کلمات… کلماتی متشکل از حروف و حروفی دارای 16 بیت اطلاعات!!!
شما عملا توی این فضا، هیچ سودی از اِلِمان‌هایی نظیرِ زبان بدن، اکسان‌گذاری، تنالیته یا فراز و فرود صدا، تکیه کلام، تکیه هجا، مکث‌ها، لحن و… نمی‌تونی ببری. به همین دلیل شاید خیلی جاها منظورت رو نرسونی یا از حرفت اشتباه برداشت بشه.
البته مسائل دیگه‌ای از قبیل چیزایی که دوستان هم اشاره کردن هم تاثیرگذاره 
2 پسندیده
اتفاق خاصی نمیفتاد همون طور که خیلی ها میپرسن و اتفاقی نیفتاده و چقدر توضیحات سازنده به سوالاتی از این دست داده شده و در عوض اشکال به این که دو سوال اونم سوالات نزدیک به هم در یک موضوع باشه و انرژی مون هدر بره پرسیده نشده در ضمن من در لحظه تصمیم میگیرم و اون لحظه همین سوال به ذهنم اومد با این توضیحات .
من مطمئنم اگر مولوی الان زندگی میکرد و تو پادپرس بود ازش اشکال قافیه میگرفتن😅
1 پسندیده
نه تنها از قافیش ایراد میگرفتن بلکه از وزن های ابیاتش هم ایراد میگرفتن .به همین دلیل کسانی که مثنوی را شروع میکنن تعداد زیادیشون حتی دفتر اولش را هم به پایان نمی برند .حالا ببینین حضرت شیخ بهائی چی میگه:
من نمی گویم که آن عالی جناب / هست پیغمبر ولی دارد کتاب
یا
مثنوی معنوی مولوی / هست قرآن در زبان پهلوی
2 پسندیده